Νεο-Οθωμανική κυβίστηση έκαναν οι Τούρκοι με την αλλαγή του χάρτη εμβέλειας του τουρκικού βαλλιστικού πυραύλου “ΤΥΦΩΝ”, σε κρατικό κανάλι, βγάζοντας το Ισραήλ και την Αίγυπτο από το κάδρο των χωρών που δύναται να απειλήσει ο τουρκικός πύραυλος.
Ο νέος χάρτης είναι διαφορετικός με τον προηγούμενο που παρουσίασαν, και στοχοποιεί αποκλειστικά την Ελλάδα με δύο κύκλους που αφορούν τον βαλλιστικό πύραυλο BORA και των πύραυλο ‘Τυφών”.
Η κίνηση αυτή υπαγορεύθηκε από το καθεστώς Ερντογάν προς τους δημοσιογράφους μετά την συζήτηση που προκλήθηκε, αφού οι ίδιοι έδειχναν να απειλείται η Ιερουσαλήμ και το Κάιρο.
Η επίσκεψη του Ισραηλινού υπουργού άμυνας Μπένι Γκάντς στην Τουρκία την επόμενη εβδομάδα και οι αναμενόμενες συζητήσεις στο πλαίσιο της νέας τουρκικής πολιτικής, που θέλει εξομάλυνση με τους Ισραηλινούς, και με τους Αιγυπτίους υπαγόρευσε την Ελλάδα, ως κύριου στόχου του τουρκικού πυραυλικού οπλοστασίου.
Ποιος είναι ο κύριος λόγος που απαιτούν επιτακτικά οι Τούρκοι την αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών;
Σε κάθε σενάριο μετακίνησης και τοποθέτησης των τουρκικών βαλλιστικών πυραύλων για να απειλήσουν την ελληνική επικράτεια ασκώντας μια ωμή μορφή στρατιωτικού εκβιασμού, αυτοί θα τοποθετηθούν κοντά στα μικρασιατικά παράλια.
Αυτόματα τα τουρκικά “υπερόπλα” θα βρεθούν στο δραστικό βεληνεκές των ελληνικών πυραυλικών συστημάτων που είναι στα νησιά, μη μπορώντας να κάνουν οτιδήποτε.
Τα αυτοκινούμενα συστήματα ΠΕΠ MLRS και RM-70, που διαθέτει ο Ελληνικός Στρατός, έχουν εμβέλεια, η οποία απαγορεύει κάθε τοποθέτηση σε μια απόσταση στα Μικρασιατικά παράλια.
Αν δε εκσυγχρονίσουμε τους RM-70, όπως έχει ήδη αποφασιστεί, φτάνοντας σε εμβέλεια τα 45 χλμ, τότε η δυνατότητα τους να μετακινηθούν σε κάθε σημείο των νησιών, αυξάνει ακόμα ποιο πολύ το βάθος εντός της τουρκικής επικράτειας, στο οποίο μπορούν να εντοπιστούν ( ελληνικά drone) και να καταστραφούν οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι.
Τουρκική εξωτερική πολιτική και οι στόχοι της Νέας “Μεγάλης Τουρκίας” που ετοιμάζεται εδώ και μεγάλο διάστημα
Η Τουρκία ετοιμάζεται να κυριαρχήσει στην Ανατολική Μεσόγειο με τρόπο που δεν έχει γίνει ποτέ ούτε στο μακρινό παρελθόν, παρά μόνο την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Αυτή η πολιτική είναι ανεξάρτητη δυστυχώς από κόμματα πλέον στην Άγκυρα, και καθοδηγεί Κεμαλιστές, Ισλαμιστές, και φυσικά τους εθνικιστές.
Οι Τούρκοι εξαπέλυσαν σχετικά πρόσφατα, σε απάντηση της πετυχημένης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, μια ιδιότυπη επίθεση φιλίας σε χώρες όπως το Ισραήλ, και η Αίγυπτος, με τις οποίες υπάρχει μεγάλο εμπορικό ισοζύγιο.
