Ένα διθυραμβικό άρθρο για την Ελλάδα και τις ομορφιές της, κάνει η βρετανική Telegraph, εξηγώντας γιατί είναι η πρώτη χώρα που αξίζει να επισκεφθεί κάποιος μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων σε όλο τον κόσμο και το άνοιγμα του τουρισμού.
Ο συντάκτης ταξιδιωτικών θεμάτων της Telegraph, Όλιβερ Σμιθ γράφει: «Βρισκόμαστε στο lockdown μόλις εδώ και 10 ημέρες, αλλά ήδη μοιάζει με 100. Ίσως αυτό το συναίσθημα οφείλεται σε έναν αριθμό παραγόντων: την έλλειψη ηλιοφάνειας, το κρύο, το γεγονός ότι το έχουν περάσει ήδη δύο φορές και είμαστε πάλι στα ίδια.
Αλλά ίσως φταίει και το γεγονός ότι δεν υπάρχουν σχέδια ούτε για διακοπές (ούτε για ένα δείπνο ή μια έξοδο). Υπάρχει κάτι το πολύ ανησυχητικό στην θέα ενός άδειου ημερολογίου.
Θα επιτρέπονται τα ταξίδια στο εξωτερικό μέχρι τον Μάρτιο; Ή τον Απρίλιο; Οι εικασίες σας είναι το ίδιο αξιόπιστες όσο και η δικιά μου. Αλλά ήθελα να σκεφτώ πως μέχρι τον Μάιο – σε παρακαλώ Θεέ μου – θα έχουμε πάρει το πράσινο φως για να πετάξουμε μακριά. Και υπάρχει μία χώρα που θα ήθελα να επισκεφθώ πάνω από όλες τις άλλες.
Μετά από ένα μακρύ lockdown, εκατομμύρια θα ονειρευτούν μια μακρινή περιπέτεια. Μερικοί ίσως να κάνουν επιτέλους τις πολυτελείς διακοπές που σχεδιάζουν εδώ και χρόνια: διακοπές στην Καραϊβική, ένα αφρικανικό σαφάρι ή ένα δεκαπενθήμερο σε μια βίλα πάνω από το νερό στις Μαλδίβες. Άλλοι θα θέλουν να επισκεφθούν κάτι νέο και γεμάτο προκλήσεις: Ίσως την Παταγονία ή πόλεις στον Δρόμο του Μεταξιού της Κεντρικής Ασίας. Όχι εγώ. Θα ψάχνω για κάτι οικείο και καθησυχαστικό, μια χώρα που ξέρω και αγαπώ, όπου οι ευτυχισμένες διακοπές αποτελούν εγγύηση.
Ο προορισμός των ονείρων μου είναι ένα μέρος όπου οι Βρετανοί είναι πάντα ευπρόσδεκτοι μες ανοιχτές αγκάλες, όπου ο ήλιος πάντα λάμπει και που δεν περιλαμβάνει μια μακράς διάρκειας πτήση. Αυτό που επιζητώ είναι παρθένα νησιωτική ζωή, ανεπιτήδευτα φαγητά και καταλύματα, ήσυχες παραλίες, βόλτες μέσα σε καταπράσινους, ορεινούς χώρους και πλήρη απομάκρυνση από το άγχος της σύγχρονης ζωής.
Εάν τα 35 χρόνια ταξιδιών μου έχουν διδάξει κάτι, είναι ότι μια χώρα πάνω από όλες παρέχει πολλά από αυτά τα βασικά συστατικά: η Ελλάδα. Έχω επισκεφθεί 8 από τα νησιά της τα τελευταία χρόνια (με σειρά: Σκιάθος, Παξοί, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Λευκάδα, Σκόπελος, Μύκονος και Τήνος) και δεν είχα ποτέ κακή εμπειρία. Εντάξει, οι λάτρεις των selfies στην Μύκονο ήταν αρκετά φρικτοί, αλλά αυτή είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Επιπλέον, η Ελλάδα είναι μια χώρα που βασίζεται σημαντικά στον τουρισμό – θα χρειαστούν Βρετανούς τουρίστες, όπως ποτέ ξανά στο παρελθόν, μετά το δύσκολο 2020.
Αυτά λοιπόν είναι τα συστατικά για τέλειες διακοπές στα ελληνικά νησιά, με μερικές προτάσεις για το πού να πάτε. Ίσως, να έρθετε μαζί μου τον Σεπτέμβριο, όταν όλα αυτά θα έχουν περάσει.
