Με την ένταση στα Ελληνοτουρκικά να έχει χτυπήσει κόκκινο και τον Ερντογάν να απειλεί ευθέως την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, οι Ελληνικές αρχές έχουν εντείνει την προσοχή και την επαγρύπνησή τους
Γνωρίζοντας πάντα ότι ο "διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες" και το γεγονός ότι ο Ερντογάν θέλει εξασφαλισμένη ελευθερία κινήσεων προκειμένου να ενεργήσει όποτε κρίνει σε βάρος της Ελλάδας, εστιάζουμε στο παρακάτω άρθρο έγκριτου Διεθνούς ΜΜΕ , του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα εξής:
"O Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όπως ήταν αναμενόμενο, απέστειλε στο κοινοβούλιο πρόταση τη Δευτέρα ζητώντας παράταση της ανάπτυξης στρατευμάτων στη Λιβύη για άλλους 18 μήνες.
Όπως και σε μια προεδρική πρόταση που είχε εγκριθεί προηγουμένως, ο αριθμός των στρατευμάτων που θα υπηρετήσουν και το πότε ή πού θα αναπτυχθούν επαφίεται πλήρως στη διακριτική ευχέρεια του Προέδρου Ερντογάν.
Η τελευταία προεδρική πρόταση, η οποία διαβάζεται σχεδόν λέξη προς λέξη όπως οι προηγούμενες το 2020 και το 2021, αναφέρει ότι «ο λεγόμενος Λιβυκός Εθνικός Στρατός, που δεν έχει θέση στη Λιβυκή Πολιτική Συμφωνία και είναι παράνομος τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, εξαπέλυσε επίθεση για να καταλάβει την πρωτεύουσα της Τρίπολης στις 4 Απριλίου 2019, με στόχο να ανατρέψει την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας [GNA].
«Αυτές οι επιθέσεις με στόχο αμάχους και μη στρατιωτικές υποδομές δημιούργησαν ένα κατάλληλο περιβάλλον για το ISIS [Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία], την Αλ Κάιντα και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις, τις παράνομες ένοπλες ομάδες, την παράνομη μετανάστευση και την εμπορία ανθρώπων, που απειλούν την ακεραιότητα και τη σταθερότητα της Λιβύης. Ως αποτέλεσμα, η GNA ζήτησε υποστήριξη από την Τουρκία τον Δεκέμβριο του 2019».
Επισημάνθηκε επίσης ότι η Τουρκία συνεχίζει να παρέχει εκπαίδευση και διαβούλευση στο πλαίσιο του μνημονίου κατανόησης (MoU) μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης για συνολική ασφάλεια και στρατιωτική συνεργασία που υπογράφηκε το 2019. Η πρόταση υποστηρίζει ότι δεν είναι ακόμη δυνατό να επιτευχθεί μόνιμη κατάπαυση του πυρός στη Λιβύη ή ολοκλήρωση της διαδικασίας πολιτικού διαλόγου.
Τονίζοντας ότι οι κίνδυνοι και οι απειλές που τίθενται σε ολόκληρη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, εξακολουθούν να υφίστανται στη Λιβύη, ο Ερντογάν υποστήριξε ότι εάν επαναληφθούν οι επιθέσεις κατά της νόμιμης κυβέρνησης, τα συμφέροντα της Τουρκίας τόσο στη Μεσόγειο όσο και στη Βόρεια Αφρική θα επηρεαστούν αρνητικά.
Στην τελική παράγραφο, ο Τούρκος πρόεδρος ζητά την έγκριση του κοινοβουλίου για την αποστολή τουρκικών στρατευμάτων σε ξένες χώρες για επιχειρήσεις και επεμβάσεις, προκειμένου να προστατευθούν αποτελεσματικά τα συμφέροντα της Τουρκίας και να βοηθηθεί η άσκηση δυναμικής πολιτικής ώστε να αποφευχθεί η αντιμετώπιση μιας κατάστασης που δεν μπορεί να διορθωθεί, προσθέτοντας ότι το εύρος των επιχειρήσεων, ο αριθμός των στρατευμάτων και ο χρόνος που θα αναπτυχθούν θα καθοριστούν από τον ίδιο.
