Το Καστελλόριζο δεν είναι Αφρίν… Και η Ελλάδα δεν είναι Συρία… Οι δύο χώρες αποτελούν μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Ο Ερντογάν, ο οποίος προσπαθούσε να ενισχύσει το τη θέση του στο εσωτερικό μέσα από την κλιμάκωση της έντασης, άρχισε να ανησυχεί όταν αντιμετώπισε την απόφαση για επιβολή κυρώσεων από πλευράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με άρθρο από το infognomonpolitics.gr
Την ώρα που είναι ασταθής η οικονομία και οι τράπεζες στην Τουρκία αντιμετωπίζουν δύσκολες, εάν επιβληθούν οι οικονομικές κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε θα καθίσουμε να παρακολουθούμε την κατάρρευση. Την τουρκική οικονομία, η οποία καταστράφηκε από δύο tweets του Trump (σ.τ.μ. περίπτωση πάστορα Μπράνσον), θα την δούμε να καταστρέφεται εν μία νυκτί.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η αμυντική συμμαχία Ελλάδος-Γαλλίας στόχος Βερολίνου-Άγκυρας- Δόγμα «Pax Mediterranea» από Ε.Μακρόν
Ο γαμπρός σίγουρα θα πρέπει να έχει ενημερώσει γι’ αυτό τον πεθερό του. Ό,τι είχαμε στα χέρια μας (συναλλαγματικά αποθέματα), το σκορπίσαμε στους πέντε ανέμους, το εξαντλήσαμε. Η θάλασσα τελείωσε … Σε περίπτωση που τα χαλάσουμε με την ΕΕ, κανείς δεν θα μπορέσει να μας σώσει … Ο Ερντογάν, ο οποίος με βρυχηθμούς δηλώνει ότι μπορούμε να καταλάβουμε αυτό το μέρος και να πάρουμε κι αυτό το μέρος, ξαφνικά μετατράπηκε σε περιστέρι ειρήνης. Δήλωσε ότι είναι έτοιμος να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου άνευ όρων και ότι είναι έτοιμος να συναντηθεί με όλους εκτός από την Κύπρο. Εξήγησε αμέσως αυτήν την πρόθεσή του στη Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ.
Προσπάθησε να εμπορευθεί την πρόταση τεχνικής διαπραγμάτευσης που πρότεινε το ΝΑΤΟ για να αποτρέψει μια τυχαία σύγκρουση στο Αιγαίο ως μια τεράστια ειρηνευτική κίνηση. Προσπάθησε να παρουσιάσει τον εαυτό του ως την πλευρά που είναι πρόθυμη για την ειρήνη και να παρουσιάσει την Ελλάδα ως την πλευρά που αντιστέκεται και δεν θέλει την ειρήνη.
Ένας λόγος που μπήκε σ’ αυτή η διαδικασία ο Ερντογάν είναι το ραβδί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο άλλος είναι ότι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τραμπ, δεν θέλει να μπει σε μπελάδες ενώ πηγαίνει στις εκλογές. Το ελληνικό λόμπι και οι Έλληνες ψηφοφόροι στην Αμερική είναι ισχυροί . Εάν παραμείνει ουδέτερος σε μια σύγκρουση που θα λάβει χώρα στο Αιγαίο, υπάρχει κίνδυνος να χαθούν οι ψήφοι των Ελλήνων. Προφανώς το είπε αυτό στον Ερντογάν «ευγενικά».
Αλλά η Ελλάδα δεν δέχτηκε το χέρι που άπλωσε ο Ερντογάν προτείνοντας ειρήνη.
Γιατί;
Επειδή η Τουρκία συνεχίζει να κρατά το Oruc Reis στην περιοχή, το οποίο συνεχίζει τις δραστηριότητές του. Αρνείται σταματήσει τις ενέργειες που έκανε, οι οποίες οδήγησαν στην κρίση, και μετά να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου. Από τη μια πλευρά συνεχίζει πιο “ευγενικά” την επιθετική πολιτική της στο Αιγαίο και από την άλλη επιχειρεί να απομονώσει την Ελλάδα στη διεθνή σκηνή, παρουσιάζοντάς την ως την πλευρά που δεν δέχεται το διάλογο και την ειρήνη…
Μετά την επιθετική ρητορική του Ερντογάν και του Τσαβούσογλου, δεν είναι πλέον δυνατό να βρουν φίλους στην περιοχή. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου εξηγεί πολύ καλά τις αποτυχίες των δύο αυτών ανδρών:
«Παρακολουθούμε με ανησυχία ότι η ένταση που συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες στην Ανατολική Μεσόγειο έφτασε πρόσφατα στα υψηλότερα επίπεδα. Η αυξημένες πιθανότητες αυτή η τεταμένη κατάσταση να κινηθεί και να λάβει πιο επικίνδυνες διαστάσεις αυξάνει επίσης τις ανησυχίες μας.
