Η εμπειρία, η γνώση και η αγάπη για αυτό που κάνεις, μα περισσότερο για τους κοντινούς σου ανθρώπους αποδεικνύονται αρκετά για να σώσουν ακόμη και ζωές. Αυτό αποδείχτηκε τουλάχιστον στην περίπτωση του Γαβριήλ Ταχτατζόγλου, ο οποίος συνδύασε όλα τα παραπάνω με λίγη φαντασία, για να βοηθήσει τα συγγενικά του πρόσωπα.
Ο αναπληρωτής προϊστάμενος νοσηλευτών ΜΕΘ του νοσοκομείου Παπαγεωργίου της Θεσσαλονίκης έγινε... θέμα στο Associated Press για την πρωτοβουλία του να μετατρέψει το σπίτι του σε προσωρινή μονάδα Covid για να φροντίσει τους δικούς του ανθρώπους που είχαν διαγνωστεί με κορονοϊό.
Η σύζυγός του, ο αδερφός της και τα πεθερικά του νόσησαν τον προηγούμενο μήνα, σε μία περίοδο όπου η πληρότητα των νοσοκομείων και των ΜΕΘ της Θεσσαλονίκης ήταν στο "κόκκινο".
Για τον λόγο αυτό, λοιπόν, δεδομένου ότι και ο ίδιος δεν μπορούσε να πάει στη δουλειά του και έπρεπε να μπει σε καραντίνα, έφτιαξε αυτοσχέδια μονάδα για να φροντίσει τους οικείους του, πράγμα που, όπως αποκάλυψε και η πεθερά του αποδείχτηκε σωτήριο για τους ίδιους: "Αν είχαμε πάει στο νοσοκομείο, δεν ξέρω πού θα καταλήγαμε Κι αυτό δεν συνέβη, χάρη στον γαμπρό μου".
Ο γιατρός δημιούργησε την προσωρινή μονάδα Covid στο ισόγειο του διώροφου σπιτιού της οικογένειας στον Άγιο Αθανάσιο, που βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα μακριά από την Θεσσαλονίκη. Δανείστηκε και τροποποίησε μηχανήματα οξυγόνου και άλλο εξοπλισμό, αυτοσχεδίασε μετατρέποντας έναν καλόγερο σε σταντ για τον ορό, στον οποίο κρέμασε ακόμη και σακούλες με αντιβιοτικά, υγρά για την αντιμετώπιση της αφυδάτωσης και φάρμακα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου – Τι καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι
Όπως δήλωσε ο ίδιος στο AP: "Εργάζομαι σε ΜΕΘ εδώ και 20 χρόνια και δεν ήθελα τα πεθερικά μου να βιώσουν την ψυχολογική πίεση του χωρισμού. Επιπλέον, υπήρχε ήδη μεγάλη πίεση στο σύστημα υγείας".
Παρ' όλα αυτά, ξεκαθάρισε πως βρισκόταν συνέχεια σε επικοινωνία με το νοσοκομείο Παπαγεωργίου για παν ενδεχόμενο: "Τους φρόντισα μέχρι το σημείο όπου δεν θα έθετα κανέναν σε κίνδυνο. Ανά πάσα στιγμή, ήμουν έτοιμος να τους μεταφέρω στο νοσοκομείο, εάν χρειαζόταν".
Όσο για τις στιγμές που πέρασε μαζί με τα αγαπημένα του πρόσωπα όλο αυτό το διάστημα; Φαίνεται πως ακόμη και στο ίδιο σπίτι, χωρίς να χρειαστεί να αποχωριστούν, αυτές ήταν αρκετά δύσκολες και συναισθηματικά φορτισμένες: "Κλαίγαμε. Υπήρχαν στιγμές που ήμουν απελπισμένος και φοβόμουν πραγματικά ότι θα τους χάσω. Πήρα προφυλάξεις όσο ήμουν δίπλα τους και τους φρόντιζα, αλλά δεν είχα τον εξοπλισμό ατομικής προστασίας που υπάρχει στα νοσοκομεία".