Η χρήση της λέξης «χώρες» αντί για «Λιβύη» ως χώρα στην οποία θα σταλούν στρατεύματα επιτρέπει στον Ερντογάν να στείλει στρατεύματα σε όποιον προορισμό κρίνει απαραίτητο, με το σκεπτικό της προστασίας των συμφερόντων της Τουρκίας.
Για παράδειγμα, ο Ερντογάν μπορεί να αναλάβει δράση κατά άλλης χώρας στο πλαίσιο της νέας πρότασης, ισχυριζόμενος ότι υπάρχει παραβίαση στην ανατολική Μεσόγειο σχετικά με την εφαρμογή της Συμφωνίας Οριοθέτησης Θαλάσσιων Συνόρων Τουρκίας-Λιβύης που υπογράφηκε το 2019.
Η θαλάσσια συμφωνία, η οποία είναι δεν αναγνωρίζεται από καμία μεσογειακή χώρα, καθορίζει την κοινή υφαλοκρηπίδα Τουρκίας-Λιβύης και την αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ),
Ο Ερντογάν είπε την περασμένη εβδομάδα ότι η Ελλάδα είχε στρατιωτικοποιήσει ορισμένα νησιά στο Αιγαίο σε αντίθεση με τις διεθνείς συμφωνίες, λέγοντας ότι η Τουρκία θα μπορούσε να παρέμβει και ότι δεν αστειευόταν.
Οι πολιτικοί παρατηρητές πιστεύουν ότι πριν από τις προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους, ο Ερντογάν θέλει να εκμεταλλευτεί τη δημιουργία ενός κύματος νεοεθνικισμού στο εσωτερικό και ότι μια διασυνοριακή στρατιωτική επιχείρηση κατά των Κούρδων στη Συρία τέθηκε στην ημερήσια διάταξη από τον Ερντογάν τον περασμένο μήνα για τον σκοπό αυτό.
Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο για την έγκριση του νομοσχεδίου, το οποίο αναμένεται να μπει σύντομα στην ημερήσια διάταξη του κοινοβουλίου, καθώς το κυβερνών κόμμα του Ερντογάν και ο ακροδεξιός εταίρος του, το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP), έχουν την πλειοψηφία στο νομοθετικό σώμα.
Το τουρκικό κοινοβούλιο είχε εξουσιοδοτήσει αρχικά την τουρκική κυβέρνηση να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στη Λιβύη στις 2 Ιανουαρίου 2020 και παρέτεινε την πρόταση στις 2 Ιανουαρίου 2021.
Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε καταψηφίσει προηγουμένως την πρόταση, υποστηρίζοντας ότι μια ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ πρέπει να αναπτυχθεί στη Λιβύη και ότι η Τουρκία θα πρέπει να συμμετάσχει σε αυτή τη δύναμη.
Το δεξιό αντιπολιτευόμενο Κόμμα İYİ (Καλό) καταψήφισε επίσης, υποστηρίζοντας ότι η συμμετοχή σε έναν αραβικό εμφύλιο πόλεμο, όπως στη Συρία, δεν θα ωφελούσε την Τουρκία.
Το φιλοκουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) ήταν επίσης κατά της πρότασης, δηλώνοντας ότι η Τουρκία θα ήταν μέρος του πολέμου.
Η Τουρκία έπαιξε σημαντικό ρόλο στη στρατιωτική επιτυχία του GNA που υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ ενάντια στην ανταρτική αντιπολίτευση με επικεφαλής τον Khalifa Haftar, έναν απόστρατο στρατηγό που προσπαθούσε να καταλάβει την εξουσία στη Λιβύη.
