Σε μία εποχή όπου όλη η διεθνής κοινότητα ομνύει στη φράση «μη μαλώνεις! συζήτησε» [do not fight! talk!] είναι αστείο και να συζητάμε ότι δεν θέλουμε διάλογο με Τουρκία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Toυρκικά ΜΜΕ: ''Πρόκληση η παρουσία ελληνικού φυλακίου''
Ο διάλογος βεβαίως είναι το πρώτο στάδιο που πρέπει να διακρίνεται από το δεύτερο στάδιο των διαπραγματεύσεων.
Στο στάδιο του διαλόγου συμφωνούνται οι όροι των διαπραγματεύσεων, δηλαδή το επίπεδο των διαπραγματευτών (π.χ. θα επαναληφθεί το σχήμα των διερευνητικών συνομιλιών;)
πιθανό χρονοδιάγραμμα ολοκληρώσεως των διαπραγματεύσεων (δεν υπήρχε στις διευρευνητικές συνομιλίες που συνεχίζονταν επί 14 χρόνια)·
δεσμευτικότητα συμφωνηθέντων (συνήθως «τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί συμφωνημένο, εάν δεν έχει συμφωνηθεί οριστικά»).
Το πιο σημαντικό σημείο είναι ότι στο στάδιο του διαλόγου η κάθε πλευρά απαριθμεί τα θέματα που επιθυμεί να διαπραγματευθεί.
Εάν υπάρξει συμφωνία, θα περάσουμε στο επόμενο στάδιο.
Επί της ουσίας, προκύπτουν μία σειρά από ερωτήματα για το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων.
Μείζον ερώτημα είναι εάν θα διαπραγματευθούμε το εδαφικό καθεστώς κάποιων ελληνικών νησιών και το καθεστώς αποστρατιωτικοποιήσεως που είχε επιβληθεί σε κάποια από αυτά το 1923 και το 1947.
Συναφές και πιο σημαντικό ερώτημα:
εάν οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν ευτυχή κατάληξη, θα δεχτούμε να παραπεμφθούν αυτά τα δύο θέματα στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης;
Υπάρχουν υποστηρικτές των διαπραγματεύσεων και της προσφυγής στη Χάγη για όλα τα θέματα, με το «αθώο» επιχείρημα: «μα, δεν είναι το διεθνές δίκαιο με το μέρος μας;».
Θα πρέπει να απαντήσουν ευθέως εάν θα πούμε π.χ. στους 1.033 κατοίκους των Φούρνων,
στους 826 των Οινουσσών ή στους 185 κατοίκους του Αγαθονησίου ότι ένα Δικαστήριο θα αποφασίσει εάν θα είναι μειονότητα στην Τουρκία ή ελεύθεροι άνθρωποι στην Ελλάδα
(καθησυχάζοντάς τους παράλληλα ότι δεν θα πρέπει να ανησυχούν διότι το διεθνές δίκαιο είναι με το μέρος μας…).
Άλλο μείζον ερώτημα:
Θα ξαναρχίσουμε τη διαπραγμάτευση για το εύρος της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης; Αποτελεί δομικό λάθος η συζήτηση ενός αποκλειστικού μας δικαιώματος.
Εάν, όμως, η απάντηση είναι καταφατική, ποιο θα είναι το σοβαρό τουρκικό αντάλλαγμα για τυχόν μη πλήρη επέκταση των χωρικών υδάτων σε κάποιες περιοχές; Μια τέτοια απόφαση της Ελλάδος θα συνέφερε πολλαπλώς την Τουρκία.
