Στο πλαίσιο της διεθνούς διάσκεψης για την ασφάλεια στη Μόσχα, ο πρώην διευθυντής του RF FSB Nikolai Patrushev, άγγιξε το θέμα των βιολογικών όπλων.
Ο Γραμματέας του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Νικολάι Πατρούσεφ, ενημέρωσε για τη χρήση νέων τεχνολογιών στις αντιπαραθέσεις μεταξύ χωρών.
Ο Patrushev, σημείωσε ότι ορισμένες χώρες του κόσμου, αναζωογονούν ενεργά τη χρήση βιολογικών όπλων, κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο.
Τόνισε ότι ορισμένες χώρες, δείχνουν σαφή σημάδια ότι επικίνδυνα βιολογικά παθογόνα θα χρησιμοποιηθούν, για στρατιωτικούς-πολιτικούς σκοπούς.
«Στην ουσία, παρακολουθούμε τη διαδικασία της αναβίωσης των βιολογικών όπλων. Αυτή η τάση, δεν μπορεί να συσχετιστεί μόνο με την εμφάνιση του κορονοϊού. Η παγκόσμια κοινότητα, πρέπει σίγουρα να δώσει προσοχή, στη σύμπτωση των τόπων εμφάνισης εστιών επικίνδυνων ασθενειών, με τη θέση ξένων βιολογικών εργαστηρίων σε μεμονωμένες χώρες », τόνισε ο Patrushev.
Ο γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, πρόσθεσε, ότι η συνέχιση του έργου των διαβαθμισμένων εργαστηρίων, θα μπορούσε να οδηγήσει, στην απώλεια κυριαρχίας στη βιομηχανία βιολογικής ασφάλειας των χωρών εκείνων στις περιοχές όπου βρίσκονται.
«Σήμερα, γινόμαστε μάρτυρες απόπειρας χρήσης αυτών των καινοτομιών, προς όφελος της διακρατικής αντιπαράθεσης. Είναι στη δική μας εξουσία, να τους θέσουμε υπό τον έλεγχο, ολόκληρης της παγκόσμιας κοινότητας και να τους κάνουμε όργανα δημιουργίας και όχι μέσα καταστροφής», πρόσθεσε ο Patrushev.
Είναι γνωστό, ότι ο βιολογικός πόλεμος διακρίνεται σε τρία επίπεδα.
Το πρώτο, είναι όταν μία πλευρά χρησιμοποιεί παθογόνους οργανισμούς, που δεν έχουν ως βασικό σκοπό το θάνατο, αλλά την εξασθένηση των γραμμών του αντιπάλου.
Το δεύτερο επίπεδο, είναι όταν χρησιμοποιούνται σε ένα ολόκληρο θέατρο επιχειρήσεων, π.χ. για γενοκτονία, όπως όταν οι Άγγλοι άποικοι στις ΗΠΑ, έδωσαν κουβέρτες με ευλογιά στους Ινδιάνους.
Στο τρίτο επίπεδο, εξαπολύονται μεταλλαγμένοι (οπλοποιημένοι) ιοί με συμβατά μέσα, όπως διηπειρωτικοί πύραυλοι, βόμβες που προκαλούν ασθένειες που δεν έχει αντιμετωπίσει άλλη φορά το ανθρώπινο είδος, και συνεπώς, δεν υπάρχει άμεση θεραπεία.
Γενικά ως βιολογικός πόλεμος ή μικροβιολογικός πόλεμος, χαρακτηρίζεται ο πόλεμος εκείνος κατά τον οποίο, γίνεται χρήση ζώντων οργανισμών και ειδικότερα παθογόνων μικροοργανισμών ή παραγώγων αυτών, όπως π.χ. έντομα, μικρόβια, καλλιέργειες με φονικούς ιούς και βακτήρια, προκειμένου να προκαλέσουν ασθένεια ή θάνατο ανυπεράσπιστων αμάχων πληθυσμών.
Ο ιός είναι ένα ενδοκυτταρικό παράσιτο, που περιέχει τον κώδικα για την αναπαραγωγή του. Προσβάλλει συγκεκριμένου τύπου υγιή κύτταρα ενός οργανισμού, τα οποία στη συνέχεια, δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε παρά αναπαράγουν μόνο αντίγραφα του ιού.
Τα μολυσμένα κύτταρα, τελικά πεθαίνουν, απελευθερώνοντας τα αντίγραφα του ιού και ο παραπάνω κύκλος επαναλαμβάνεται.
Τα βιολογικά όπλα κατατάσσονται, μαζί με τα πυρηνικά και τα χημικά, στα όπλα μαζικής καταστροφής και στα μη συμβατικά μέσα πολέμου.
Τέλος, οι χώρες που φέρονται να είχαν καταρτίσει προγράμματα ανάπτυξης βιολογικών όπλων ήταν η Ιαπωνία, η οποία τα χρησιμοποίησε, κατά τον Σινοϊαπωνικό πόλεμο(1931-1945), οι ΗΠΑ, οι οποίες χρησιμοποίησαν την τεχνολογία των Ιαπώνων και η Σοβιετική Ένωση, που είχε και τα πιο εξελιγμένα.
Αν και μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, μεγάλες ποσότητες βιολογικών όπλων καταστράφηκαν, υπάρχουν θεωρίες που ισχυρίζονται, ότι υπάρχουν ακόμα κάποια αποθέματα.
