Βράζει το καζάνι στον αναρχικό κόσμο και όπως το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ έγραψε και την περασμένη εβδομάδα μπαχαλάκηδες & μετανάστες στήνουν σκηνικό «πολέμου»
Με αφορμή όσα διαδραματίστηκαν και αυτήν την εβδομάδα και με κορωνίδα το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης πως προτίθεται να το καταργήσει, φαίνεται πως το στρατόπεδο της αναρχίας και του αδυσώπητου κοινωνικού κανιβαλισμού που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του είναι έτοιμο.
ΤΟ θέμα του ασύλου είναι βέβαια η αφορμή. Οι πληροφορίες πως σε άθλια κατάσταση βρίσκεται το κτίριο Γκίνη του Πολυτεχνείου και πως αναρχικοί βανδαλίζουν και κάνουν ότι θέλουν αποτελεί αρκετό ερέθισμα στην ελληνική κοινωνία που έχει βαρεθεί να ανέχεται τα κακομαθημένα γκρουπούσκουλα των Εξαρχείων.
Επίσης η κυβέρνηση και οι αρχές έδωσαν ήδη το πρώτο στίγμα με την σύλληψη Καλαϊτζίδη και την ποινική δίωξη σε δύο μέλη του Ρουβίκωνα.
Την ίδια στιγμή οι αναρχικές δράσεις συνεχίζονται. Πριν από λίγες ημέρες ο “Ρουβίκωνας” πραγματοποίησε μαζικό μοίρασμα κειμένων στην περιοχή γύρω από τον σταθμό Μετρό της Ακρόπολης, σε τουριστικά σημεία, στην Πλάκα, στα εκδοτήρια του μουσείου και του αρχαιολογικού χώρου. Το κείμενο. που μοιράστηκε. μεταφρασμένο σε τέσσερις γλώσσες αφορούσε στην πολιτική κατάσταση μετά τις εκλογές και έστελνε μήνυμα πως “Η Ελλάδα ανήκει στο ακροδεξιό κύμα”
“Η δεξιά αποτελείται απο ένα παλαβό μίγμα ακραίων φιλελεύθερων, κρατικιστών συντηρητικών και ακροδεξιών παλιάς κοπής (...) Η δεξιά έχει υποσχεθεί να κόψει κάθε κεφάλι που σηκώνεται. Ξέρουν ότι για να περάσει η ατζέντα τους, αφού η αριστερά έστειλε τις μάζες στο σπίτι τους, θα πρέπει να συντρίψουν κάθε δύναμη αντίστασης έχει απομείνει. Σε όλη την Δύση η ακροδεξιά ζητάει τα ίδια πράγματα. Κόλαση για τους μετανάστες, αθλιότητα για τους ντόπιους, κατάργηση κάθε δημόσιας πρόνοιας, μείωση φόρων για τους πλούσιους, καταπίεση, αστυνομοκρατία” γράφουν μεταξύ άλλων.
Αλλά η... “θράκα” της ταραχής δεν σταματάει εδώ αλλά ανάβει τα ..κάρβουνα μέσα στα Πανεπιστημια.
Η φοιτητική ομάδα του Ρουβίκωνα εξέδωσε ανακοίνωση ενάντια στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και μεταξύ άλλων αναφέρει:
“Η επίθεση στο άσυλο από το κράτος θα είναι ραγδαία και πέρα για πέρα αναμενόμενη, καθώς κρίνει πως το υποκείμενο που την υφίσταται, δεν είναι σε θέση να την αντιμετωπίσει. Ο αγώνας, όμως, αντικαθιστά τα δάκρυα και αυτός ο αγώνας αποτελεί ένα κομβικό σημείο για το φοιτητικό κίνημα στη παρούσα συγκυρία. Και λέγοντας φοιτητικό κίνημα δεν εννοούμε τον παραταξιακό κόσμο των σχολών (είτε μιλάμε για αριστερούς είτε αναρχικούς). Μιλάμε για τους φοιτητές που περιμένουν να ζήσουν κάπως καλύτερα, με την ειδικότητα που υποτίθεται τους δίνει το πτυχίο τους. Για τους φοιτητές που σπουδάζουνστο δημόσιο πανεπιστήμιο γιατί προφανώς δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν ένα έτοιμο ιδιωτικό πτυχίο. Αυτοί λοιπόν που καταστρέφουν τα πανεπιστήμιά μας είναι οι κρατικές και παρακρατικές μεθοδεύσεις εντός του. Γι’ αυτό και από Σεπτέμβρη καλούμε όλους τους φοιτητές να στηρίξουν και να γεμίσουν τις αίθουσες που θα γίνονται γενικές συνελεύσεις”.
Στο ίδιο αντιδραστικό μήκος κύματος και η αυτοαποκαλούμενη “Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών «Quieta Movere»”.
