Σαχλοί καὶ ἀστεῖοι, μὲ πίστη ὑπόγεια
Πίστη σέ τί; Δὲν βρίσκω λόγια.
Ξεκινῶ μὲ τὰ λόγια τοῦ τραγουδιοῦ (Cantos, Δ. Σαββόπουλος) γιατὶ νοιώθω πραγματικὰ ἐντελῶς ἀμήχανος καὶ ὀργισμένος μπροστά σὲ ὅσα συμβαίνουν.
Δὲν θὰ ἀσχοληθῶ μὲ τοὺς πολιτικούς μας. Οὔτως ἤ ἄλλως ἀδύναμες μαριονέτες τῶν ἱσχυρῶν εἶναι σὲ μιὰ χώρα χρεωκοπημένη, ὑποθηκευμένη, ἀπειλούμενη, ἐποικιζομένη καὶ κυρίως τρεφομένη μὲ τὰ δηλητηριώδη ξυλοκέρατα τῆς ἐσπερίας. Μὲ ἔναν λαὸ ζαλισμένο, μπερδεμένο, ἐκπορνευμένο, ὑλόφρονα. Ὅτι τοὺς λένε (στοὺς πολιτικούς μας, οἱ χειραγωγοί τους) κάνουν, θέλωντας καὶ μή.
Τώρα ξαφνικὰ παρουσίασαν μιὰ ἔκρηξι «φιλανθρωπίας», ἐνδιαφέροντος γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ λαοῦ, καὶ μάλιστα τῶν ἡλικιωμένων καὶ τῶν εὐπαθῶν ὁμάδων. Ὁμονόησαν ὅλοι. Δεξιοὶ καὶ ἀδέξιοι. Δίπλα τους τὰ μέσα χειραγωγήσεως τοῦ λαοῦ. Καὶ οἱ ἐπιχειρήσεις καὶ οἱ τράπεζες καὶ ὅλοι οἱ ἰσχυροὶ: Προσοχὴ!!! Ἰός.
Ὅμως αὐτοὶ παίζουν τὸ ντέφι, αὐτοὶ «κυβερνοῦν» τὴν δύσμοιρη χώρα καὶ διαβουκολοῦν τὸν «δημοκρατικὸ» λαό μας.
Αὐτοὶ λοιπὸν ὁδήγησαν τὰ πράγματα στὴν σημερινὴ κατάστασι, ὅπου ὅπως μοῦ ἔλεγε ἕνας ἀπλοϊκὸς ἄνθρωπος: «Δὲν ξέρω ἄν εἶναι ἀλήθεια ἤ ἄν ὀνειρεύομαι. Εἶμαι ξύπνιος, ἀλλὰ λέω μάλλον κοιμοῦμαι καὶ τὰ βλέπω σὲ ὄνειρο. Περιμένω ὅτι κάποια στιγμή ὅλα θὰ ἐξαφανιστοῦν καὶ θὰ ξυπνήσω»
Λοιμὸς, ἀρρώστια, ἱός κακὸς, νέα πληγὴ γιὰ τοὺς συγχρόνους φαραωνῆτες. Καὶ ξαφνικὰ αὐτὸς ὁ κόσμος -ὅπου ὁ κάθε ἕνας μποροῦσε νὰ κανει «ὅτι ἤθελε»· εἶχε δικαίωμα νὰ λέει καὶ νὰ πράττει ὅτι ἐπιθυμοῦσε, ἀκόμα καὶ τὴν φύσι του νὰ ἀλλάξει (ὁ ἄντρας νὰ γίνῃ γυναίκα καὶ ἡ γυναίκα ἄντρας)· νὰ διαδηλώνει μὲ ὑπερηφάνεια τὴν κάθε διαστροφή του καὶ ἰδιαιτερότητα· νὰ σκοτώνει ἀκόμη καὶ τὰ ἀγέννητα, διότι τὸ σώμα του τοῦ ἀνήκει· νὰ πηγαίνει σ᾿ ὅποια χώρα θέλει καὶ νὰ θέλει νὰ ἐπιβάλλει τὶς συνήθειες καὶ τὰ χούγια του- βρέθηκε σὲ «καραντίνα».
