Τις τελευταίες ημέρες γράφονται και λέγονται πολλά όσον αφορά σε σχέδια για την επιστράτευση των Ελλήνων, την δημιουργία Πολιτοφυλακής, σχέδια έκτακτης ανάγκης κ.α. Όλα αυτά με αφορμή την τουρκική προκλητικότητα και τους φόβους που υπάρχουν για την πρόκληση μίας κρίσης στο Αιγαίο ή στον Έβρο, ή ακόμη και στην κυπριακή ΑΟΖ από την απέναντι πλευρά.
Το ότι υπάρχει κινητικότητα στις υπηρεσίες του Πενταγώνου είναι δεδομένο. Το ότι υπάρχει εγρήγορση και αυξημένος όγκος δουλειάς στις Υπηρεσίες Επιστρατεύσεως είναι επίσης δεδομένο. Δεν μπορείς να ετοιμάζεται για μία αντίδραση σε μία εθνική απειλή και να μην έχεις ενημερώσει, επικαιροποιήσει τα σχέδια επιστρατεύσεως. Κάτι τέτοιο έχει να συμβεί από το 1996, από την κρίση των Ιμίων και από τότε έχουν περάσει περισσότερα 22 χρόνια.
Η Ελλάδα δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην Εθνοφυλακή, τους Έφεδρους και την Πολιτοφυλακή προκειμένου να αντιμετωπίσει σε κατάσταση πολέμου τον μεγάλο αριθμό του τουρκικού τακτικού Στρατού. Τα τελευταία χρόνια όλο αυτό το σύστημα είχε ατονίσει, αλλά επί υπουργίας Πάνου Καμμένου (σ.σ. τα καλά να λέγονται) έχει ξεκινήσει και πάλι η επαναλειτουργία του σε ρυθμούς... επιχειρησιακούς.
Πάμε τώρα στην ουσία του πράγματος. Για να αυξήσει ο Στρατός τη δύναμη του σε περιόδους έκτακτης ανάγκης ή «πορτοκαλί συναγερμού» έχει διαφόρους τρόπους. Ο πρώτος είναι να προκαλέσει ασκήσεις με την συμμετοχή εθνοφυλάκων και εφέδρων σε περιοχές «υψηλού κινδύνου», όπως είναι τα νησιά και ο Έβρος.
Σε αυτή τη φάση του σχεδίου καλούνται κυρίως άνθρωποι οι οποίοι υπηρέτησαν πρόσφατα στις Ένοπλες Δυνάμεις και σε ειδικότητες οι οποίες είναι κρίσιμες, αν όχι των Ειδικών Δυνάμεων. Κάτι τέτοιο έχει γίνει ή γίνεται σε ένα βαθμό, καθώς ο Στρατός θα πρέπει να λειτουργεί σε απόλυτη συνεργασία με την τοπική κοινωνία και ο συνδετικός κρίκος είναι οι εθνοφύλακες και οι επίστρατοι.
Μία άλλη φάση είναι οι κλήσεις επιστράτων πέραν των συνηθισμένων ορίων σε μία χρονική περίοδο. Αν υπάρχει αναγκαιότητα μπορούν να κληθούν περισσότεροι ή σε περισσότερες περιοχές. Είναι κάτι το οποίο επίσης παρατηρείται, αν και πηγές του υπουργείου Εθνικής Άμυνας αναφέρουν πώς δεν γίνεται τίποτα περισσότερο από το σύνηθες.
Η οργάνωση επίσης της Πολιτοφυλακής και η αναθεώρηση των σχεδίων για μία απευκταία Επιστράτευση, είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό είναι αναγκαία. Είναι κάτι που θα έπρεπε να γίνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα όταν έχεις απέναντι σου την Τουρκία να προκαλεί, να αμφισβητεί εδάφη και να κάνει ενέργειες στην κατεύθυνση αυτή.
