Δεν έχουν μέτρο στις προκλήσεις και σε όσα ανιστόρητα ζητούν οι Τούρκοι, εν μέσω τεραστίων πυρκαγιών στην χώρα μας, η οποία ξεφνικά αντιμετωπίζει μια πύρινη λαίλαπα από άκρη σε άκρη, ειδικά σε νησιά ναυαρχίδες όπως η Ρόδος και η Κέρκυρα, ενώ και η Βόρεια Πελλοπόνησο έγινε ξανά στόχος.
Τονίζουμε με κάθε περίσκεψη πως τίποτα ειδικά αυτό το διάστημα δεν είναι τυχαίο και όλα πιθανόν αποσκοπούν σε ένα κλίμα έμμεσου εκβιασμού της ελληνικής κυβέρνησης και του λαού μας.
Μεγάλη τουρκική εφημερίδα μας δηλώνει ξεκάθαρα ότι δήθεν το “καθεστώς της Λωζάνης στο Αιγαίο πρέπει να αποκατασταθεί”.
“Η Ελλάδα κάνει επανειλημμένες κινήσεις για την επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο Πέλαγος. Η Τουρκία από την άλλη, βρίσκεται σε αμυντική θέση, καθώς Τούρκοι αξιωματούχοι δηλώνουν ότι «δεν θα δεχτούμε περισσότερα από 6 μίλια».
Ωστόσο, σύμφωνα με τη Λωζάνη, τα χωρικά ύδατα θα πρέπει να είναι 3 μίλια. Αυτό το καθεστώς δίνει στην Τουρκία ευρεία θαλάσσια δικαιοδοσία.
Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, τα οποία κερδίσαμε πολεμώντας και καταγράψαμε με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης, υφίστανται και πάλι επίθεση των δυτικών δυνάμεων μετά από 100 χρόνια.
Όσοι δεν μπόρεσαν να αρπάξουν χθες με όπλα, προσπαθούν σήμερα να σφετεριστούν την “Γαλάζια Πατρίδα μας” με την δράση τους.
Η βάση των προβλημάτων ειδικά στο Αιγαίο βρίσκεται στη μη συμμόρφωση με τη Λωζάνη. Αν και η ελληνική πλευρά εκφράζει κατά καιρούς την πίστη της στη Λωζάνη, κάνει ό,τι μπορεί για να παρακάμψει τη συμφωνία.
Στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης το πλάτος των χωρικών θαλασσών της Τουρκίας και της Ελλάδας στο Αιγαίο καθορίστηκε στα 3 μίλια.
Η Ελλάδα, το 1931, με αφορμή την απειλή του Μουσολίνι, επέκτεινε τον εναέριο χώρο της στα 10 μίλια. Στη συνέχεια, η Αθήνα, έκανε μονομερές βήμα και στην θάλασσα, ανακυρήσοντας τα χωρικά της ύδατα 6 μίλια με τον Νόμο 230, που ψηφίστηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1936.
Με το τέλος των εχθροπραξιών μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι δύο χώρες έγιναν σύμμαχοι υπό το ΝΑΤΟ το 1952 και με την Σύμβαση το 1958, η Ελλάδα έπρεπε να επιστρέψει στην προπολεμική κατάσταση, δηλαδή στο καθεστώς των 3 μιλίων, σύμφωνα με το «statu quo ante».
Όταν η ελληνική πλευρά δεν έκανε βήμα, αυτή τη φορά η Τουρκία κήρυξε «αμοιβαιότητα» και δήλωσε τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο είναι τα 6 μίλια, με τον Νόμο Νο. 476, που ψηφίστηκε στις 24 Αυγούστου 1964.
Έτσι, η ισορροπία που είχε διαμορφωθεί στη Λωζάνη ανατράπηκε και η έξοδος της Τουρκίας στην ανοιχτή θάλασσα περιορίστηκε.
Αυξάνοντας τα χωρικά της ύδατα στα 6 ναυτικά μίλια το 1936, η Ελλάδα πήρε το 43,68 τοις εκατό του Αιγαίου, δηλαδή περίπου το μισό του, υπό την κυριαρχία της. Ωστόσο, με τον κανονισμό της του 1964, η Τουρκία μπόρεσε να εδραιώσει την κυριαρχία μόνο στο 7 τοις εκατό του Αιγαίου. Έτσι, οι θαλάσσιες περιοχές μας στην υφαλοκρηπίδα, στις οποίες δικαιούμαστε «ab initio» (εξαρχής) και «ibso facto» (αυθόρμητα), έχουν επίσης διαβρωθεί.
Το επόμενο διάστημα, εάν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, τα τρία τέταρτα του Αιγαίου θα είναι υπό ελληνική κυριαρχία.
Σε μια τέτοια εφαρμογή, στην οποία δεν είναι δυνατό το άνοιγμα προς τη Μεσόγειο χωρίς είσοδο στα ελληνικά χωρικά ύδατα, αφού τα χωρικά ύδατα της Ελλάδος θα αυξηθούν από 31,5% σε 61,3%.
