Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει καταστήσει την πολύπαθη χώρα ένα τεράστιο πεδίο βολής δοκιμών σύγχρονων και παλιών οπλικών συστημάτων και δογμάτων μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, ενώ έχουμε δει και νεωτερισμούς που χρήζουν ιδιαίτερης μελέτης και ανάλογης αξιοποίησης-χρήσης αυτών από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Οι "ευρεσιτεχνίες" του πολέμου στην Ουκρανία
Συγκεκριμένα μιλάμε για την προσαρμογή Αμερικανικών πυραύλων BVR αέρος-αέρος AIM-120 σε Ουκρανικά μαχητικά Mig, το γεγονός ότι οι Ουκρανοί χρησιμοποιούν το αντιαεροπορικό σύστημα S-200 για προσβολή χερσαίων Ρωσικών στόχων, αλλά και τη μετατροπή από τους Ρώσους των απαρχαιωμένων σοβιετικών πυραύλων κατά πλοίων, σε ευρύτερα εφαρμόσιμους πυραύλους εδάφους , όπως οι P-700 Granit, P-500 Basalt και P-1000 Vulkan.
Η εγκατάσταση πυραύλων των ΗΠΑ σε αντιαεροπορικά Σοβιετικά συστήματα των Ουκρανών
Τελευταία τέτοια "πατέντα" προέρχεται από τις ΗΠΑ "οι οποίες έβαλαν πυραύλους τους σε σοβιετικούς εκτοξευτές και τους έστειλαν στην Ουκρανία", όπως επισημαίνει Διεθνές ΜΜΕ, αναφέροντας:
"Ο Oleksandr Kamishin, Υπουργός Στρατηγικών Βιομηχανιών της Ουκρανίας, τόνισε την υιοθέτηση νέων «αμερικανο-ουκρανικών» αντιαεροπορικών λύσεων στο πεδίο της μάχης. Αναφέρει ότι αυτά δεν είναι μεμονωμένα συστήματα αλλά μάλλον μια υβριδική συλλογή τουλάχιστον πέντε διαφορετικών συστημάτων.
Ο Kamishin επισημαίνει ότι παραδοσιακά, η δημιουργία ενός «συμβατικού» αντιαεροπορικού συστήματος είναι μια διαδικασία που διαρκεί τουλάχιστον πέντε χρόνια.
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι συνδυασμένες προσπάθειες για την δημιουργία υβριδικών συστημάτων αεράμυνας έχουν επισπεύσει αυτή τη διαδικασία.
Αυτό το σημαντικό επίτευγμα διευκολύνει την άμεση εφαρμογή τους στον πόλεμο κατά της Ρωσίας.
Αυτή η συγχώνευση πόρων και εμπειρογνωμοσύνης δεν περιορίζεται βραχυπρόθεσμα. Στην πραγματικότητα, καλύπτει βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα, ακόμη και μακροπρόθεσμα έργα, σημειώνει ο Ουκρανός Υπουργός.
Η αποστολή του δεν είναι να υποκινήσει τον ανταγωνισμό με τους συμμάχους τους, αλλά να αποκτήσει πρόσβαση σε αγορές που μέχρι τώρα φαινόταν απρόσιτες τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για την Ουκρανία.
«Είναι μια συμβιωτική σχέση, όπου κερδίζουμε επιταχυνόμενο εκσυγχρονισμό της αεράμυνας και οι ΗΠΑ μπορούν να διεισδύσουν σε νέες αγορές με τα συστήματά τους», εξήγησε ο Kamishin.
Τα υβριδικά έργα που αναπτύσσονται επί του παρόντος υπόκεινται στην ευθύνη της Franken-SAM, μιας κοινής αμερικανικής-ουκρανικής σύμπραξης.
Με την αποκάλυψη αυτής της είδησης, υπήρξε ένας γρήγορος κατακλυσμός εικασιών στα social media. Στρατιωτικοί αναλυτές και χρήστες του διαδικτύου άρχισαν να εικάζουν αν η πρώτη γραμμή είχε γίνει ο χώρος δοκιμών αυτού του συστήματος.
Ορισμένοι ειδικοί, εξέφρασαν την άποψη ότι το νέο υβριδικό σύστημα αεράμυνας θα μπορούσε ενδεχομένως να αναχαιτίσει ορισμένες από τις πρόσφατες επιθέσεις με drone και πυραύλους της Ρωσία; εναντίον Ουκρανικών στόχων.
Τι είναι το πρόγραμμα Ουκρανίας-ΗΠΑ Franken-SAM;
Με πιο απλά λόγια, ο ουκρανικός στρατός εκσυγχρονίζει παλαιότερους σοβιετικούς εκτοξευτές ενσωματώνοντας σε αυτούς προηγμένους πυραύλους που αποκτήθηκαν κυρίως από δυτικούς συμμάχους, με την πλειοψηφία να είναι από τις ΗΠΑ.