Οι ακτές της Ανατολικής Μεσογείου αποτελούν την έδρα των τριών κύριων τομέων οικονομικής δραστηριότητας της Τουρκίας : τουρισμός στην Αττάλεια, ζώνες ελευθέρου εμπορίου και εξαγωγικές δραστηριότητες στη Μερσίνα, απόληξη αγωγών μεταφοράς πετρελαίου στο Ceyhan του κόλπου των Αδάνων. Αυτοί οι τρεις τομείς οικονομικής δραστηριότητας, που αποτελούν τη γραμμή από την οποία η Τουρκία ανοίγεται στον κόσμο, απαιτούν ένα ειρηνικό περιβάλλον.
Το Αζερμπαϊτζάν είναι η μόνη χώρα που δήλωσε υποστήριξη στη χώρα μας. Το γεγονός ότι οι παγκόσμιοι παράγοντες, ειδικά οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Γαλλία αλλά και οι περιφερειακοί παίκτες, ειδικά η Αίγυπτος, η Ελλάδα και το Ισραήλ, αντιτίθενται στη χώρα μας, δεν οφείλεται στο ότι έχουμε άδικο, αλλά στην αδυναμία της διπλωματίας μας.
Δυστυχώς, η εξωτερική μας πολιτική σήμερα εκτελείται με τις ανακλαστικές αποφάσεις που λαμβάνονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σύμφωνα με την τρέχουσα διάθεσή του, χωρίς καμία στρατηγική ανάλυση και υπολογισμένα βήματα εφαρμογής.
Από την άλλη πλευρά, η χρήση της έντασης ως υλικού εσωτερικής κατανάλωσης και η εξαίρεση ορισμένων τμημάτων της χώρας μας από τη συμβολή στην εξεύρεση μιας λύσης (σ.τ.μ. εννοεί τους Κούρδους), μπορεί να βλάψει τις πολιτικές της χώρας για την Ανατολική Μεσόγειο και να αποδυναμώσει τη θέση της χώρας μας στο πεδίο και τη διπλωματία. “
Τελικά το μόνο χαρτί που έχει απομείνει στα χέρια του Ερντογάν για να το χρησιμοποιήσει, είναι οι πρόσφυγες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μπορεί να καλεί κάθε τρεις και λίγο την Μέρκελ και να της ασκεί πιέσεις. Η Γερμανίδα καγκελάριος γνωρίζει ότι αν πυροδοτηθεί ένα νέο κύμα προσφύγων στην Ευρώπη και στη χώρα της, αυτό θα διαταράξει τις ισορροπίες σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, ειδικά τώρα που είναι σε εξέλιξη η πανδημία και προσπαθεί να το αποτρέψει.
Ωστόσο, ο εκβιασμός που μπορεί να κάνει μέσω των προσφύγων είναι δυνατόν να αποδώσει μέχρι ένα σημείο. Κι αυτό γιατί με την πολιτική του ο Ερντογάν, μετέτρεψε τα σύνορα της Τουρκίας με την Ελλάδα σε σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι σε θέση να προστατεύσει τα σύνορά της, η ένωση δεν θα έχει νόημα. Επομένως, είναι αναπόφευκτο για τη Μέρκελ να σκεφτεί το μέλλον της ένωσης σε τελευταία φάση. Επίσης, ο Ερντογάν με τις επιθετικές του ενέργειες και με αυτές τις πονηρές πολιτικές, μπορεί να συμβάλει ακόμη και στην ανάπτυξη μιας κοινής άμυνας και εξωτερικής πολιτικής από την Ευρώπη .
Διότι η Τουρκία αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη μαζί με τη Ρωσία.
Η κίνηση αυτή του Ερντογάν για ειρήνη είναι τόσο εσφαλμένη και υποκριτική όσο οι αναφορές που κάνει ο ίδιος για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Κανείς δεν το “τρώει το παραμύθι”, αλλά κάποιοι προσποιούνται ότι το τρώνε λίγο, γιατί αυτό απαιτούν οι περιστάσεις.
Γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την τρομερή κατάσταση που την έχει οδηγήσει ο ίδιος, ο Ερντογάν δεν έχει άλλη επιλογή παρά μια επιθετική εξωτερική πολιτική.
Το αποτέλεσμα της πορείας αυτής είναι προφανές, όποιος θέλει να το δει, το βλέπει.
