Χρειάζεται πολύ μεγάλο θράσος για να βγάλεις ανακοίνωση σαν κι αυτή που εξέδωσε η αναρχική ομάδα “ΟΡΜΑ - Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού” με τίτλο “Η επανεκκίνηση της Μαρφίν από την ακροδεξιά πανδημία”.
Μετά τις αναγγελίες του πρωθυπουργού στη Βουλή και το άνοιγμα εκ νέου της υπόθεσης, κάποιοι κατά πως φαίνεται έχασαν τον ύπνο τους!
Ιδίως δε με αφορμή και την αυριανή εκδήλωση τιμής, οι αναρχικοί από ό,τι φαίνεται έχουν θορυβηθεί πολύ και ζητούν και τα ρέστα.
Σε μια συνηθισμένη ανακοίνωση-αχταρμά, μπλέκουν το καμμένο ξενοδοχείο που θα υποδεχόταν μετανάστες στην Έδεσσα “από πλήθος ακροδεξιών τραμπούκων και αποτυχημένων φασιστών με την πλήρη ανοχή αστυνομίας και τοπικών αρχών” , την ομιλία Μητσοτάκη στην Βουλή, το άνοιγμα της υπόθεσης εκ μέρους του Χρυσοχοϊδη, τα εργατικά ατυχήματα εν γένει, τις μάσκες του Νταβέλη, την τότε κυβέρνηση ΓΑΠ, τα “Δεκεμβριανά” του 2008, ακόμη και την τραγωδία του 1991 με το κτίριο της “Κ. Μαρούσης”...
Για τον πρωθυπουργό λένε πως “σε μία χούφτα λέξεις ο Μητσοτάκης ξερνάει έναν οχετό”, ενώ ισχυρίζονται πως “η υπόθεση της Μαρφίν στοιχειώνει την δεξιά από τότε, κάτι σαν μεσσιανικό όραμα”. Άραγε σε ποιο παράλληλο σύμπαν η υπόθεση της Μαρφίν στοιχειώνει την δεξιά και την ακροαριστερά;
Στην ανακοίνωσή τους οι αναρχικοί μιλούν για “μία σκοτεινή υπόθεση που χρησιμοποιήθηκε πολύ έντεχνα στην εποχή της για να αντιμετωπίσει μία πολύ μεγάλη απεργία και κινητοποίηση ενάντια στο πρώτο μνημόνιο”
“ Άλλωστε ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν μόλις 18 μήνες μακριά. Έπρεπε να βρει τρόπο να αφοπλίσει το κίνημα, να διαβάλλει οργανώσεις, να συκοφαντήσει αγωνιστές, να στήσει σκευωρίες, να αποπροσανατολίσει τον ευρύτερο κόσμο” σημειώνουν και συμπληρώνουν:
“Πολλές φορές δεν χρειάζεται να οργανωθεί κάτι συγκεκριμένο, ένα συμβάν φτάνει και με το κατάλληλο σερβίρισμα μπορεί να λειτουργήσει. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε. Το παράδειγμα το “Κ. Μαρούσης” (κτίριο στην γωνία Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου) που κάηκε τον Ιανουάριο του 1991 στις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις για τον θάνατο Τεμπονέρα με αποτέλεσμα τον θάνατο 4 ανθρώπων είναι παράδειγμα που το κράτος με την χρήση ενός γεγονότος προσπάθησε να αφοπλίσει το κίνημα. Για την ιστορία, το 1997 το συμβούλιο πλημμελειοδικών αποφαίνεται ότι ο εμπρησμός προκλήθηκε είτε από μολότοφ, είτε από δακρυγόνο, και η υπόθεση κλείνει και τυπικά. Για τον κόσμο του κινήματος όμως και τις οργανώσεις του, η απόφαση είχε παρθεί ήδη εκείνη την ημέρα του 1991 μέσα στο πυρ των συγκρούσεων με την αστυνομία, το “Κ. Μαρούσης” το έκαψαν τα δακρυγόνα των μπάτσων, οι 4 νεκροί είναι δολοφονημένοι του κράτους”.