Το πλοίο
Υπάρχει κάτι σχετικά με την άφιξη με πλοίο σε ένα γραφικό ελληνικό λιμάνι, που έχει άμεσα χαλαρωτικό αποτέλεσμα – γι’ αυτό βεβαιωθείτε ότι ο τελικός σας προορισμός δεν θα είναι ένα νησί με δικό του αεροδρόμιο. Επιπλέον, το ταξίδι με πλοίο σημαίνει, σχεδόν σίγουρα, ότι θα καταλήξετε σε ένα νησί με λιγότερους τουρίστες.
Η Σκόπελος είναι μια εξαιρετική επιλογή. Η άφιξη στο νησί περιλαμβάνει μια πτήση από την γειτονική Σκιάθο, που διαθέτει έναν από τους πιο μικρούς και στενούς αεροδιαδρόμους της Ευρώπης – χαζέψτε τους τουρίστες που τραβούν φωτογραφίες την ώρα που προσγειώνεστε. Όμως κάθε άγχος για τους φοβισμένους επιβάτες του αεροπλάνου, καταρρίπτεται σχεδόν αμέσως. Ακολουθεί μία ώρα με πλοίο. Κι αφού περάσετε τις βραχώδεις ακτές του νησιού, εμφανίζεται ξαφνικά η πόλη της Σκοπέλου, τόσο απρόσμενη όσο και εντυπωσιακή.
Η Τήνος είναι επίσης ένας εξαιρετικός προορισμός. Πετάτε πρώτα στην Μύκονο, τον παράδεισο για τους Instagrammers, αλλά κόλαση για τους απλούς ταξιδιώτες. Όμως, αφού ανεβείτε στο πλοίο και διανύσετε μια απόσταση 20 λεπτών, θα μπείτε σε έναν κόσμο με κενά τοπία και χωριά που δεν έχουν αγγίξει από τον μαζικό τουρισμό – πράγματι ο τουρισμός έχει αγγίξει ελάχιστα το νησί.
Οι βίλες
Στις διακοπές στα ελληνικά νησιά, η διαμονή σε μια δροσερή, πέτρινη βίλα ξεπερνά εύκολα ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Και σε αυτήν περιλαμβάνονται ευχάριστες βραδιές στο αίθριο δίπλα στην πισίνα, χαζεύοντας τα πλοία να έρχονται και να φεύγουν από το λιμάνι, με το άρωμα του πεύκου στον αέρα, το βουητό των τζιτζικιών τον μοναδικό ήχο και μια γάτα τον μόνο επισκέπτη.
Μπορείτε, βέβαια, να επιλέξετε και κάτι πιο πολυτελές, όπως το εντυπωσιακό και γεμάτο έργα τέχνης Xinara Houses στην Τήνο, όπου έμεινα το περασμένο καλοκαίρι, αλλά και οι σχετικά παραδοσιακές βίλες είναι εξαιρετικές. Ποιος έχει πραγματικά ανάγκη από φανταχτερά και πανάκριβα σεντόνια; Οι διακοπές στα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου, διαθέτουν ένα ευρύ φάσμα αξιόπιστων επιλογών.
Τα χωριά
Στην ιδανική περίπτωση, θα βρείτε μία βίλα σε ή κοντά σε, ένα παραδοσιακό χωριό: χωρίς αυτοκίνητα, με μερικά ξωκκλήσια, ένα καφενείο με μουσάτους άνδρες να κουτσομπολεύουν και να παίζουν τάβλι και μερικά ασβεστωμένα σπίτια – μερικά ερειπωμένα, μερικά όμορφα διατηρημένα, και τουλάχιστον ένα όπου θα μένει μία ηλικιωμένη γυναίκα χωρίς να μιλά λέξη αγγλικών και της οποίας τα δόντια μπορείς να τα μετρήσεις στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το σφύριγμα του βοσκού μπορεί να ακουστεί από την πλαγιά του λόφου. Και οι αδέσποτες γάτες πρέπει να ξεπερνούν τον αριθμό των κατοίκων.
Στην Τήνο, αναζητήστε τον Πύργο, την Καρδιανή, τον Ταραμπάδο ή την προαναφερθείσα Ξινάρα. Στην Σκόπελο, την Γλώσσα, (όπου, χωρίς να μπορώ να το πιστέψω έφαγα μεσημεριανό δίπλα στον Κερτ Ράσελ και την Γκόλντι Χόουν) είναι μια καλή επιλογή. Στην Λευκάδα, αναζητήστε τα χωριά στην περιοχή των Σφακιωτών ή την πανέμορφη πρώην πρωτεύουσα Καρυά. Στην Κεφαλονιά, δοκιμάστε την Λειβαθώ, νότια της πρωτεύουσας του Αργοστολίου.