Στην δική της ανακοίνωση τονίζει πως “οι ναρκομαφίες είναι ο δούρειος ίππος του Κράτους” και υπογραμμίζει:
“Η νομοθέτηση της κατάργησης του ασύλου έρχεται να συμπληρώσει το παζλ της κατασταλτικής στρατηγικής που κυριαρχεί στην πολιτική ατζέντα της νέας διακυβέρνησης, θέλοντας να ικανοποιήσει το συντηρητικό, ακροδεξιό και αντιδραστικό κοινό που την ανέβασε στο βάθρο της εξουσίας. Άσυλο ανομίας διατυμπανίζουν τα κοινωνικά παράσιτα, υποσχόμενα πως θα πατάξουν το έγκλημα της ναρκοπιάτσας που έχει στηθεί στο campus του ΑΠΘ και σε ορισμένες σχολές της Αθήνας, ξεχνώντας εσκεμμένα να αναφέρουν βέβαια τις σχέσεις που έχουν με ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες που μεταφέρουν τόνους ποσότητας ναρκωτικών ουσιών. Είναι αυταπόδεικτο, λοιπόν, ότι η αιτία κι ο στόχος κατάργησης του ασύλου βρίσκονται αλλού. Καταρχήν η εκάστοτε εξουσία σε συνεργασία με τα ΜΜΕ, είχε και έχει την ανάγκη να κατασκευάσει τον «εσωτερικό εχθρό», ο οποίος δεν έχει άλλο σκοπό παρά να υποσκάπτει και να «μπαχαλεύει» την εύρυθμη λειτουργία της Ακαδημαϊκής κοινότητας, εκμεταλλευόμενος το πανεπιστημιακό άσυλο. Έτσι δημιουργείται μια ρητορική από το κράτος, η οποία εξισώνει το ζήτημα της ναρκοπιάτσας και των περιστατικών κοινωνικού κανιβαλισμού με τις φοιτητικές καταλήψεις και τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος”.
Ιδιαίτερα... ενδιαφέρουσα είναι η επισήμανση πως “Το άσυλο ανήκει σ’ όλη την κοινωνία” και εξηγείται ως εξής:
“Το πανεπιστημιακό άσυλο δεν είναι άσυλο για να προστατευθούν οι «ακαδημαϊκές ελευθερίες». Αν το άσυλο υπήρχε για την προστασία των ακαδημαϊκών ελευθεριών, όπως λένε, αυτό θα σήμαινε μια παραδοχή ότι έξω από το Πανεπιστήμιο δεν μπορεί κάποιος να διατυπώσει ελεύθερα τη γνώμη του (...)Το άσυλο υπάρχει για να προστατεύει τους κυνηγημένους από την Αστυνομία. (...)Το άσυλο για μας λοιπόν σημαίνει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”
Τέλος ακόμη μια αναρχική ομάδα , η “Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση Αροδαμός” σχολιάζει πως:
“το κράτος έχει ήδη την δυνατότητα να επέμβει εντός των πανεπιστημιακών χώρων και να ακυρώσει όποτε χρειάζεται την λειτουργία τους ως τόπους συνάντησης και δράσης των αγωνιζόμενων. Όσον αφορά λοιπόν όχι μόνο τις σχολές, αλλά και τα σχολεία, τις πλατείες και τον οποιονδήποτε δημόσιο χώρο, το μόνο που μπορεί να μπλοκάρει την καταστολή είναι η νοηματοδότηση τους ως τόπους άνθησης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Μόνο εκείνοι που αποτελούν την κοινωνική βάση μπορούν να μετατρέψουν τους χώρους που κινούνται, φοιτούν και εργάζονται σε κέντρα κοινωνικοποίησης μακριά από την κυρίαρχη ρητορική, σε κέντρα οργάνωσης και αγώνα ενάντια στον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου. Μόνο έτσι δημιουργούνται άβατα για την αστυνομία, τόποι όπου αίρονται οι περιορισμοί και το δίκιο του αγώνα είναι δυνατότερο από τον νόμο των ισχυρών. Επομένως, την ίδια την έννοια του ασύλου δεν μπορεί ούτε να την παρέχει ούτε να την καταργήσει κανένας θεσμός και καμία κυβέρνηση, δεν την κατοχυρώνει ουσιαστικά ούτε την διαλύει κανένα νομοσχέδιο, παρά μόνο την κερδίζουν και την καθορίζουν οι ίδιοι οι αγώνες μας.
Το επερχόμενο νομοσχέδιο για την κατάργηση του ασύλου είναι ένα προληπτικό χτύπημα σε εκείνους τους χώρους που ιστορικά αποτέλεσαν και έχουν τη δυνατότητα να αποτελέσουν ξανά κέντρα οργάνωσης και αγώνα των από τα κάτω. Είναι άλλο ένα εργαλείο στα χέρια του κράτους που σπεύδει να αναβαθμίσει το κατασταλτικό οπλοστάσιο του, καθώς ετοιμάζεται για τις επερχόμενες μάχες του με την κοινωνική βάση.
Η μόνη μας ελπίδα βρίσκεται στους οργανωμένους στη βάση, μαχητικούς και ριζοσπαστικούς αγώνες μας ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.”
