Γράφαμε το φθινόπωρο πως η Άλωση της Τριπολιτσάς ήταν η αρχή για την Άγκυρα και πως ετοιμάζουν ινστιτούτο για “γενοκτονίες” Τούρκων από Έλληνες
Μία ημέρα πριν από την επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων, λοιπόν, της σφαγής και του ξεριζωμού των Ελλήνων του Πόντου, οι Τούρκοι, άκρως προκλητικά κατηγορούν τον Ελληνισμό για "σφαγές στη δυτική Ανατολία".
Όπως σημειώνει στο twitter γνωστός λογαριασμός που απηχεί τις θέσεις του τουρκικού καθεστώτος, "Αδέρφια, ας μη χάσουμε αυτή τη μοναδική ευκαιρία. Ιστορικά ντοκουμέντα δείχνουν ότι οι Έλληνες διέπραξαν πολλές σφαγές μέχρι να εγκαταλείψουν τη Σμύρνη το 1919. Αυτό το σημαντικό θέμα έχει ελάχιστα αναφερθεί. Δεν είναι αρκετή αυτή η σιωπή;".
Την Πέμπτη 19 Μαΐου 2022 στις 16.00 θα πραγματοποιηθεί στην Τουρκία εκδήλωση με θέμα «Η ελληνική αγριότητα στη Δυτική Ανατολία» και το «αν θα μπορούσε ο κατακτητής να θεωρηθεί θύμα».
Οι εκδηλώσεις αυτές υπάγονται στο ευρύ πλαίσιο της τουρκικής προπαγάνδας που διαχρονικά στοχοποιεί τον Ελληνισμό και καθιστά την Τουρκία αρνητή των δικών της εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, είτε αυτά αφορούν τους Έλληνες, τους Αρμένιους ή τους Ασσύριους, αλλά και τους Κούρδους στη δική μας εποχή.
Η επιλογή της ημέρας σαφώς δεν είναι τυχαία, καθώς ο ελληνισμός θρηνεί τους προγόνους του που έπεσαν θύματα του βάρβαρου τουρκικού επεκτατισμού και αναθεωρητισμού και της σταθερής έλλειψης ανθρωπιάς της τουρκικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.
Ποια είναι η πραγματικότητα
19 Μαΐου είναι η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, όπως καθιερώθηκε το 1994 με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων και με την οποία συμπληρώνονται 103 χρόνια από τον ξεριζωμό του Ποντιακού Ελληνισμού.
Η γενοκτονία του Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται στα βίαια, μαζικά και φονικά γεγονότα, της δεύτερης και των αρχών της τρίτης δεκαετίας του 20αι., που έλαβαν χώρα στην καταρρέουσα τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, μέχρι τη δημιουργία του σύγχρονου τουρκικού κράτους.
Τα γεγονότα αυτά πυροδοτήθηκαν από την σταδιακά αυξανόμενη ανάδυση και εντεινόμενη επίδραση του τουρκικού εθνικισμού, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα την φυσική εξόντωση, τον αφανισμό, τον εκτοπισμό, την εκρίζωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές τους εστίες.
Η ανάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους το 1908 στην Οθωμανική Θεσσαλονίκη θεωρείται η απαρχή του για τους «συστηματικούς» και «οργανωμένους» – όπως υποστηρίζουν σύγχρονοι ιστορικοί και ερευνητές – διωγμούς, εξαντλητικές πορείες εξόντωσης, εγκλεισμούς σε τάγματα καταναγκαστικής εργασίας, λεηλασίες, βιαιότητες, σε βάρος όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής.
Όπως επισημαίνουν, οι ίδιοι, οι ωμότητες αυτές πραγματοποιήθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους και σε διάφορες φάσεις, μέσα στη δεκαετία 1913-1923 και μέσα σε εμπόλεμες συνθήκες, αλλά και σε ειρηνικά μεσοδιαστήματα, στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων είναι δύσκολο να υπολογιστεί, λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν.