Το 1817 ο μεγάλος Έλληνας Ιωάννης Βαρβάκης, που αφού είχε προκαλέσει ζημιά στο Αιγαίο και είχε τινάξει στον αέρα τον τουρκικό Στόλο στο Τσεσμέ για λογαριασμό των Ρώσων, είχε δηλώσει σε κάποιους Φαναριώτες για τα σχέδια της γέννησης ενός ελληνικού κράτους ότι ”ονειρεύεστε ένα μικρό κράτος χωρίς προοπτική”.
Αυτή η δήλωση του είχε ορίζονται μέχρι σήμερα και δυστυχώς καθορίζει το σύνολο της ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
Πρόκειται για μια εξωτερική πολιτική χωρίς όραμα συμμετοχής του απανταχού ελληνισμού ( παράδειγμα στην Αλβανία με Μπελέρη, στην Ουκρανία με τους Έλληνες της περιοχής, και ακόμα με τους Κρυπτοχριστιανούς στην ίδια την Τουρκία, τους Έλληνες της Αιγύπτου και της πολύπαθης Συρίας), χωρίς προοπτική έχοντας την μόνη έγνοια μόνο “τον άρτο τον επιούσιο” και τίποτα παραπέρα .
“Αν διαθέταμε υγιές πολιτικό σύστημα που δεν θα ήταν εγκλωβισμένο μεταξύ του επαρχιωτισμού του Κολωνακίου και των Εξαρχείων, η Ελλάδα θα είχε προ πολλού χτίσει ουσιώδη επιρροή στον Καύκασο, στον Εύξεινο Πόντο και στη Ρωσία, με τα δίκτυα διασποράς της", αναφέρει ο Έλληνας ειδικός Νίκος Μιχαηλίδης.
Στις χώρες που προέκυψαν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, στη Ρωσική Ομοσπονδία, στην Ουκρανία, στη Γεωργία, στην Αρμενία, στο Καζακστάν, στο Ουζμπεκιστάν κ.α., κατοικούν σήμερα περίπου 300.000 Ελληνες. Αλλοι 170.000 περίπου έχουν ήδη εγκατασταθεί στην Ελλάδα ως «παλιννοστούντες» και 30.000 στην Κύπρο.
Τόσους χιλιάδες Έλληνες ζουν στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου και δεν τους εκμεταλλευθήκαμε ως χώρα, ούτε τους στηρίξαμε ποτέ, εντάσσοντας τους πότε στην Σοβιετική Ένωση και πότε στην Ρωσία και τις άλλες χώρες της περιοχής.
Σήμερα υπάρχει μια αξιοσημείωτη οικονομική ανάπτυξη του ελληνικού πληθυσμού από χιλιάδες Έλληνες που είναι βιομήχανοι και έμποροι, οι οποίοι στηρίζουν σε μεγάλο βαθμό την ελληνική κίνηση στις περιοχές της νότιας Ρωσίας, οι οποίοι βιώνουν σήμερα τον πόλεμο στην Ουκρανία και αλλού.
Δεν αγκαλιάσαμε δεν στηρίξαμε με τους απαιτούμενους δασκάλους, κονδύλια, και πολλά άλλα Έλληνες με καταγωγή χιλιάδων ετών, ενώ στηρίζουμε οικονομικά τους χιλιάδες μετανάστες που εισέρχονται παράνομα στην χώρα μας ειδικά μετά το 2015 και έπειτα.
Ποια ήταν τα προηγούμενα πριν την οικονομική κρίση χρόνια για παράδειγμα η πολιτική του ελληνικού κράτους στην ολότητα του, ( όχι κόμματα ) ως προς αυτούς τους χιλιάδες Έλληνες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης;
Πόσες θέσεις ανοίξαμε στα πανεπιστήμια μας και πόσες υποτροφίες δόθηκαν σε παιδιά από αυτές τις περιοχές;
Ποια ήταν η συνδρομή του ελληνικού κράτους στην περιοχή του Καυκάσου και της Ουκρανίας στις πραγματικές ανάγκες αυτών των Ελλήνων που συνεχίζουν την ελληνική παρουσία χιλιάδων ετών στην περιοχή;
Ισχνή θα απαντούσαμε αν όχι μηδαμινή, για να μην ενοχλήσουμε τις χώρες τις περιοχής, τους Τούρκους, τους Αζέρους που μας πουλούν φυσικό αέριο, και πολλών άλλων.
Η περίπτωση του πολέμου του Ναγκόρνο, και η καταστροφή των Αρμενίων είναι καμπανάκι για το τι ακριβώς μπορεί αν συμβεί στο Αιγαίο από το νεο-οθωμανικό επεκτατισμό που έχει την συνδρομή των Αζέρων που μας κουνούν το δάκτυλο στην πρώτη ευκαιρία.
Στην τελική μάχη που θα έχουμε με την Τουρκία του Ερντογάν στο μέλλον, διότι είναι σίγουρο ότι θα έχουμε σύγκρουση, λόγω αυτών που απαιτούν για τα νησιά μας, θα έχουμε την ανάγκη ολόκληρου του απανταχού ελληνισμού και όχι μόνο τον ψήφο τους, και αυτό ας το έχουμε υπόψιν μας.
