“Βόμβα” ρίχνει η Ελληνίδα ανταποκρίτρια από το Παρίσι Μαρία Δεναξά για την συνέχεια της συμφωνίας Ελλάδος-Γαλλίας, αφού αναφέρει ότι στο επόμενο στάδιο, και εφόσον συμφωνηθούν οι απαραίτητες λεπτομέρειες, η χώρα μας θα προβεί στην αγορά καιτ ων γαλλικών Κορβετών
“Τρείς κορβέτες Gowind +1 βρίσκονται ακόμη σε διαπραγμάτευση μεταξύ Ελλάδας κ Ναval Group. H απόκτηση τους ήταν ακόμη στη συμφωνία το βράδυ της Δευτέρας αλλά δεν μπόρεσε να συγκεκριμενοποιηθεί το πρωί της Τρίτης. Η Ελλάδα θέλει να κατασκευαστούν σε ελληνικά ναυπηγεία,η Γαλλία όχι”, δηλώνει η ίδια με πηγές κοντά στο Παρίσι.
Η κορβέτα Gowind 2500 είναι μια σύγχρονη Κορβέτα, η οποία χρησιμοποιείται ήδη από την Αίγυπτο, τη Μαλαισία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Ρουμανία.
Είναι μια κορβέτα 2400 τόνων είναι φτιαγμένη για ανθυποβρυχιακό πόλεμο και πόλεμο επιφανείας αποστολές ενώ διαθέτει συστήματα κατά εναέριων απειλών.
Είναι εξοπλισμένη με το ραντάρ 3D SMART-S mk2 της Thales, καθώς και τα σόναρ Kingklip Mk.2, CAPTAS VDS, επίσης από την ίδια εταιρεία. Είναι οπλισμένη επίσης με 16 πυραύλους VL-MICA NG, και οκτώ πυραύλους επιφανείας-επιφανείας SSM Exocets, ενώ διαθέτει δύο δίδυμους εκτοξευτές για τορπίλες MU90, και ένα πυροβόλο 76 χλ.
Τι επιδιώκει η Γαλλία με την συμμαχία της με την Ελλάδα σε Μεσόγειο-Β.Αφρική
Η αμυντική συμφωνία της Γαλλίας με την Ελλάδα με ρήτρα αμυντικής συνδρομής δεν είναι ούτε τυχαία ούτε φανταστική για πολλούς λόγους που αφορούν κυρίως την Τουρκία, για ζητήματα όπως το τουρκικό σχέδιο “Γαλάζια Πατρίδα”, και την απόβαση των Τούρκων σε Λιβύη και Σαχέλ.
Μόλις τον Μάιο του 2021, το γαλλικό ίδρυμα στρατηγικής έρευνας IFRI, σε αποκαλυπτική έκθεση του περιγράφει την επερχόμενη τουρκογαλλική σφοδρή “σύγκρουση” σε δύο περιοχές , Α.Μεσόγειο-Βόρεια Αφρική.
"Οι μονομερείς ενέργειες του Ερντογάν ζωντανεύουν τη μνήμη της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ενός ιστορικού αντιπάλου, προκλητικού, ακόμη και εχθρού της Δύσης, στη γαλλική συλλογική φαντασία”, ανέφερε χαρακτηριστικά Γάλλος ειδικός αμυντικός αναλυτής.
Η ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο Γαλλικό Ίδρυμα Στρατηγικής Έρευνας IFRI, αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά, την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας ως περιφερειακή δύναμη στην αναζήτηση γεωστρατηγικής αυτονομίας.
Αυτή πρέπει να αξιολογηθεί υπό το φως της ανησυχίας που προκαλεί ο αυξανόμενος νεο-Οθωμανισμός της Άγκυρας στις περιοχές που η Γαλλία θεωρεί ως σφαίρα επιρροής της.
Η γαλλοτουρκική σύγκρουση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι στην πραγματικότητα ένας γεωπολιτικός αγώνας εξουσίας σε πολλά μέτωπα, Λιβύη, Συρία, Λίβανος.Η ευρεία κατανόηση της εθνικής κυριαρχίας από την Άγκυρα έρχεται σε αντίθεση με το μεσογειακό όραμα και τα συμφέροντα της Γαλλίας στην περιοχή.
Οι πρόσφατες ανακαλύψεις φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο και ο υπό σχεδιασμό αγωγός EastMed διαδραματίζουν βασικό ρόλο στην ώθηση της Άγκυρας προς μια πολιτική αντιπαράθεσης με τις γαλλικές ένοπλες δυνάμεις.
“Αυτό που ξεκίνησε ως προσωπική εχθρότητα μεταξύ Μακρόν και Ερντογάν μετατρέπεται αργά σε μια μεγάλη γεωπολιτική και στρατιωτική αντιπαλότητα.Η Γαλλία ενεργεί ως υπερασπιστής της παλαιάς περιφερειακής τάξης, ενώ η Τουρκία ενεργεί ως μια ανερχόμενη περιφερειακή δύναμη”, συνεχίζει ο ίδιος.
Στο επίκεντρο της έντασης μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας βρίσκεται η διαφωνία για το Τουρκολιβυκό μνημόνιο, με Ελλάδα και Κύπρο να λαμβάνουν την υποστήριξη της Γαλλίας .Όταν η Άγκυρα ξεκίνησε έρευνες-γεωτρήσεις στην Κύπρο,ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν δήλωσε ότι αυτό είναι «απαράδεκτο» και προέτρεψε την Ευρώπη να σχηματίσει ένα ενιαίο μέτωπο εναντίον της Τουρκίας.
Όπως λοιπόν γίνεται αντιληπτό η Ελλάδα δεν επιλέχθηκε τυχαία ως αμυντικός σύμμαχος της μεγαλύτερης δυνάμεως στην ΕΕ, αφού το παιχνίδι στην Μεσόγειο έχει ανάψει για τα καλά, ενώ ENI-EXXON-TOTAL ξεκινούν εργασίες στην κυπριακή ΑΟΖ, και ενδέχεται λέμεκαι η Ιταλία ( παρά το γεγονός ότι έχει δανείσει πολύ χρήμα την Άγκυρα), να είναι η επόμενη στο ευρωπαϊκό AUKUS, που πρώτη ξεκίνησε η Ελλάδα αποκαλύπτοντας τα νεο-οθωμανικά σχέδια της Τουρκίας και όχι μόνο του Τούρκου προέδρου.
Σχέδια που θα ακολουθήσουν και οι επόμενοι Τούρκοι πρόεδροι/Πρωθυπουργοί, αφού η χώρα αυτή έχει ανάγκη τους υδρογονάνθρακες όσο τίποτε άλλο, μαζί με την απαίτηση βέβαια για κυριαρχία στην Μεσόγειο, που προσκρούει στις αποκαλούνες “χριστιανικές δυνάμεις” της Ευρώπης για μία ακόμη φορά στην ιστορία.