Ένα τεράστιο πέπλο μυστηρίου καλύπτει μέχρι και σήμερα τον αφανισμό χιλιάδων Τούρκων Στρατιωτών κατά την τουρκική βάναυση και άνανδρη εισβολή στις 20 Ιουλίου 1974 στην Κύπρο ( Ο τουρκικός στρατός του αναφέρει ως μάρτυρες).
Το μυστικό του συνολικού αριθμού των πραγματικών απωλειών των Τούρκων, δεν είναι ακριβώς γνωστό μέχρι σήμερα, τόσο στο τουρκικό λαό, όσο και στην διεθνή κοινότητα και για αυτό υπάρχει λόγος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
WSJ: Ο Σουροβίκιν κρατείται και ανακρίνεται στη Μόσχα! Οι «άπιστοι» στρατηγοί εξαφανίζονται από το Κρεμλίνο
Ο λόγος είναι μην τυχόν και μαθευτεί το ανθρώπινο κόστος της εισβολής, και πληγεί το γόητρο των δήθεν ανίκητων τουρκικών δυνάμεων, ενώ έτερο ζήτημα θα ήταν και οι τουρκικές πολεμικές επιχειρήσεις σε Ιράκ, Συρία και ΝΑ Τουρκία, όπου και εκεί έχουμε μυστικοπάθεια ως προς τον πραγματικό αριθμό των απωλειών.
Πρόκειται για πάγια τακτική των Τούρκων που γίνεται και σήμερα, για να αποφύγουν περαιτέρω προβλήματα στο εσωτερικό, από τις μειονότητες που ζουν στην χώρα, ιδιαίτερα οι Κούρδοι που χρησιμοποιούνται πολλές φορές ως αναλώσιμο ανθρώπινο υλικό.
Έτσι και στην Κύπρο, εκείνο το άγριο Καλοκαίρι του 1974, όταν ξεκίνησε η απόβαση των Τούρκων στην Κερύνεια, με μεγάλες και απροσδόκητες απώλειες σε Στρατιώτες, Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς, σε σημείο να δοθεί κατόπιν εντολή για απόκρυψη στο μέτρο του δυνατού όλων των απωλειών.
Όλοι οι ανώτατοι Τούρκοι Αξιωματικοί που είχαν την ευθύνη της επιχείρησης εισβολής με το κωδικό όνομα “ Αττίλας” ξεφτιλίστηκαν σε απίστευτο βαθμό από τους λιγοστούς Ελλαδίτες και Ελληνοκυπρίους Στρατιώτες, τις πρώτες ώρες στην ακτή της Κερύνειας, αλλά και στις υπόλοιπες μάχες όπως του Λάπηθου, της ΕΛΔΥΚ, του υψώματος Κοτζά Καγιά και φυσικά στην μάχη του αεροδρομίου της Λευκωσίας.
Μάλιστα η ήττα με την επικράτηση των τουρκικών δυνάμεων απείχε ελάχιστα, και απαιτήθηκαν νέα κύματα συνεχών ενισχύσεων.
Η επιχείρηση στο ύψωμα Κοτζά-Καγιά από τον ηρωικό Λάκωνα Υπολοχαγό Ηλία Γλετζέ με τους άνδρες του κόστισε δεκάδες και εκατοντάδες νεκρούς
Σύμφωνα με τον Χαλούκ Ουστουγκέν, διοικητής το 1974 του 2ου τουρκικού Λόχου Καταδρομέων, στις 20 Ιουλίου του 1974 αποβιβάστηκε στο χωριό Κρηνί με 160 Τούρκους καταδρομείς.
Η μονάδα των Τούρκων μετέβη στην συνέχεια στο γνωστό ύψωμα Κοτζά Καγιά, στο οποίο ήταν ο τουρκικός Λόχος καταδρομών.
Σύμφωνα με τον Τούρκο Αξιωματικό, ενώ ο ίδιος ετοίμαζε τις δυνάμεις του για καταδρομική επίθεση στο ύψωμα «Αετοφωλιά», έφτασε ο Τουρκοκύπριος επικεφαλής στον Άγιο Ιλαρίωνα Μ. Μεχμέτ και του ανέφερε: «Μπέη μου έπεσε το ύψωμα Κοτζά Καγιά, χάσαμε το νησί, σας παρακαλώ κάντε κάτι”.
