Από το 1974 και την τουρκική εισβολή έχουν περάσει 47 χρόνια αλλά 780 οικογένειες αγνοουμένων ακόμα δεν έχουν κανένα νέο για τους δικούς τους ανθρώπους, και αυτό ακριβώς το θέμα, οι αγνοούμενοι της Κύπρου το 1974 είναι το θέμα του συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 10 Δεκεμβρίου.
Το γραφείο του επιτρόπου της Προεδρίας της κυπριακής κυβέρνησης, η Πανελλήνια Επιτροπή Γονέων και Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας και η Παγκύπρια Οργάνωση Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων, διοργανώνουν συνέδριο στην Αθήνα για να αναδειχθεί το ζήτημα των αγνοουμένων στην Κύπρο.
10 Δεκεμβρίου - Παγκοσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κύπρος: Οι πυλώνες σχεδιασμού από το Υπουργείο Άμυνας
Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή, 10 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», υπό την αιγίδα της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Αναστασιάδη.
Σύμφωνα με στοιχεία που παρέθεσε σε σχετική συνέντευξη Τύπου η πρόεδρος της Πανελλήνιας Επιτροπής Γονέων και Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων Κυπριακής Τραγωδίας, Μαρία Καλμπουρτζή, σήμερα συνεχίζουν να αγνοούνται 780 Ελληνοκύπριοι και Ελλαδίτες, από τους οποίους οι 47 είναι Ελλαδίτες. Η ίδια ανέφερε ότι «υπάρχει στασιμότητα στην αναζήτηση των αγνοουμένων λόγω της πανδημίας», η οποία «ήταν καλή δικαιολογία και συγκυρία για την Τουρκία που ήθελε να υπάρξει στασιμότητα».
Ο επίτροπος της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, Φώτης Φωτίου, επισήμανε σε μήνυμά του ότι στόχος του συνεδρίου είναι «να αναδείξει τα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι προσπάθειες επίλυσης της τραγωδίας των αγνοουμένων μας, που προκύπτουν αποκλειστικά από την άρνηση της Τουρκίας να συνεργαστεί με ειλικρίνεια και ανθρωπισμό για τον τερματισμό αυτής της τραγωδίας».
Ο πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων, Νίκος Σεργίδης, επισήμανε ότι «δεκάδες διακηρύξεις διεθνών οργανισμών παραμένουν κενό γράμμα και γινόμαστε μάρτυρες μιας ολοένα αυξανόμενης βαρβαρότητας ενάντια στην ανθρώπινη ζωή και μιας προκλητικής άρνησης κρατών και κυβερνήσεων να συνεργαστούν για την εξάλειψη τέτοιων απαράδεκτων φαινομένων».