Η Ελλάδα και η Κύπρος, είναι ο κύριος στόχος στο προκλητικό για την περιοχή μας νεο-Οθωμανικό μενού της Άγκυρας ανεξαρτήτου κόμματος, ενώ με τις υπόλοιπες χώρες έχει συμπραχθεί μια “ σιωπηλή ειρήνη” για την συνέχιση των εμπορικών και ίσως των αμυντικών σχέσεων.
Σαν την αράχνη που στήνει επιμελώς τον ιστό της για να φάει τα θύματα της ένα-ένα είναι η τουρκική εξωτερική πολιτική
Κύρια επιδίωξη του καθεστώτος Ερντογάν και της τουρκικής πολιτικής ελίτ, είναι αρχικά το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με Ελλάδα και Κύπρο, και στην συνέχεια με κάθε μία από τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου ξεχωριστά.
Σε καμία περίπτωση οι Τούρκοι δεν επιθυμούν να συμπήξουν κοινό μέτωπο, Ισραηλινοί, Έλληνες, Αιγύπτιοι, ενώ τρέμουν αυτό το μέτωπο να ενωθεί με ΗΑΕ, και Σαουδάραβες με αφορμή των East Med και άλλα σχέδια.
Κύριο σχέδιο της Άγκυρας ήταν και θα παραμείνει το “ξεμονάχιασμα” κάθε χώρας ξεχωριστά, ώστε με διάφορους τρόπους ( οικονομικά, με χρήση μεταναστών, και με στρατιωτικές απειλές), να αποδεχθεί την Τουρκία ως “αφέντη” της Μεσογείου από την Λιβύη έως το Σουέζ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γιατί και πώς Ελλάδα και Τουρκία για πρώτη φορά είναι τόσο κοντά σε εμπόλεμη σύρραξη
Όσες χώρες θεωρήσουν ότι οι Τούρκοι “πιάνονται φίλοι”, και ότι για παράδειγμα οι οικονομικές σχέσεις αποτελούν εγγύηση και για το μέλλον, θα ζήσουν πρωτόγνωρες καταστάσεις από μια πραγματική απειλή όχι μόνο για τις ίδιες τις χώρες αυτές, αλλά και για την ίδια την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό σε αυτή την πανάρχαια περιοχή.
Το πιο επικίνδυνο στην όλη υπόθεση είναι ότι, οι πολιτικές που χαράχθηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο το προηγούμενο διάστημα (2020), μαζί με τα ενεργειακά έργα, συνέπεσαν με την παρουσία των ΗΠΑ, που θέλουν να κάνουν μπίζνες στην Ανατολική Μεσόγειο, επιθυμώντας “ ηρεμία και ειρήνη”, κάτι όμως που δεν γίνεται με τίποτα λόγω Τουρκίας.
Στην πρόσφατη συμφωνία Ισραήλ και Λιβάνου, ο ισραηλινός τύπος ανέφερε για "αφόρητες πιέσεις των ΗΠΑ για συμφωνία", κάτι που προδικάζει δυστυχώς κάτι ανάλογο και για τις “διαφωνίες” Τουρκίας και Ελλάδος, και αυτήν την διευθέτηση την ακούμε συνέχεια από τα χείλη Αμερικανών αξιωματούχων.
Η αμερικανική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο, παρά τις αντιδράσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ, δεν αλλάζει προς το παρόν, και αυτό από μόνο του μπορεί να γίνει αιτία μιας άγριας ελληνοτουρκικής κρίσης, που ίσως ( λόγω του θορύβου) να “ξυπνήσει” την αμερικανική διπλωματία και ακούσει τους ειδικούς και τους Γερουσιαστές για τον υπαρκτό νεο-οθωμανικό κίνδυνο.
Ίσως τότε όμως τότε να είναι αργά για τις ίδιες τις ΗΠΑ, αφού οι Ρώσοι καραδοκούν και μόλις ξεμπερδέψουν με την Ουκρανία, θα κατηφορίσουν νοτιότερα στις (“θερμές θάλασσες) όπως λένε την Μεσόγειο, για να κάνουν το δικό τους παιχνίδι με τους Τούρκους ως συμπαραστάτες.
