Η αεροπορική υπεροχή είναι γνωστό ότι αποτελεί την ισχυρότερη παράμετρο επικράτησης έναντι του αντιπάλου στο πεδίο της μάχης, με αποτέλεσμα οι πολεμικές βιομηχανίες των προηγμένων χωρών να επενδύουν τεράστια ποσά στην ανάπτυξη μαχητικών τελευταίας γενιάς.
Τα παραπάνω συνετέλεσαν αποφασιστικά , στο γεγονός ότι στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο να τρέχουν παράλληλα δύο προγράμματα ανάπτυξης μαχητικών αεροσκαφών 6ης γενιάς, το πρόγραμμα FCAS (Future Combat Air System) όπου μετέχουν η Γερμανία, η Γαλλία και η Ισπανία και το πρόγραμμα Tempest στο οποίο επιχειρούν η Βρετανία, η Ιταλία.
Οι ολοένα αυξανόμενες απειλές για ΕΕ, ιδίως μετά την Ρωσική εισβολή επιτάχυναν τις εξελίξεις
"Η Γερμανία διαθέτει 43 δισεκατομμύρια δολάρια για το μαχητικό αεροσκάφος 6ης γενιάς, ένα γερμανογαλλικό έργο που στοχεύει στην ανάπτυξη του", αναφέρει μεταξύ άλλων άρθρο Διεθνούς ΜΜΕ, του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα εξής:
Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς και ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν θα συζητήσουν τη γερμανογαλλική πρωτοβουλία, γνωστή ως Future Combat Air System (FCAS), όταν συναντηθούν στις 22 Ιανουαρίου στο Παρίσι.
Ωστόσο, η έκθεση δεν αποκαλύπτει ποιες πτυχές του έργου θα εξεταστούν σε βάθος από τους δύο ηγέτες.
Η FCAS σχεδιάζει να παράγει ένα πρωτότυπο, με την συνεργασία της Dassault Aviation, τον κατασκευαστή του μαχητικού Rafale, και της Airbus, μια από τις εταιρείες πίσω από το Eurofighter Typhoon.
Το Future Combat Air System είναι ένα έργο που ανακοινώθηκε το 2017 από τη Γαλλία και τη Γερμανία, με την Ισπανία να εντάσσεται το 2019.
Το Next Generation Fighter (NGF), θα έχει έναν ολοκαίνουργιο κινητήρα, νέα συστήματα οπλισμού, τεχνολογία αιχμής stealth, βελτιωμένους αισθητήρες και ικανότητα επικοινωνίας με μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Θα μπορεί επίσης να ενταχθεί σε ένα δίκτυο cloud air-combat.
Το αεροσκάφος προβλέπεται να αντικαταστήσει το γαλλικό Rafale και το αεροσκάφος Eurofighter Typhoon της Γερμανίας και της Ισπανίας.
Ένα παράγωγο εξετάζεται επίσης για να αποτελέσει το μαχητικό αεροσκάφος στο επόμενο αεροπλανοφόρο της Γαλλίας.
Γαλλο-γερμανο-ισπανικό πρόγραμμα
Το FCAS είναι ένα από τα μεγαλύτερα πολυεθνικά ευρωπαϊκά προγράμματα όπλων, με προβλεπόμενο κόστος περίπου 106 δισεκατομμύρια δολάρια.
Δεδομένου του αυξανόμενου αριθμού εξαγορών F-35 από ευρωπαϊκά έθνη, η FCAS στοχεύει να παρέχει στους Ευρωπαίους μια επιλογή αεροσκαφών stealth υψηλής τεχνολογίας που παράγεται στην Ευρώπη.
Το NGF ήταν προγραμματισμένο να πραγματοποιήσει την πρώτη του πτήση το 2027, με την κατασκευή να ξεκινά το 2030 και μια πλήρη εισαγωγή το 2040.
Ωστόσο, οι διαφωνίες μεταξύ των εταιρειών καθυστέρησαν το έργο για δύο χρόνια.
Ωστόσο, η Dassault Aviation και η Airbus φαίνεται να έχουν λύσει τις διαφωνίες τους.
Στις 16 Δεκεμβρίου, ανακοίνωσαν την ολοκλήρωση μιας σύμβασης 3,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων, επιτρέποντάς τους να προχωρήσουν στις παρθενικές πτήσεις επίδειξης που είχαν προγραμματιστεί για το 2029.
Το NGF δεν είναι το μόνο ευρωπαϊκό τζετ έκτης γενιάς σε εξέλιξη. Το Tempest, αντίπαλος της FCAS, είναι ένα κοινό έργο μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιταλίας που ξεκίνησε το 2015 και αποκαλύφθηκε επίσημα το 2018.