Οἱ ἐλευθερίες , τὰ «κεκτημένα», οἱ «δημοκρατικὲς κατακτήσεις» γιὰ τὰ ὁποία ἦταν τόσο ὑπερήφανοι οἱ ἐκσυγχρονισμένοι συνάνθρωποί μας, ὅλα σὲ μιὰ στιγμή ἐξατμίστηκαν, χάθηκαν, ἔλοιωσαν μπροστά στὸ καμίνι τοῦ φόβου καὶ τοῦ πανικοῦ, τὸ ὁποῖο ὑποδαυλίζουν ἀκατάπαυστα πολιτικοὶ, δημοσιογράφοι, ἀναλυτὲς, γιατροὶ, διάσημοι καὶ «ἐπώνυμοι» καὶ ὅλη ἡ σάρα καὶ ἡ μάρα ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ.
Ἁπαγορεύτηκαν ἀκόμη καὶ οἱ μετακινήσεις. Οἱ «ἄσκοπες». Ἐπιτρέπονται μόνον ὅσες ἔχουν σοβαρὸ σκοπό, μεταξὺ τῶν ὁποίων τὸ νὰ πᾶς βόλτα τὸ κατοικίδιο, νὰ κάνεις τζόκινγκ ἤ νὰ ψωνίσεις ἀπὸ τὸ σούπερ μάρκετ. Καὶ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ γήπεδα, τὶς συναυλίες τὰ καφενεία καὶ τὰ κωλοχανεία, τὸ δόγμα τοῦ καίσαρος ἐπέβαλε: Κλεῖστε τὶς ἐκκλησίες. Σταματῆστε τὶς Λειτουργίες. Μὴν κοινωνάτε. Μὴν μολύνεστε γιὰ νὰ μὴν μολύνετε καὶ τοὺς ἄλλους. Σεβαστεῖτε τοὺς συνανθρώπους σας. Δεῖξτε ἀγάπη, ἀλληλεγγύη, σεβασμὸ στοὺς εὐπαθεῖς... Καὶ τὰ λένε ποιοι; Ἄν εἶναι δυνατόν…
Καὶ οἱ φύλακες τί ἔκαμαν; Αὐτοὶ ποὺ ὑπηρετοῦν τὸν λαὸ καὶ ἐπιτελοῦν τὰ μυστήρια τῆς ἁγίας ἐκκλησίας καὶ παρακαλοῦν τὸ ὕψιστο Ὄν, Τὸν δημιουργὸ τῶν πάντων, Τὸν ἱατήρα τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, τί ἔκαμαν; Ἀκύρωσαν τὸν ἑαυτό τους, ξεφτίλισαν τὴν ἀποστολή τους, παραδέχτηκαν ὅτι δὲν μποροῦν νὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ ἔχουν ταχθεῖ νὰ κάνουν. Ἔδειξαν ὅτι πιστεύουν, πῶς δὲν εἶναι ἡ ἐκκλησία τόπος πάνω ἀπὸ κάθε μόλυνσι, ἀπὸ κάθε ἀπειλὴ, ἀπὸ κάθε κακό, «γὴ ἁγία». Δὲν λατρεύεται ἐκεῖ «ὁ τῶν νοσούντων ίατρὸς» καὶ δὲν τολμοῦν νὰ τὸν παρακαλέσουν οἱ ἱερεῖς «τοὺς νοσούντας ἰᾶσαι».
