Ο Ερντογάν είναι πολύ αδύναμος για να δράσει εναντίον του Ισραήλ. Η Τουρκία θα αντιμετωπίσει βαριές συνέπειες για κάθε κίνηση που απειλεί την κυριαρχία του Ισραήλ. Αυτό είναι απλώς ένα γεγονός, τονίζει Κούρδος ειδικός που εμπλέκει Ελλάδα και Κύπρο .
“Ο Ερντογάν απλώς εξοργίζει τους ισλαμιστές για να αποσπάσει την προσοχή από την αυταρχική του διακυβέρνηση, την έλλειψη ειρήνης με τους Κούρδους και την επιδείνωση της οικονομίας. Αλλά φυσικά, αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την Κύπρο, την Ελλάδα και το Ισραήλ να ενωθούν”, τονίζει ο ίδιος.
Αυτό είναι η ουσία της αμυντικής συμμαχίας Ελλάδος-Ισραήλ-Κύπρου, που έχουν μεγαλεπήβολα ενεργειακά σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο, την οποία όμως απειλούν οι Τούρκοι με την δημιουργία στρατιωτικών βάσεων σε Αλεξανδρέττα, Κατεχόμενη Κύπρο, και Νότια Τουρκία.
Τι φοβάται πραγματικά ο Ερντογάν και ποιο δόγμα κυριαρχεί στο Ισραήλ
Ισραηλινές αμυντικές πηγές επισημαίνουν ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας λειτουργούν με βάση ένα παραδοσιακό δόγμα χερσαίου πολέμου, με μεγάλης κλίμακας τεθωρακισμένα τμήματα και καλά εξοπλισμένες μονάδες πεζικού, σε παρόμοιο σε στυλ με τον ρωσικό στρατό.
Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον ισραηλινό στρατό, ο οποίος βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αεροπορική υπεροχή και δεν έχει επενδύσει τόσο στις χερσαίες δυνάμεις.
Δεδομένης αυτής της διαφοράς, οποιαδήποτε σημαντική τουρκική στρατιωτική ανάπτυξη στη Συρία θα μπορούσε να αποτελέσει άμεση πρόκληση για τις ισραηλινές επιχειρήσεις και να αυξήσει τον κίνδυνο σύγκρουσης.
Ενώ οι πρόσφατες ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές στόχευαν ως επί το πλείστον συριακές στρατιωτικές τοποθεσίες,-πολλές από τις οποίες έχουν χτυπηθεί επανειλημμένα όλα αυτά τα χρόνια, οι επιθέσεις σηματοδοτούν μια ευρύτερη στρατηγική αλλαγή.
Μετά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 στο νότιο Ισραήλ, ο ισραηλινός στρατός έχει απομακρυνθεί από την αμυντική στάση αποτροπής και περιορισμού.
Την θέση αυτού του δόγματος υπάρχει τώρα ένα πιο επιθετικό δόγμα, που βασίζεται στην προληπτική δράση.
Αυτή η αλλαγή υπογραμμίστηκε περαιτέρω με τον διορισμό ενός νέου αρχηγού επιτελείου από το Σώμα Τεθωρακισμένων, ο πρώτος εδώ και τρεις δεκαετίες, σηματοδοτώντας μια ανανεωμένη έμφαση στις χερσαίες επιχειρήσεις και τις επιθετικές πρωτοβουλίες.
Όχι απλώς ένα μήνυμα προς την Τουρκία
Παρά τα μηνύματα γύρω από την παρουσία της Τουρκίας, δυτικοί αναλυτές αναφέρουν ότι το πρόσφατο κύμα ισραηλινών στρατιωτικών ενεργειών εξυπηρετεί επίσης ευρύτερους γεωπολιτικούς στόχους.
Αφού απέτυχε να πείσει την Ουάσιγκτον να πιέσει την Άγκυρα να περιορίσει την εμπλοκή της στην Συρία, το Ισραήλ φαίνεται τώρα αποφασισμένο να διεκδικήσει στρατιωτικά τις δικές του κόκκινες γραμμές.