Εκεί ο Υπολοχαγός Γλετζές και η μονάδα του μετά από μία επιχείρηση που διδάσκεται ακόμα και σήμερα στην βρετανική Σχολή πολέμου, εξόντωσαν άνω των 120 Τούρκων και Τουρκοκυπρίων μαχητών.
Η μάχη της Λάπηθου
Το ιστορικό ημερολόγιο αναφέρεται σε μια εξαιρετικά άνιση μάχη: 8.000 άνδρες της 28ης τουρκικής μεραρχίας προχώρησαν από τις υπώρειες του Πενταδακτύλου και από τα ανατολικά, από την πλευρά της Κερύνειας, κάμπτοντας την απέλπιδα και ηρωική αντίσταση μερικών ολιγάριθμων ομάδων στρατιωτών της Εθνοφρουράς.
Όπως έχει γράψει ένας από τους πολεμιστές εκείνης της ημέρας: «Hταν δύο ισχνοί λόχοι του ηρωικού 256 Τάγματος Πεζικού (ΤΠ) κι ένας του 286 Μηχανοκίνητου ΤΠ, συνολικής δυνάμεως 165 ανδρών, που μαζί τους βρέθηκαν την τελευταία στιγμή και 31 ναρκοθέτες του 70 ΤΜΧ. Οι συνολικές απώλειες της Εθνικής Φρουράς ήταν 86 ηρωικοί νεκροί και αγνοούμενοι, που κυκλώθηκαν, εγκλωβίστηκαν κι εξοντώθηκαν από τους κατακτητές ενώ οι Τούρκοι είχαν τριπλάσιες απώλειες».
Στις Τούρκικες Δυνάμεις υπήρχαν 40 χιλιάδες άντρες και 260-300 άρματα μάχης.Το τούρκικο σχέδιο επιχειρήσεων περιλάμβανε επίθεση στα ανατολικά έως ότου ενώσουν τον θύλακα της Αμμόχωστου με τις υπόλοιπες δυνάμεις που έλεγχαν, ενώ σε δεύτερη φάση, άλλες δυνάμεις θα προχωρούσαν ανατολικά έως ότου προσεγγίσουν την γραμμή Τρόοδους. Η δεύτερη φάση, υπολογιζόμενη να ξεκινήσει μετά από 2 μέρες, προέβλεπε την κατάληψη της Μόρφου και του Λιμνίτη.
Μάχη των γιγάντων της ΕΛΔΥΚ κατά των Τούρκων
Το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ δέχτηκε επίθεση με βολές πυροβολικού και αεροπορίας στις 20 Ιουλίου 1974.
Εντωμεταξύ οι Τούρκοι μέχρι την έναρξη του Αττίλα ΙΙ είχαν αποβιβάσει ανενόχλητοι χιλιάδες στρατιώτες, 150-180 άρματα μάχης, ανάλογο αριθμό τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και περισσότερα από 100 πυροβόλα. Παράλληλα τα αεροσκάφη τους συνέχιζαν τη ρίψη βομβών ναπάλμ.
Έτσι το διάστημα 14-16 Αυγούστου η ΕΛΔΥΚ ενεπλάκη σε μάχη με ιδιαίτερα άνισους όρους. Οι Τούρκοι προσέβαλαν το στρατόπεδό με αεροσκάφη, άρματα μάχης, πυροβόλα και όλμους.
Στην συνέχεια συγκέντρωσαν τα επίλεκτα συντάγματά τους (καταδρομών και αλεξιπτωτιστών) τους οποίους έστειλαν σε αλλεπάλληλα κύματα, τα οποία συντρίφτηκαν από του Ελδυκάριους που σκότωσαν άνω των 1500 από αυτούς όσες ημέρες κράτησε αυτή η άνιση.
Μάχη του αεροδρομίου της Λευκωσίας
Η νικηφόρα μάχη του αεροδρομίου Λευκωσίας το ματωμένο καλοκαίρι του 1974 ήταν μια ανάσα στην καταστροφή του νησιού ,ενώ γίνεται μνεία για την ύπουλη και άκρως «ύποπτη» θέση των ανδρών του ΟΗΕ , που πρόδιδαν συνεχώς τα ελληνικά στρατεύματα θέλοντας να παραδώσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα το αεροδρόμιο στους Τούρκους.
