Ο απόστρατος Αξιωματικός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας Δημ. Τσιρογιαννίδης, σε συνέντευξή του σε ιστότοπο, εξήγησε τι σημαίνει η εξέλιξη με τα πεδία βολής της ΠΑ στο Αιγαίο.
Κατ’ αρχάς εξήγησε ότι το FIR Αθηνών, καθιερώθηκε και μπήκε σε ισχύ από το 1950 -1952. Αυτό καθόρισε τα σύνορα – όρια των FIR σε όλο τον κόσμο, όπου κάθε χώρα έχει ευθύνες και όχι κυριαρχικά δικαιώματα, και κυρίως ευθύνες που απορρέουν για την ασφάλεια των πτήσεων και την έρευνα και διάσωση.
Όσο δε, τι αφορά αυτός ο χώρος εξήγησε ότι περιλαμβάνει τον εναέριο χώρο πάνω από την ξηρά- ηπειρωτική και νησιωτική χώρα- τον θαλάσσιο χώρο που είναι στα 6 ναυτικά μίλια, ειδικά όμως για την Ελλάδα επεκτείνεται στα 10 μίλια, συν τμήματα του Διεθνή εναέριου χώρου, όπως έχουν διανεμηθεί.
Εξ αυτού το FIR Αθηνών και το FIR της Κύπρου μαζί, έχουν σύνορα με το Ισραήλ. Τα συμφέροντα είναι τεράστια διότι το μοναδικό οριοθετημένο σύνορο (στον κόσμο) είναι αυτό με το Ισραήλ.
Εξ αυτού απορρέει ότι, αυτό είναι το σημείο που οι Τούρκοι θέλουν να αλλάξουν το status της περιοχής. Αυτό το οριοθετημένο σημείο προσπαθούν με “νύχια και με δόντια” να αλλάξουν , διότι είναι το τελευταίο σύνορο και αποδεκτό από όλον τον κόσμο. Έτσι σημαντικό είναι η υπεράσπισή του και όχι απλά η αλλαγή των συνόρων του.
Μέσα σε αυτόν τον χώρο υπάρχουν οι αεροδιάδρομοι, οι ελεγχόμενες περιοχές που είναι γύρω από τα αεροδρόμια καθώς και κάποιες περιοχές που απαγορεύονται οι πτήσεις για την προστασία τους, όπως για παράδειγμα η Ακρόπολη.
Ένα άλλο πεδίο που απαγορεύονται οι πτήσεις είναι τα πεδία βολής των στρατιωτικών αεροσκαφών, όπου εφαρμόζονται στρατιωτικές δράσεις. Μέσα σε αυτό το πεδίο των επικίνδυνων περιοχών εκτός από τον Εθνικό εναέριο χώρο, περιλαμβάνεται και τμήμα του Διεθνή εναέριου χώρου, συμφωνημένα από τις όμορες χώρες.
Όσον αφορά τα πεδία βολής, αυτά σαφώς για την Ελλάδα, την ευθύνη την έχει η Αθήνα αλλά διευκρίνησε ότι ένα πεδίο βολής μπορεί να ζητηθεί από μία τρίτη χώρα, να χρησιμοποιηθεί με την εγκεκριμένη άδεια φυσικά. Η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, λαμβάνοντας υπόψιν άλλες δραστηριότητες υποχρεούται να το εγκρίνει.
Φυσικά η χώρα που ζητά την έγκριση ενός πεδίου βολής καταθέτει σχέδιο πτήσεως, πράγμα που η Τουρκία δεν κάνει ποτέ. Ενώ αιτείται από την Αθήνα η χρήση ενός πεδίου βολής, δεν καταθέτει σχέδια πτήσεως ούτε καλεί την Αθήνα για να υπάρξει έλεγχος, συμπεριφέρεται δηλαδή, σαν να είναι δικός της χώρος.
Σημειωτέον ότι αυτό το πρόβλημα δεν είναι αμιγώς στρατιωτικό θέμα και η επίλυσή του εμπλέκει και άλλα υπουργεία . Σημείωσε δε όσον αφορά την άποψη της πλήρους απαγόρευσης της χρήσης των πεδίων βολής, ότι όλα τα πεδία έχουν συγκεκριμένους κανόνες χρήσεως ( χρόνος, ύψος αεροσκαφών καθώς και ονοματολογία αεροδιαδρόμων), που τηρούνται από όλα τα κράτη, εκτός από την Τουρκία, όμως οι διεθνείς συμφωνίες πρέπει να τηρούνται.
Αν και η Τουρκία ζητά την άδεια των Αθηνών, δεν τους ενοχλούμε όταν αυτοί παραβιάζουν τους κανόνες χρήσης, ούτε γίνεται μια διεθνή διαμαρτυρία με αποτέλεσμα να κοντεύει να γίνει μια συνήθεια. Αποτελεί καθαρά τουρκική επιδίωξη να αυξηθούν τα θέματα τριβής, ώστε να καλύπτεται το ουσιαστικό, βάζοντας πολλά θέματα στην ατζέντα.
Μία μεγάλη παγίδα είναι η επι μακρόν απενεργοποίηση κάποιων πεδίων βολής, που η Τουρκία κατόπιν έρχεται και τα θέτει ως αμφισβητούμενες περιοχές. Σημειωτέον η απενεργοποίηση και η μη χρήση τους, καταγράφεται για διεθνή ενημέρωση των υπόλοιπων κρατών.
Ένα άλλο θέμα είναι ότι, η επί μακρόν μη χρήση τους αλλάζει τους κανόνες εμπλοκής επί του πεδίου, διότι πρέπει να τηρηθεί άλλη διαδικασία. Δηλαδή θα πρέπει να συνεδριάσει το ΚΥΣΕΑ, μετά να δώσει εντολή στον Υπουργό, κατόπιν ο Υπουργός να πάει στο Ανώτατο συμβούλιο των Αρχηγών για να εκτελεστεί μια απόφαση.
Ενώ σε συνεχή ενεργοποιημένα πεδία βολής, μια παραβίαση μπορεί να εξελιχθεί σε ρίψη του ξένου αεροσκάφους με απόφαση του ιπταμένου, ανάλογα φυσικά με τους κανόνες εμπλοκής εκείνη την στιγμή και με τα όπλα που φέρει το εχθρικό αεροσκάφος.
Η επιδίωξη της Άγκυρας είναι να σπάσει η σύμπλευση των FIR Αθηνών και Λευκωσίας και να φτάσει στον 25 μεσημβρινό, για αυτό έχει στοχοποιήσει διπλωματικά, πολιτικά και στρατιωτικά τα πεδία βολής, που είναι μέσα στο Αιγαίο. Αυτός είναι και ο λόγος, που δεν καταθέτει σχέδια πτήσεως για να μην αναγνωρίζει την υπευθυνότητα της περιοχής και του πεδίου από την Αθήνα.
Σημειωτέον ότι αυτήν την συμπεριφορά η Τουρκία την επιδεικνύει μόνο έναντι της Ελλάδας και σε καμία άλλη χώρα, δεν δύναται να πετάξει χωρίς την κατάθεση σχεδίου πτήσης. Αυτή η παγιωμένη συμπεριφορά της Τουρκίας και η αδράνεια της Ελλάδας, μας οδηγεί σε μία soft αποστρατικοποίηση του Αιγαίου.