Η Τουρκία έστειλε όχι μόνο όπλα, πυρομαχικά και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αλλά και οργάνωσε Σύριους μισθοφόρους και τζιχαντιστές για να πολεμήσουν εναντίον του Χάφταρ.
Ο στόχος του Χάφταρ να καταλάβει την Τρίπολη έληξε ξαφνικά μετά την παρέμβαση της Τουρκίας με την προμήθεια μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar TB2 πολλαπλών χρήσεων, τα οποία κατασκευάζονταν από την τουρκική εταιρεία Baykar Makina.
Η Μπάικαρ διευθύνεται από τον γαμπρό του Ερντογάν, Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ.
Δεν είναι μυστικό ότι εκτός από την υποστήριξη της κυβέρνησης, η οποία είναι ιδεολογικά κοντά του, ο Ερντογάν είπε επανειλημμένα ότι οι πόροι πετρελαίου και φυσικού αερίου της Λιβύης ήταν σημαντικοί παράγοντες για το συμφέρον της Τουρκίας ως χώρα.
Η κυβέρνηση Ερντογάν έχει επικριθεί από διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς για τακτικές και ολοένα πιο κατάφωρες παραβιάσεις του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στη Λιβύη.
Η Τουρκία δεν επιτρέπει στη Ναυτική Δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επιθεωρήσει τα πλοία της στο πλαίσιο της επιχείρησης IRINI, η οποία ξεκίνησε στις 31 Μαρτίου 2020 με κύρια αποστολή την επιβολή του εμπάργκο όπλων των Ηνωμένων Εθνών. Η Τουρκία έχει μέχρι στιγμής απορρίψει επτά αιτήματα ελέγχου στα πλαίσια της επιχείρησης ΕΙΡΗΝΗΣ.
Το Nordic Monitor δημοσίευσε προηγουμένως μια έκθεση που υποβλήθηκε από ειδικούς στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, υποστηρίζοντας ότι τα όπλα που κατασκεύαζε το Ιράν κατέληξαν στη Λιβύη με τη βοήθεια της τουρκικής κυβέρνησης.
Οι ένοπλες φατρίες στο GNA έλαβαν ένα σύστημα καθοδηγούμενου αντιαρματικού πυραύλου Dehleyvah (ATGM) καθώς και ένα φορητό σύστημα αεράμυνας Misagh-2 man (MANPADS), τα οποία κατασκευάστηκαν και τα δύο στο Ιράν.
Στις αξιολογήσεις τους τον Μάρτιο του 2021, η Ομάδα Εμπειρογνωμόνων για τη Λιβύη είπε ότι πιστεύει ότι η Τουρκία ήταν αυτή που παρείχε τα ιρανικά όπλα σε λιβυκές φατρίες, παραβιάζοντας σαφώς τις κυρώσεις του ΟΗΕ."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι ο Ερντογάν θα πάρει την έγκριση της τουρκικής βουλής για αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων σε ξένες χώρες ..., αφού με τον γκρίζο λύκο Μπαχτσελί διαθέτουν την πλειοψηφία των εδρών και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ αμφισβητείται από τους Τούρκους η Ελληνική κυριαρχία στα νησιά μας στο Αιγαίο
Αντιλαμβανόμαστε ότι η έγκριση της τουρκικής βουλής από τώρα, ότι δίνει το "χρονικό πλεονέκτημα" στον Ερντογάν, προκειμένου να περάσει από το οποιοδήποτε θερμό επεισόδιο ή προβακατόρικη ενέργεια που θα στήσει σε βάρος μας, σε εκδήλωση απευθείας επιθετικής ενέργειας σε βάρος νησιού ή νησιών μας στο Αιγαίο βάσει προϋπάρχοντος σχεδίου.
Σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή αν δεν είχε ζητήσει την έγκριση από την τουρκική βουλή από τώρα, θα απαιτείτο να τη ζητήσει έστω και εσπευσμένα, γεγονός που θα έδινε χρονικό περιθώριο αντίδρασης όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Διεθνούς κοινότητας.