Η αεροπορική επιδρομή στο Κέντρο Επιστημονικών Μελετών και Ερευνών στη Δαμασκό,μια εγκατάσταση που έχει ήδη καταστραφεί πολλές φορές από το 2018, θεωρήθηκε ευρέως ως συμβολική.
Ισραηλινοί αξιωματούχοι λένε ότι το χτύπημα αφορά μήνυμα στον προσωρινό πρόεδρο της Συρίας Αχμέντ Αλ Σάραα, στον οποίο οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες συνεχίζουν να αναφέρονται ως πρώην οπλαρχηγό του ISIS, Αμπού Μοχάμεντ Αλ Τζολάνι.
Εξαπολύοντας την επίθεση κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, το Ισραήλ είχε στόχο να στείλει ένα σαφές μήνυμα, ότι δεν θα υπάρξει επιστροφή στην κανονικότητα στη Συρία χωρίς να ληφθούν υπόψη τα ισραηλινά συμφέροντα.
Μεταξύ αυτών των συμφερόντων είναι η ομαλοποίηση.
Τον περασμένο μήνα, ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου επανέλαβε την επιθυμία του να δει τη Συρία και τον Λίβανο να προσχωρούν στις Συμφωνίες του Αβραάμ και να δημιουργήσουν επίσημους διπλωματικούς δεσμούς με το Ισραήλ.
Οι σκληροπυρηνικοί παράγοντες του συνασπισμού του Νετανιάχου πιστεύουν ότι το Ισραήλ έχει επί του παρόντος το πάνω χέρι.
Όπως έγραψε πρόσφατα ο επικεφαλής του think tank Meir Ben-Shabbat: «Το Ισραήλ βρίσκεται στην ισχυρότερη θέση του ποτέ. Μεταμορφώνει τη Μέση Ανατολή, επεκτείνει τις στρατιωτικές δυνατότητές του και απωθεί τον ιρανικό άξονα, ενώ η Συρία είναι στην πιο αδύναμη».
Για πολλούς στην κυβερνώσα δεξιά του Ισραήλ, αυτή είναι μια ιδανική στιγμή για να πιέσουν για μια ειρηνευτική συμφωνία με τη Συρία, πιθανώς ακόμη και αυτή που περιλαμβάνει την αποχώρηση του Ισραήλ από τα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν.
Ωστόσο, ίσως το πιο σημαντικό μήνυμα πίσω από τη στρατιωτική εκστρατεία δεν απευθύνεται στην Άγκυρα, τη Δαμασκό ή ακόμα και την Τεχεράνη , αλλά στο Τελ Αβίβ.
Καθώς οι διαμαρτυρίες κατά της ηγεσίας του Νετανιάχου έχουν γίνει πιο δυνατές τους τελευταίους μήνες, η στρατιωτική κλιμάκωση χρησιμεύει ως βολική πολιτική ασπίδα.
Οι πόλεμοι στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, τη Συρία και τον Λίβανο κυριαρχούν στο ισραηλινό κοινό και έχουν παραγκωνίσει σε μεγάλο βαθμό τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις.
«Η κυβέρνηση του Νετανιάχου πρέπει να φύγει, αλλά δεν θα βγούμε στους δρόμους όσο πολεμούν οι γιοι μας», δηλώνουν πολλοί ισραηλινοί που αντιτίθενται στην ηγεσία του πρωθυπουργού αλλά παραμένουν απρόθυμοι να διαμαρτυρηθούν κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Διατηρώντας μια κατάσταση πολεμικής σύγκρουσης, ο Νετανιάχου όχι μόνο εξασφαλίζει την επιβίωση του συνασπισμού του, αλλά επεκτείνει στα σχέδια του στην Ανατολική Μεσόγειο, ακουμπώντας και την Τουρκία.
Η Συρία θα γίνει το πεδίο στο οποίο θα “ξηλωθεί”ολόκληρο το τουρκο-οθωμανικό αφήγημα για Γαλάζιες Πατρίδες, το Τουρκολιβυκό μνημόνιο και άλλος αέρας κοπανιστός σε Αιγαίο και αλλού.