Οἱ φύλακες λοιπὸν, λὲς καὶ ἦταν συνενοημένοι μὲ τὸν καίσαρα, ἔκλεισαν τὶς ἐκκλησίες, ἀπαγόρευσαν τὶς λειτουργίες καὶ ἄρχισαν νὰ ὑπερθεματίζουν τὶς ἐπιταγὲς τοῦ καίσαρα. «Όλα γίνονται για την προστασία μας, για το κοινό καλό, για τον περιορισμό της διασποράς του ιού». (Μήνυμα Πατριάρχη βαρθολομαίου)
Ὅπως συμβαίνει πάντα στὶς περιπτώσεις ἐπιβολῆς τὸ μέσον εἶναι ὁ φόβος, καὶ μάλιστα ὁ φόβος τοῦ θανάτου, συγκερασμένος μὲ τὴν «φιλανθρωπία», μὲ τὸ «ἐνδιαφέρον» γιὰ τὸν πλησίον ὅπως εἴπαμε. Ὅλα ἐν ὀνόματι «τοῦ λαοῦ», ὅλα γιὰ τὸ «καλὸ τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ πλησίον». Ἡ εὐθύνη μεταφέρεται στὸ πρόσωπο καὶ οὐσιαστικὰ ἐκμηδενίζεται τὸ πρόσωπο. Συμβαίνει δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ περιγράφει ὁ μεγάλος σύγχρονος πατέρας τῆς ἐκκλησίας Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ: Ἐπινοεῖται « κάποιο ἐπιχείρημα πρὸς ἐκμηδένησι τοῦ προσώπου: τὸ συμφέρον «ὅλου τοῦ λαοῦ». Αὐτὸ περικλείη ἀπάτη, γιατὶ λαμβάνει ὑπ᾿ ὅψιν ὄχι «ὅλο τὸν Λαό» ἀλλὰ μόνο τὸ «μέρος» ποὺ ἔχει στὰ χέρια τὴν ἐξουσία». (Ἁγίου Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ: Τὸ Μυστήριο τῆς Χριστιανικῆς ζωῆς. σελ 375)
Ἐνήργησαν ὄχι ὡς ποιμένες ἀλλὰ ὡς μισθωτοί. Ὡς ὑπάλληλοι τοῦ κράτους καὶ τοῦ καίσαρος. Τὸ λένε καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνουν συνεχῶς (δειγματοληπτικῶς παραθέτω):
« [Ὼς] πολίτες αυτής της Χώρας και ζώντας υπό το κράτος μιας συντεταγμένης Πολιτείας οφείλουμε όλοι να εφαρμόζουμε τον Νόμο». (Ἀμφιλόχιος Κισσάμου καὶ Σελίνου). Μάλιστα μαγνητοσκόπησαν τὴν κεκελεισμένων τῶν θυρῶν λειτουργία δια το σύννομο του γεγονότος (που φτάσαμε αλήθεια)! Τὸ ποὺ φτάσαμε ἀλήθεια τὸ λέει ὁ ἴδιος. Πράγματι δὲν βρίσκω λόγια.
Δὲν ἀκολούθησαν τὸ «πειθαρχεῖν δεῖ, Θεῷ μάλλον ἤ ἀνθρώποις». Ἀντιθέτως πειθάρχησαν στοὺς ἀνθρώπους, καὶ σὲ τί ἀνθρώπους!!!
Πῶς δέχτηκαν χωρὶς καμμιὰ ἀντίδρασι τὶς ἐπιταγές τοῦ καίσαρα; Πῶς ἔγιναν προαγωγοὶ τοῦ φόβου ποὺ ἤθελαν νὰ σπείρουν στὸν κόσμο οἱ κρατοῦντες; Τὀ σύνθημα ἦταν καὶ εἶναι: «Φοβῆστε τους, τρομοκρατῆστε τους, ἀρρώστια, θάνατος» Καὶ προστέθηκαν στοὺς δημοσιογράφους οἱ ἐπίσκοποι. Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ λόγια τους μεγαλύτερη ἀπόδειξι γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ φόβου εἶναι τὸ κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν.
Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς καὶ οἱ Χριστιανοὶ, ὑπάρχουν ἀκριβῶς γιὰ τὸ ἀντίθετο. Γιὰ τὴν ἐξάλειψι τοῦ φόβου. Ὁ φόβος εἶναι τὸ ὅπλο τοῦ διαβόλου. Μὲ αὐτὸν κρατάει τοὺς ἀνθρώπους δούλους. Ὁ Χριστὸς ἦρθε γιὰ νὰ ἀπαλλάξει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ αὐτὸν τὸν φόβο τοῦ θανάτου. Ἥρθε «ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήση τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτέστι τὸν διάβολον, καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας».(Πρὸς Ἒβραίους β΄ 14-15) Αὐτὰ προφανῶς δὲν ἀπασχολοῦν τοὺς ἐπισκόπους μας διότι πράττουν ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα, ἀποδεικύουν ὅμως μὲ τὶς πράξεις τους ὅτι δὲν πιστεύουν στὰ παραπάνω, ἄρα δὲν ἔχουν τὴν πίστι τῶν πατέρων. Ἀπὸ τοὺς καρποὺς γνωρίζεται τὸ δέντρο.
