Την αμερικανική πρόταση για το κολοσιαίο πρόγραμμα ναυπήγησης τεσσάρων νέων φρεγατών για το Πολεμικό Ναυτικό παρέδωσαν επισήμως οι Ηνωμένες Πολιτείες στο ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας, πριν λίγες ημέρες.
Την είδηση γνωστοποίησε ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Τζεφ Πάιατ ποστάροντας μια φωτογραφία του με τον Αμερικανό ναύαρχο Μόρλει και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του Τζεφ Πάιατ, η αμερικανική πρόταση θα ενισχύσει την ελληνική ναυπηγική βιομηχανία, θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και θα έχει ως αποτέλεσμα να γίνει το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό το πιο εξελιγμένο στην περιοχή.
Είναι όμως έτσι;
Το κόστος της πρότασης (πρόκειται για την LoA, Letter of Acceptance ως απάντηση στην LoR, Letter of Request που στάλθηκε τον Μάρτιο) που περιλαμβάνει τη ναυπήγηση τεσσάρων νέων πλοίων MMSC, τον εκσυγχρονισμό μέσης ζωής (ΕΜΖ) των τεσσάρων φρεγατών ΜΕΚΟ 200 ΗΝ ανέρχεται στα έξι δισεκατομμύρια δολάρια ή 4.9 δισεκατομμύρια ευρώ (με τη τρέχουσα ισοτιμία).
Το προαναφερθέν κόστος καλύπτει τα δύο παραπάνω προγράμματα συμπεριλαμβανομένων όπλων και τεχνικής υποστήριξης των MMSC. Επίσης, περιλαμβάνονται και επιμέρους κόστη διαχείρισης (administrative costs) λόγω του ότι πρόκειται για διαδικασία διακρατική με τη μέθοδο του FMS (Foreign Military Sales). Για τον ΕΜΖ των ΜΕΚΟ 200 ΗΝ δεν υπάρχουν αναλυτικές πληροφορίες της πρότασης της Lockheed Martin παρά μόνον αναφορές σε κοινά συστήματα με τις MMSC όπως το τακτικό σύστημα COMBATSS-21.
Οι Αμερικανοί δεν κατέθεσαν καμία απολύτως πρόταση για ενδιάμεση λύση πλοίου. Εκτός της έλλειψης ενδιάμεσης λύσης, ασαφές είναι και το ζήτημα της ναυπήγησης των πλοίων στην Ελλάδα με τους Αμερικανούς να περιορίζονται σε συμβουλευτικό ρόλο. Συμπερασματικά, καθημερινώς το αφήγημα της αμερικανικής πρότασης καταρρέει. Ακόμη και τα υποτιθέμενα ισχυρά χαρτιά των Αμερικανών που θα υλοποιούσαν μια κολοσσιαία επένδυση στα ναυπηγεία και θα παραχωρούσαν στο ΠΝ πλοία της λεγόμενης ενδιάμεσης λύσης, δεν υπάρχουν.
Ας μη γελιόμαστε και ας μην κοροϊδεύει ο ένας τον άλλον. Οι MMSC είναι οι LCS τύπου Freedom, που από τον τίτλο τους (Littoral Combat Ships) προσδιορίζουν την αποστολή τους. Σκάφη παράκτιων αποστολών είναι και τίποτα άλλο.
Σχεδιάσθηκαν και κατασκευάσθηκαν στα πλαίσια ενός νέου δόγματος (την δεκαετία του 90) του Αμερικανικού Ναυτικού, για πλοία με ολιγομελές πλήρωμα που θα επιχειρούν πλησίον των ακτών, αλλά απεδείχθησαν ένα από τα μεγαλύτερα φιάσκο για το Αμερικανικό Ναυτικό, με αποτέλεσμα λόγω των προβλημάτων τους και τον πρόωρο παροπλισμό τους να αποφασίσουν οι Αμερικανοί αλλά και στο σχέδιο προϋπολογισμού για το έτος 2022 να μην προβλέπεται η κατασκευή άλλης LCS.
Είναι μάλιστα ενδιαφέρον να μας πουν οι υποστηρικτές των MMSC που ακριβώς θα κατασκευασθεί η πρώτη στην Αμερική, μετά την ανακοίνωση της Fincantieri, ως επακόλουθο της αναθέσεως από το Αμερικανικό Ναυτικό την περασμένη Πέμπτη του συμβολαίου των 553,9 εκατομμυρίων δολαρίων για την κατασκευή και της δεύτερης Φρεγάτας FFG (X) (Constellation-class guided-missile frigate) ότι και τα τρία της ναυπηγεία στις ΗΠΑ (Fincantieri Marinette Marine στην Marinette, Wisconsin, Sturgeon Bay Fincantieri Bay Shipbuilding, και Green Bay yard Fincantieri ACE Marine) θα χρησιμοποιηθούν για το πρόγραμμα των FFG (X), με την πρόσληψη μάλιστα 600 επιπλέον εργαζομένων μέχρι το τέλος του χρόνου.
Εξάλλου όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ακόμα και για τις πολυδιαφημιζόμενες αντιαεροπορικές φρεγάτες Μ Class (Karel Doorman Class) του Ολλανδικού Ναυτικού τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά από ότι παρουσιάζονται, τόσο από πλευράς κόστους διαθέσεως αλλά και από θέματα συμπεριφοράς και αντιμετωπίσεως του Ελληνικού αιτήματος από το Ολλανδικό Ναυτικό.