Ας εξετάσουμε το έργο Franken-SAM που καθοδηγείται από τις ΗΠΑ ως παράδειγμα.
Υπάρχουν τρεις γνωστές παραλλαγές στο πλαίσιο αυτής της πρωτοβουλίας.
Η πρώτη επικεντρώνεται στην ενσωμάτωση των αμερικανικών πυραύλων Sea Sparrow σε παραδοσιακά συστήματα εκτόξευσης Buk της σοβιετικής εποχής.
Το δεύτερο εκτείνεται στη σύζευξη του αμερικανικού πυραύλου αέρος-αέρος Sidewinder με σοβιετική τεχνολογία ραντάρ.
Η τελευταία είναι μια άκρως εμπιστευτική επιχείρηση, βραβευμένη για τις ανώτερες δυνατότητές της, αλλά οι ακριβείς λεπτομέρειες δεν είναι γνωστές στο κοινό.
Επιπλέον, υπάρχει ένα ευρύ φάσμα έργων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που απλώς τοποθετούν εμπορευματοκιβώτια με αμερικανικούς πυραύλους σε παλαιότερα σοβιετικά συστήματα εκτόξευσης.
Αντίθετα, άλλα περιλαμβάνουν την πλήρη ενσωμάτωση πλήρων αμερικανικών συστημάτων εκτόξευσης σε μια ενοποιημένη δομή αεράμυνας S-300.
Η χρήση των πυραύλων αέρος-αέρος AIM-9 ως αντιαεροπορικούς από την Ουκρανία
Μια οξυδερκής έκθεση των Financial Times αποκαλύπτει μια αξιοσημείωτη πρωτοβουλία που ανέλαβε το Κίεβο για την αναβίωση των πυραύλων αέρος-αέρος AIM-9 που προμήθευσαν οι ΗΠΑ. που πιστεύεται ότι είναι εκτός λειτουργίας και τώρα υπηρετούν σε αντιαεροπορικά συστήματα επιφανείας-αέρος.
Μιλώντας στο δημοσίευμα, ένας ανώνυμος αξιωματούχος δηλώνει, «Τα διορθώσαμε και ανακαλύψαμε μια καινοτόμο μέθοδο για την επίγειά τους ανάπτυξή. Πρόκειται ουσιαστικά για μια αυτοσχέδια αεράμυνα».
Η μοναδικότητα αυτής της εφευρετικής προσπάθειας αποτελεί μόνο μια πτυχή μιας πολύπλευρης υβριδικής διάταξης. Πρόσφατα, ο Υπουργός επιβεβαίωσε ότι ο πρωταρχικός στόχος όλων των εγχειρημάτων που επιδιώκονται υπό την αιγίδα του κοινού προγράμματος Franken-SAM είναι η απρόσκοπτη ενσωμάτωση των δυτικών δομών αεράμυνας στα απαρχαιωμένα σοβιετικά συστήματα.
Συγκεκριμένα, αυτά τα σοβιετικά συστήματα συνεχίζουν να αποτελούν επιχειρησιακές προεκτάσεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.
Η Ελληνική πραγματικότητα
Τα παραπάνω δημιουργούν συνειρμούς για εξέταση από τους αρμόδιους φορείς χρήσης διαφόρων πυραύλων και πυρομαχικών στα πρότυπα αυτά του προγράμματος Ουκρανίας-ΗΠΑ, Franken-SAM.
Για παράδειγμα η χρήση των πυραύλων αέρος-αέρος AIM-9 στα πρότυπα των Ουκρανών ως αντιαεροπορικού πύραυλου στα νησιά μας θα τα θωράκιζε ακόμη περισσότερο απέναντι στα τουρκικά drones και ελικόπετρα κυρίως.
Η τοποθέτηση σε ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα TOR M1 δυτικών πυραύλων, όπως και στο σύστημα S-300, θα αποτελέσει θέλοντας και μη μονόδρομο για τη χώρα μας, εφόσον δεν προβεί σε αντικατάστασή τους με άλλα Δυτικοπυ τύπου αντιαεροπορικά, αφού οι σχέσεις με τη Ρωσία δεν είναι καλές και η συντήρηση-παράταση του ορίου ζωής τους μέσω εκσυγχρονισμού τους μοιάζει απίθανη.
Πλέον των ανωτέρω προκειμένου να αποκτήσουμε μέσω της μετατροπής των πυραύλων του πολεμικού ναυτικού μας AGM-84 Harpoon με εδάφους-εδάφους και εγκατάστασης αυττών στα νησιά μας, τη δυνατότητα να πλήτουμε από αυτά το σύνολο των τουρκικών στα μικρασιατικά παράλια και ακόμη μακρύτερα.