Βεβαίως παρατηρῶντας τὰ ὅσα συμβαίνουν στὴν ἐκκλησία μας (δογματικὸς ἐκτροχιασμὸς, ἠθικὸς ξεπεσμὸς, θρησκειοποίησις τῆς ὀρθοδοξίας, ὑποταγὴ στὰ κελέυσματα τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου τούτου κτλ) αὐτὰ δὲν εἶναι ἐκπληξις ἀλλὰ φυσιολογικὴ κατάληξις.
Ἡ πίστις τῶν πατέρων πάντοτε ἦταν σὲ διωγμὸ ἀκόμη καὶ ἐντὸς τῆς ἐκκλησίας. Τώρα ἀπλῶς ὁ διωγμὸς ἔγινε καθολικὸς, ἐμφανὴς καὶ στὴν ἀκροτάτη μορφὴ ποὺ μποροῦσε νὰ λάβῃ. Δὲν ἔρχεται ὅμως μόνον ἀπ᾿ ἔξω, συμμετέχει πλέον καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἱεραρχία, ἄσχετα ἄν κάποιοι κάνουν ὅτι δὲν καταλαβαίνουν. Οἱ ἴδιοι οἱ ποιμένες σκοτώνουν τὰ πρόβατα. Αὐτοὶ ποὺ ἀνέλαβαν τὸ χρέος νὰ διακονήσουν ἀπὸ ἀγάπη τὸν ἄνθρωπο (Πέτρε φιλεῖς με; –(μέ ἀγαπᾶς;). Βοσκε τὰ πρόβατά μου. Ποίμενε τὰ ἀρνία μου κτλ) αὐτοὶ τώρα κλείνουν τὴν μάνδρα –τὴν Ἐκκλησία- καὶ ἀφήνουν τὸν λαὸ ἔρμαιο τῆς κρατικῆς τρομοκρατίας τοῦ φόβου τοῦ θανάτου. Ἐπαληθεύουν στὴ σύγχρονη ἐποχὴ τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου: «Παληὰ οἱ ποιμένες θυσιαζόταν γιὰ τὰ πρόβατα.
Τώρα μᾶλλον οἱ ποιμένες θυσιάζουν τὰ πρόβατα» (Τὸ πάλαι οἱ ποιμένες ἀπέθνησον ὑπὲρ τῶν προβάτων· νυνὶ δὲ μᾶλλον τὰ πρόβατα ἀναιροῦσιν οἱ ποιμένες)
Δεσπότες ἀπειλοῦν τοὺς ἱερεῖς τους πῶς ἄν τολμήσουν νὰ παρακούσουν καὶ νὰ ἀνοίξουν τοὺς ναοὺς οἱ ἴδιοι θὰ τοὺς στείλουν στὸν Εἰσαγγελέα!!! Ἀρχιμανδρίτης , στὸ Πήλιο, ἔκανε μήνυσι σὲ μιὰ γιαγιὰ γιατὶ μπῆκε στὴν ἐκκλησία νὰ κοινωνήσῃ!!! Στὴν Πάτρα τὴν 25η Μαρτίου ἔγινε θέμα ὅτι ἱερέας λειτουργοῦσε στὴν ἐκκλησία του μὲ τὴν παρουσία λίγων λαϊκῶν καὶ μετεδόθη ἀπὸ τὰ κανάλια ὡς κάτι φοβερὸ καὶ ἀναμένονται κυρώσεις γιὰ τὸν ἱερέα.
Αὐτὸ ἐπετεύχθη μὲ τὴν στάσι τῆς ἱεραρχίας. Νὰ φαίνεται ὀρθὸ καὶ νόμιμο ὅ,τι ἐπιτάσσει τὸ κράτος καὶ ὄχι ὅ,τι πρεσβεύει πράγματι ἡ πίστις τῆς ἐκκλησίας.
Γι’αὐτὸ ἔβαλα στὴν ἀρχὴ τὸ στίχο τοῦ τραγουδιοῦ:
Σαχλοὶ καὶ ἀστεῖοι. Ὑπερβολή; Ἀτυχῆς ἔκφρασις; Ἰεροκατηγορία; Ἤ ἀπλῶς ἡ πικρὴ ἀλήθεια;
Μὲ πίστι ὑπόγεια. Ποὺ εἶναι ἡ πίστις τους; Ποιὰ εἶναι; Πίστι σὲ τί; Δὲν βρίσκω λόγια.