Ως αποτέλεσμα αυτού, η θαλάσσια περιοχή της Τουρκίας θα ενωθεί με την ελληνική ενδοχώρα στο μοίρασμα της υφαλοκρηπίδας.
Για παράδειγμα, η περιοχή έρευνας υδρογονανθράκων που θα δώσουμε στο TPAO θα μειωθεί από 16,3 τοις εκατό σε 8,27 τοις εκατό.
Συνοψίζοντας: Όλες οι περιοχές ελεύθερης διέλευσης στο Αιγαίο, όπου υπάρχουν σχεδόν 3.000 νησιά, βραχονησίδες, θα κλείσουν και η Τουρκία θα “φυλακιστεί” στη θάλασσα του Μαρμαρά.
Για το λόγο αυτό, η Τουρκία θα πρέπει πρώτα να ανακοινώσει στο ανώτατο επίπεδο την απόφαση της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας της 31ης Μαΐου 1995, η οποία θα εξετάσει μια αίτηση της Ελλάδας πάνω από 6 μίλια ως «αιτία πολέμου», στο υψηλότερο επίπεδο και στη συνέχεια να απαιτήσει την επιστροφή στο καθεστώς της Λωζάνης θέτοντας στο τραπέζι το καθεστώς των 3 μιλίων.
Επίσης όπως καθορίστηκε από το τουρκικό Συμβούλιο Ασφαλείας, υπάρχουν 153 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο, των οποίων η κυριαρχία δεν έχει μεταβιβαστεί στην Ελλάδα με διεθνείς Συνθήκες.
Τα νησιά αυτά, που έχουν χωρικά ύδατα τη μισή περιοχή της Θράκης, δεν μπορούν να διαθέτουν χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα, αποκλειστική οικονομική ζώνη, εναέριο χώρο αλλά περιοχή έρευνας και διάσωσης χωρίς να καθοριστεί η υπαγωγή τους.
Το γεγονός ότι ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών Şükrü Kaya, με καταγωγή από την Κω, αποβιβάστηκε στα νησιά αυτά το 1936 και έβαλε σημαία και πινακίδα, δείχνει ότι η Τουρκία ενδιαφέρεται για τα νησιά εδώ και πολλά χρόνια.
Ακόμη και πριν, σε ιταλικά έγγραφα του 1932, φαίνεται ότι η Τουρκία διεκδικούσε δικαιώματα στο Γαιδουρονήσι αλλά και σε άλλα νησιά.
Το άρθρο 16 της Λωζάνης, το οποίο ισχυρίζεται ότι δένει τα χέρια της Τουρκίας, πρέπει να ερμηνευθεί σωστά.
Το σχετικό άρθρο αναφέρει: «Η Τουρκία… δηλώνει ότι έχει παραιτηθεί από όλα τα δικαιώματα και τους τίτλους σε όλα τα άλλα νησιά εκτός από αυτά που αναγνωρίζονται στην παρούσα Συνθήκη. ... το μέλλον αυτών των νησιών έχει ή θα ρυθμιστεί από τους ενδιαφερόμενους».
Αυτό το άρθρο ερμηνεύεται από την Αθήνα ως παραίτηση της Τουρκίας από όλα τα νησιά εκτός της εμβέλειας των 3 μιλίων. Ωστόσο, δεν φαίνεται εφικτή η εφαρμογή συμπληρωματικής διάταξης σε όλο το Αιγαίο. Διότι το ζήτημα της κυριαρχίας στο Αιγαίο ρυθμίζεται με ειδικές διατάξεις στα άρθρα 12 και 15.
Τούρκοι νομικοί αναφέρουν ότι δεν μπορούν να εφαρμοστούν γενικές ρυθμίσεις όταν υπάρχουν ειδικές διατάξεις που ρυθμίζουν ένα θέμα.
Εννοείται επίσης ότι η έννοια του «νησιού» χρησιμοποιείται ως χωριστός γεωγραφικός σχηματισμός στο άρθρο 15. Με άλλα λόγια, ενώ στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 16 περιλαμβάνονται μόνο τα νησιά. νησίδες και βράχοι διατηρούνται χωριστά. Ως εκ τούτου, η Τουρκία πρέπει να κινήσει τη νομική διαδικασία για τα νησιά αυτά, και να εξαλείψει το πρόβλημα του να ανήκει σε πραγματικές κρατικές πρακτικές", (δηλαδή να είναι υπό ελληνική κυριαρχία), τονίζει το τουρκικό άρθρο.
Με αυτούς λοιπόν θα καθίσουμε να συζητήσουμε, τι ακριβώς;
Θεωρούνται ως συνομωσιολόγοι πολλοί Έλληνες αναλυτές που δηλώνουν ότι η Τουρκία ετοιμάζει κάτι πολύ πιο σοβαρό, ειδικά αν αποτύχουν οι τωρινές συνομιλίες με την πίεση της δύσης, στις οποίες οι Τούρκοι θέλουν να συζητήσουμε την αποστρατικοποίηση των νησιών μας, και το καθεστώς 153 ελληνικών νησιών, με ελλημένη απόφαση του τουρκικού Εθνικού συμβουλίου;