Τα μοναστήρια
Όσον αφορά στα αξιοθέατα, μην περιμένετε φανταχτερά μουσεία - μιλάμε για μοναστήρια. Κάθε ελληνικό νησί είναι γεμάτο από αυτά. Τα περισσότερα διαθέτουν αυλές, ένα σκοτεινό παρεκκλήσι γεμάτος με εικόνες σκαλιστά τέμπλα. Μερικοί, αν είστε τυχεροί, θα δείτε έναν μοναχό, και εάν κάνετε και μία δωρεά, να είστε σίγουροι ότι θα σας λούσει, κυριολεκτικά, με κολόνια.
Στη Σκόπελο, το Παλούκι είναι το ιδανικό μέρος για να πάτε. Στην Λευκάδα, κατευθυνθείτε προς το μοναστήρι στο Ακρωτήρι, στο σημείο εκείνο που λέγεται ότι η αρχαία Ελληνίδα ποιήτρια Σαπφώ, αυτοκτόνησε. Η κύρια ατραξιόν της Κεφαλονιάς είναι ο Άγιος Γεράσιμος, που ξαναχτίστηκε μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1953. Στην Τήνο είναι η Παναγία Ευαγγελιστρία, που φιλοξενεί μια θαυματουργή εικόνα (θα δείτε πολλούς ηλικιωμένους προσκυνητές να καταφθάνουν μπουσουλώντας).
Οι ταβέρνες
Η ταβέρνα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος για κάθε ελληνική γιορτή. Αλλά θα πρέπει να πληροί ορισμένα κριτήρια. Θα πρέπει να την έχει οικογένεια – ιδανικά από μία ατρόμητη γυναίκα και τον φοβισμένο σύζυγό της. Θα πρέπει να φιλοξενεί πολλές γάτες – μία εκ των οποίων μπορεί να είναι και έγκυος. Το τραπέζι θα πρέπει να είναι στρωμένο με τραπεζομάντιλο μιας χρήσης, πιασμένο στις άκρες με έξυπνα πιαστράκια. Η αλατιέρα θα πρέπει να έχει ρύζι μέσα. Το μενού θα πρέπει να περιλαμβάνει τα περισσότερα, αν όχι όλα, από τα παρακάτω: τζατζίκι, ντολμαδάκια, τηγανητά κολοκυθάκια, σουβλάκι, κλέφτικο, στιφάδο, χωριάτικη, καλαμάρια και φέτα. Η ρίγανη θα πρέπει να υπάρχει σε κάθε πιάτο. Το φαγητό θα πρέπει να σερβίρεται χλιαρό και το χύμα κρασί θα πρέπει να είναι ανησυχητικά φθηνό, να σερβίρεται με το λίτρο και η πρώτη γουλιά να μην είναι και τόσο ωραία, αλλά να γίνεται καλύτερη σε κάθε μπουκιά.
Οι παραλίες
Ένα ελληνικό νησί δεν είναι τίποτα χωρίς τις παραλίες του και τα καλύτερα παραδείγματα είναι γραφικές, με βραχώδεις καταπράσινους λόφους και ήσυχες, με μία ή δύο ταβέρνες με φρέσκο ψάρι και κρύες μπίρες. Τι άλλοι χρειάζεστε;
Τα νησιά του Ιονίου φιλοξενούν μερικές από τις καλύτερες της Ευρώπης. Οι Εγκρεμνοί, είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη στην Λευκάδα. Μια μακριά, αμμώδης, παραλία, που δεν είναι ποτέ γεμάτη, κυρίως χάρη στα 355 σκαλιά που πρέπει να κατέβουν οι τουρίστες για να φτάσουν σε αυτήν. Η βοτσαλωτή παραλία του Πόρτο Κατσίκι, λίγο πιο νότια, είναι εξίσου εξαιρετική, αλλά υπάρχουν περίπου 100 σκαλιά για να φτάσετε. Στην Κεφαλονιά, ο Μύρτος, είναι ο βασιλιάς (αλλά είναι δημοφιλής, χάρη στην θέση του στην ταινία «Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι).