Το μαχητικό επρόκειτο να είναι η βασική παραγωγή ενός εκτενέστερου βρετανο-ιταλικού προγράμματος που ονομάστηκε Future Combat Air System, αλλά στις 9 Δεκεμβρίου, η Ιαπωνία εντάχθηκε στο πρόγραμμα, μετονομάζοντας την πρωτοβουλία σε Global Combat Air Program.
Οι καλά καθορισμένοι στρατηγικοί και επιχειρησιακοί στόχοι της Γαλλίας για ένα νέο σύστημα αέρα μάχης και η κληρονομιά της Dassaultκαθιστούν το NGF το πιο εγγυημένο στοιχείο της FCAS.
Με τον ευρωπαϊκό κατασκευαστή πυραύλων MBDA ως τον κύριο συνεργάτη της, η Airbus είναι ο κύριος ανάδοχος για το τμήμα των drone.
Η Thales θα χρησιμεύσει ως ο κύριος συνεργάτης της Airbus στην ανάπτυξη του cloud μάχης.
Ο όρος «απομακρυσμένα αεροσκάφη (RC)» χρησιμοποιήθηκε σκόπιμα για να περιγράψει τα UAV που κατασκευάστηκαν για να λειτουργούν παράλληλα με το κύριο μαχητικό, αλλά παραλείπει κρίσιμες λεπτομέρειες, όπως η παρουσία αισθητήρων και όπλων.
Ο ηλεκτρονικός πόλεμος είναι ένα κρίσιμο στοιχείο του σύγχρονου στρατού,
Τα UAV θεωρούνται αναποτελεσματικά σε σενάριας μάχης ενάντια σε ομοτίμους ή σχεδόν ομοτίμους αντιπάλους, λόγω του επιπέδου απειλής που δημιουργεί ο ηλεκτρονικός πόλεμος, εκτός εάν μπορούν να ολοκληρώσουν αυτόματα το σύνολο της βασικής αποστολής τους όταν μπλοκαριστούν οι σύνδεσμοι δεδομένων .
Αυτό σημαίνει ότι η FCAS θα είναι σε θέση να ανιχνεύει αυτόματα, να ταξινομεί, να ιεραρχεί και να εμπλέκει εχθρικά αεροσκάφη και απειλές από το έδαφος σύμφωνα με προ-προγραμματισμένους κανόνες και στόχους αλληλεπίδρασης. Διαφορετικά, θα είναι πολύ ευάλωτο σε εχθρικές δυνάμεις εξοπλισμένες με πραγματικές δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου.
Τα RC θα σχεδιαστούν και θα κατασκευαστούν κρυφά για να διατηρούν υψηλό επίπεδο μυστικότητας. Αυτά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα έχουν τρεις τύπους αισθητήρων: ένα ραντάρ για επιχειρήσεις αέρος-αέρος, ένα για αποστολές αέρος-εδάφους και ένα με οπτικό αισθητήρα για παθητική ανίχνευση.
Θα περιλαμβάνει επίσης ένα εσωτερικό διαμέρισμα όπλων που μπορεί να φιλοξενεί λοβούς ηλεκτρονικού πολέμου ή διάφορα κατευθυνόμενα πυρομαχικά κατά εναέριων ή επιφανειακών στόχων."
Ο ρόλος της Ελλάδας
Η Ελλάδα έχει στη διάθεση της ήδη τα Γαλλικά μαχητικά Rafale και έχει ήδη συμφωνήσει με τις ΗΠΑ για την αγορά μελλοντικά μιας μοίρας αεροσκαφών 5ης γενιάς F-35 περί το 2029-2030.
Επίσης η χώρα μας έχει στενότατη αμυντική συνεργασία τόσο με το Παρίσι όσο και με την Ουάσιγκτον, με τις οποίες έχει υπογράψει αμυντικές συμφωνίες ιδιαίτερης βαρύτητας για την εθνική ασφάλεια.
Κοινώς η Ελλάδα επιχειρησιακά μπορούμε να πούμε ότι με τον υπάρχοντα αεροπορικό της στόλο και τις προσθήκες επιπλέον Rafale και F-35 που αναμένονται να ενταχθούν μελλοντικά στο δυναμικό της, θα καλύπτει τις επιχειρησιακές της ανάγκες, μέχρις ότου πετάξει το μαχητικό 6ης γενιάς του προγράμματος FCAS.
Συνεπώς κατόπιν των ανωτέρω η Ελλάδα θα πρέπει να συμμετέχει στο πρόγραμμα FCAS (Future Combat Air System) έστω και σε μικρή ποσόστοση, προκειμένου να έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα απόκτησης των μαχητικών 6ης γενιάς με προνομιακούς όρους και διατηρώντας έτσι το αεροπορικό πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας και μετά το 2030.