Το γεγονός ότι συμπίπτει να συμβαίνει τώρα, φυσικά δεν μπορεί να είναι τυχαίο και όπως είναι φυσιολογικό προκαλεί ανησυχία στον κόσμο που δέχεται πολλές πληροφορίες. Από το Πεντάγωνο ωστόσο σπεύδουν να καθησυχάσουν και να αναφέρουν ότι ο Ελληνικός Στρατός και οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι ικανές να υπερασπιστούν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
Πάντως, χωρίς σε καμία περίπτωση να θέλουμε να προκαλέσουμε πανικό, αλλά προς γνώση και μόνο ο γενικός κανόνας είναι ότι στην μερικής επιστράτευσης επιστρατεύονται όλες οι σειρές που έλαβαν απολυτήρια τα τελευταία δύο έτη, καθώς επίσης και τα μέλη συγκεκριμένων ειδικοτήτων (ναρκαλιευτές, χειριστές ραντάρ κλπ) και φυσικά οι άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων.
Όλοι αυτοί καλούνται με Φύλλα Ατομικής Προσκλήσεως (τα οποία επιδίδονται από την αστυνομία όλο το 24ώρο) να παρουσιαστούν στις μονάδες που αναγράφουν πάνω τα ΦΑΠ μέσα στο χρονικό διάστημα που αναγράφεται.
Στις περιοχές πρώτης γραμμής το χρονικό αυτό διάστημα ορίζεται ως ΑΜΕΣΑ και όχι πέραν των 2-4 ωρών (τελευταία μερική επιστράτευση έγινε στο ανατολικό αιγαίο τον Γενάρη του 1996 και όριζε χρονικό διάστημα 2 ωρών). Στις υπόλοιπες περιοχές το χρονικό περιθώριο αυξάνεται ανάλογα με την απόσταση. Οι μετακινήσεις προς τη μονάδα και πίσω (μετά τη λήξη) είναι δωρεάν και γίνονται με ειδικά κουπόνια που βρίσκονται στο κάτω μέρος του ΦΑΠ.
Εφόσον υπάρχει αντικειμενική αδυναμία μετάβαση στο χρονικό περιθώριο που τίθεται (γιατί πχ βρίσκεσαι σε ταξίδι ή δεν υπάρχουν συγκοινωνιακά μέσα κλπ) τότε ΑΜΕΣΑ μεταβαίνεις στο Στρατόπεδο Προώθησης Εφέδρων (υπάρχουν πολλά σε κάθε νομό), το οποίο αναλαμβάνει από εκεί και πέρα την υποχρέωση είτε να σε προωθήσει στη μονάδα σου ή να σε εντάξει σε άλλη μονάδα σε συνεννόηση με το ΓΕΕΘΑ.
Σύμφωνα με τον κανονισμό υπάρχουν δύο φάσεις επιστράτευσης. Στην πρώτη φάση καλούνται όσοι είναι κάτω των 41 ετών και στην δεύτερη οι μεταξύ 41 και 45 ετών. Οι μεγαλύτεροι των 45 ετών απαλλάσσονται προσωρινά της ειδικής και μερικής επιστράτευσης. Πρακτικά όμως όσοι έχουν πράσινα φύλλα πορεία είναι αυτοί που θα κληθούν πρώτοι. Όσοι έχουν λευκά ανήκουν στη δεύτερη φάση.
Υπάρχουν άτομα που έχουν λευκά φύλλα πορεία σε ηλικία μικρότερη των 41 ετών, αυτοί δεν έχουν κρίσιμη ειδικότητα γι΄αυτό και δεν αποτελούν άμεση προτεραιότητα. Έστω υπόψη ότι συγκεκριμένες ειδικότητες έχουν και άλλα χρώματα φύλλων πορείας. Στην περίπτωση αυτή ήδη γνωρίζουν τι να πράξουν και αν το έχουν ξεχάσει πρέπει να απευθυνθούν στις στρατολογικές υπηρεσίες, γιατί συνήθως αυτοί έχουν απόρρητες οδηγίες.
Η κατάσταση βεβαίως γενικής επιστράτευσης («κόκκινος συναγερμός»), που σημαίνει πόλεμος, αφορά όλες τις ηλικίες. Φυσικά μέσα στον κανονισμό ορίζεται ότι τα όρια ηλικίας μπορούν να διαφοροποιηθούν ανάλογα με τις ανάγκες της χώρας, χωρίς να ορίζεται η μικρότερη ή η μεγαλύτερη ηλικία. Πρακτικά στην εμπόλεμη κατάσταση, καλούνται να πολεμήσουν όλοι οι ικανοί να κρατάνε όπλο.