Και επανέρχεται η ανακοίνωση, η οποία βρίθει ανακριβειών, στα γεγονότα που ακολούθησαν το συμβάν στην Μαρφίν. “Το δικαστήριο που έγινε βρήκε ένοχο την τράπεζα. Ήδη το πόρισμα της Πυροσβεστικής ανάφερε πλήρη έλλειψη μέτρων πυρασφάλειας, και οι εργαζόμενοι ήταν κλειδωμένοι μέσα στο κατάστημα χωρίς καμία έξοδο διαφυγής. Ξαφνικά οι εικόνες που βλέπουμε από καιρό σε καιρό από κάπου μακριά, όπως σε εργοστάσια στο Πακιστάν ή στο Μπαγκλαντές, ήταν πραγματικότητα στο κέντρο της Αθήνας σε μία τράπεζα! Εργαζόμενοι τρομοκρατημένοι κλειδωμένοι και πακεταρισμένοι, προσάναμμα σε κάθε εργοδοτικό έγκλημα, το ατύχημα που λένε οι στατιστικές. Τα δικαστήρια που έγιναν καταδίκασαν τους υπεύθυνους της τράπεζας επειδή δεν τήρησαν τα μέτρα πυρασφάλειας και επειδή είχαν κλειδώσει τους εργαζόμενους με απειλές απόλυσης.
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Τράπεζας Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος και ο υπεύθυνος πυρασφάλειας Εμμανουήλ Βελονάκης καταδικάστηκαν σε ποινή φυλάκισης 22 ετών, ενώ η διευθύντρια του υποκαταστήματος Άννα Βακαλοπούλου σε πέντε έτη φυλάκισης για τις ανθρωποκτονίες από αμέλεια τριών υπαλλήλων, μεταξύ των οποίων και της εγκύου Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, και τις σωματικές βλάβες άλλων 21 υπαλλήλων.
Στα θύματα απονεμήθηκε δικαστικά χρηματική αποζημίωση που δεν έχει αποδοθεί ακόμα, καθώς ασφαλιστικές και τράπεζες κωλυσιεργούν. Μάλλον θα είναι και αυτοί παρόντες δίπλα στον Μητσοτάκη στα αποκαλυπτήρια της τιμητικής πινακίδας, κλαίοντες για το δράμα των νεκρών και των συγγενών τους. Ο μεγάλος ένοχος, το μεγάλο αφεντικό της εποχής, ο Βγενόπουλος ιδιοκτήτης της Μαρφίν έμεινε στο απυροβόλητο. Έπαιξε και αυτός στο θέατρο που στήθηκε, και όπως κάθε πλούσιος εμφανίστηκε στον τόπο της τραγωδίας με το μπουλούκι των μπράβων του. Αλίμονο αυτοί οι πλούσιοι, δεν μπορούν ούτε ένα δάκρυ να ρίξουν χωρίς προστασία” αναφέρουν.
Βέβαια μέσα σε όλα αυτά λησμονούν να μας πουν πως μπήκε η φωτιά
Από τα πυρά τους δεν γλιτώνουν ούτε οι μάσκες του Νταβέλη: “Όσο δημοκρατικός είναι ο κύριος Νταβέλης που έστησε σε μία νύκτα την επιχείρηση για τις μάσκες με εξασφαλισμένο πελάτη το ελληνικό δημόσιο και πρόστιμο για τους παραβάτες 150€ και φωτογραφίζεται περήφανος με αφίσα των ναζιστικών Ολυμπιακών του 1936; Ο “σωτήρας” της υγείας μας, γνωστός επιχειρηματίας της περιοχής, παράγοντας της Θεσσαλίας και κολλητός της Μπακογιάννη, έχει είδωλο την ναζιστική Γερμανία”.
Για τον δε Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, υπερτονίζουν πως “έχει μάλιστα και το θράσος να εξαγγέλλει νέα έρευνα. Αυτός που εκείνη την εποχή είχε ακριβώς το ίδιο αξίωμα”.
Η ανακοίνωσή καταλήγει πως “ο Μητσοτάκης σκοτώνει για δεύτερη φορά τους εργαζόμενους της Μαρφίν. Την πρώτη φορά αυτός και η παράταξη του, ως η παράταξη του κεφάλαιο , της επιχειρηματικής ασυδοσίας, της βαρβαρότητας του καπιταλιστικού κέρδους. Την δεύτερη φορά μετατρέποντας τους σε εργαλείο συκοφάντησης και απαξίωσης των αγώνων των εργαζομένων κόντρα στις επιδιώξεις του κεφάλαιο και της κυβέρνησης. Φτηνή τυμβωρυχία πάνω από τους νεκρούς και τις οικογένειες τους. (...) Οι νεκροί εργαζόμενοι στην Μαρφίν εκείνης της μεγαλειώδης ημέρας αγώνα είναι νεκροί εργάτες που με απειλή για το μεροκάματο εξαναγκάστηκαν να δουλέψουν σε μέρα απεργίας, κλειδαμπαρωμένοι σε ένα κτίριο χωρίς πυρασφάλεια. Είναι δικοί μας νεκροί, είναι νεκροί στον μακρύ κατάλογο της βαρβαρότητας των αφεντικών. Εμείς θα τους υπερασπιστούμε από τα νύχια του Μητσοτάκη. Κανείς άλλος”
