Η ιστορική αλήθεια για τα άκρως δραματικά για τον ελληνισμό γεγονότα που έλαβαν χώρα στην νικηφόρα μάχη του αεροδρομίου Λευκωσίας, το ματωμένο καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο, αποτελούν σίγουρα «οδηγό» για αυτά που αναμένουμε στο Αιγαίο από τους νεο-Οθωμανούς λίαν συντόμως, για τα οποία οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι πανέτοιμες ότι και να δηλώνουν κάποιοι.
Η άκρως επιτυχημένη παρουσία της ελληνικής μονάδος του αείμνηστο Ταγματάρχη, τότε, Γεώργιο Παπαμελετίου, στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, και ο τρόμος που σκόρπισαν οι άνδρες του σε τριπλάσια τουλάχιστον τουρκική δύναμη, συνεπικουρούμενη από άρματα μάχης και πυροβολικό, αποδεικνύει περίτρανα, ότι η Ελλάδα μπορούσε να πετάξει τους Τούρκους στην θάλασσα, ακόμα και μετά την απόβαση τους στο Πεντεμίλι, ακόμα και κατά την φάση του Αττίλα-2, αλλά η εντολή δεν δόθηκε ποτέ, και αυτό θα στοιχειώνει τους ήρωες που πολέμησαν στο νησί.
Η αποστολή ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο με την συνδρομή του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, συνοδεία μαχητικών αεροσκαφών ( που με την εμφάνιση τους και μόνο θα έτρεπαν τους Τούρκους σε φυγή), ήταν ένα εφικτό και υλοποιήσιμο σενάριο, που ήθελε πολιτική τόλμη και θράσος, τα οποία δεν υπήρχαν το καλοκαίρι του 1974 από κανέναν στην Αθήνα.
Στο Κιονέλι και στον Άγιο Ιλλαρίωνα η ΕΛΔΥΚ και οι Μοίρες Καταδρομών (με δύναμη στο 25-30% της προβλεπόμενης) κατάφεραν με τιτάνιο αγώνα να ανακόψουν σε μεγάλο βαθμό την Τουρκική διείσδυση προς την Λευκωσία.
Οι μεμονομένες επιτυχημένες στρατιωτικές επιχειρήσεις ( επίθεση καταδρομών στο ύψωμα κοτζά Καγιά-μάχη του αεροδρομίου της Λευκωσίας και η αρχική γενναία αναχαίτιση της ΕΛΔΥΚ στην τουρκική επίθεση), μας προκαλούν να σκεφτούμε τι θα είχαμε κάνει αν,
Α. Υπήρχε για παράδειγμα η ελληνική Μεραρχία που τόσο ανόητα αποχώρησε,
Β. Είχαμε κάνει την αποστολή ισχυρής στρατιωτικής δυνάμεως στην Κύπρο, περιορίζοντας την ελληνοτουρκική σύγκρουση στο νησί, έχοντας το ηθικό και νομικό πλεονέκτημα της παραβιάσεως της συνθήκης εγγυήσεως για την Κυπριακή Δημοκρατία από την Τουρκία.
Την στιγμή που τουρκικές δυνάμεις επιτέθηκαν σε ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, αυτό ισοδυναμούσε με πόλεμο στην Κύπρο και μόνο στο νησί αρχικά, και οφείλαμε να αντιδράσουμε με ισότιμο τρόπο, έστω και καθυστερημένα.
Δυστυχώς την ίδια στιγμή η στρατιωτική ηγεσία στην Αθήνα ( όλοι τοποθετημένοι από την Χούντα) έβρισκαν την μία δικαιολογία μετά την άλλη, για να μην σταλθεί ελληνική δύναμη στην Μεγαλόνησο, εξαφανίζοντας κάθε σκέψη από την τότε πολιτική ηγεσία που μόλις είχε αναλάβει.
Η Κύπρος ήταν μακριά, τα ελληνικά μαχητικά δεν μπορούν να πετάξουν για πολύ ώρα πάνω από το νησί, οι Τούρκοι θα μας επιτεθούν με όλες τις δυνάμεις τους, παραμονεύει ο αμερικανικός στόλος, οι Άγγλοι και πολλά άλλα τραγελαφικά, ακούστηκαν από τα χείλη ανθρώπων που είχαν ήδη χάσει χωρίς να ρίξουν ντουφεκιά στους Οθωμανούς Τούρκους.
Δυστυχώς λέμε, αυτήν την πολιτική προσπαθούν να περάσουν και σήμερα ορισμένοι κύκλοι για την σχέση μας με την Τουρκία, και ένα πιθανό στρατιωτικού τύπου επεισόδιο στο Αιγαίο.
Ο ελληνικός λαός γνωρίζει όμως ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, είναι πολύ ισχυρές, ετοιμοπόλεμες και κυρίως αποφασισμένες, να εξαφανίσουν κάθε σκέψη των “ γειτόνων” κατά ελληνικού εδάφους σε μικρόνησο ή νησί μας στο ελληνικό Αρχιπέλαγος ,αναμένοντας μόνο την εντολή της πολιτικής ηγεσίας.
Το απέδειξαν ήδη στον Περσικό Κόλπο, στην Βοσνία, το Κόσσοβο και οπουδήποτε κλήθηκαν να πράξουν το καθήκον τους και αυτό το γνωρίζουν οι Τούρκοι πάρα πολύ καλά.