Εκείνες τις καυτές ημέρες από την ζέστη και τις βόμβες των τουρκικών αεροσκαφών στην Λευκωσία , η τουρκική διοίκηση είχε επικεντρωθεί στην πάση θυσία κατάληψη του αεροδρομίου της.
Μετά από συνεχείς επιθέσεις κατά των Ελλήνων Καταδρομέων που κατείχαν το αεροδρόμιο από τουρκικό μηχανοκίνητο σύνταγμα αλεξιπτωτιστών με 2000 άνδρες, αυτό αποδεκατίζεται από τους Έλληνες κομάντος τριών λόχων και αριθμητικής συνθέσεως 300 ανδρών, αφήνοντας πίσω εκατοντάδες νεκρούς Τούρκους Αλεξιπτωτιστές που διαμελίστηκαν από τα πυρά των Ελλήνων που κατείχαν καίριες θέσεις.
Στα ενδιάμεσα στάδια ο γνωστός Τούρκος Στρατηγός Ντεμιρέλ επικεφαλής της αποβατική δυνάμεως διέπραξε εκατοντάδες εγκλήματα πολέμου για τα οποία δεν δικάστηκε ποτέ από δικαστήριο ανθρωπίνων εγκλημάτων όπως γίνεται σήμερα σε πολλές περιπτώσεις.
Αυτές οι μάχες είναι λίγο πολύ μετά από τόσα χρόνια γνωστές σε πολλούς εντός της Ελλάδος, αλλά αυτό που δεν είναι γνωστό είναι ο αριθμός των πραγματικών τουρκικών απωλειών εκείνο το Καλοκαίρι στην Μγελόνησο.
Οι Τάφοι των Τούρκων Στρατιωτών, Αξιωματικών και Υπαξιωματικών στην Κύπρο
Σήμερα στα Κατεχόμενα έχουμε χιλιάδες τάφους νεκρών Τούρκων, ανάμεσα τους και ανώτατων Τούρκων Αξιωματικών όπως του επικεφαλής των Καταδρομών, οι οποίοι σκοτώθηκαν από τους ηρωικούς Εθνοφρουρούς, τους Ελδυκάριους και Έλληνες Καταδρομείς.
Η Τουρκία εν έτει 2023 αποκρύβει επιμελώς τον τεράστιο αριθμό των ανθρώπινων απωλειών της, φυσικά για λόγους γοήτρου του τουρκικού Στρατού, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να γνωρίζει το όνειδος της εισβολής στην Κύπρου, και πόσο κόστισε αυτή στον τουρκικό λαό.
Όμως αυτά τα πάρα πολλά νεκροταφεία και τα εκατοντάδες μνημεία σε Κατεχόμενα και τουρκικό έδαφος, αποτελεί μια τρανότατη απόδειξη του βαρύτατου φόρου αίματος που πλήρωσε ο τουρκικός Στρατός εκείνο το Καλοκαίρι του 1974.
Στην Τουρκία ως γνωστόν, εντός στρατοπέδων έχουν τοποθετηθεί μνημεία με πεσόντες Τούρκους αποδεικνύοντας τις τρομερές απώλειες που υπολογίζονται με πρόχειρους υπολογισμούς σε τουλάχιστον 3500- 4000 άτομα όλων των ειδικοτήτων.
Τα μνημεία τις τοποθέτησαν η τουρκική πλευρά σε στρατιωτικές βάσεις και όχι σε πλατείες, για να αποκρύψουν ακόμα και σήμερα το μέγεθος των νεκρών τους, και το μεγάλο τίμημα που πλήρωσαν.
Επίσης, μετά το 1974 και μέχρι και σήμερα, η εκάστοτε τουρκική στρατιωτική ηγεσία μετρά πολλές φορές αν είναι να πράξει οτιδήποτε κατά της Ελλάδος σε Αιγαίο και Κύπρο, υπολογίζοντας πάντα τις υπέρογκες απώλειες που θα είχε σε κάθε ύποπτο σχέδιο ειδικά στο Ανατολικό Αιγαίο.
