Μεγάλη αναταραχή ξεκίνησε ξανά στο Αιγαίο, καθώς η Τουρκία συνεχίζει να πιέζει όσον αφορά τις εδαφικές φιλοδοξίες, με τους πρόσφυγες αλλά και με τις παράνομες προσπάθειες έρευνας πετρελαίου και φυσικού αερίου.
“Η Ελλάδα είναι ενοχλημένη από τις πολλές τουρκικές παραβάσεις, την αποστολή χιλιάδων προσφύγων από την Άγκυρα στα ελληνικά σύνορα στις αρχές του έτους, τις τακτικές αντιπαραθέσεις στο Αιγαίο Πέλαγος και τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη”, αναφέρει ο ειδικός David Lepeska που αρθρογραφεί σε The New York Times, Economist, κ.ά.
Η Τουρκία στέλνει πολεμικά πλοία μαζί με πλωτό γεωτρύπανο για να ξεκινήσει εξορύξεις σε ύδατα που ανήκουν στην Κύπρο, ενώ έχει υπογράψει συμφωνία θαλάσσιων συνόρων με την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) με έδρα τη Λιβύη, η οποία ουσιαστικά διαγράφει την ΑΟΖ της Κρήτης από το χάρτη, συνεχίζει ο ίδιος.
"Αυτό είναι σίγουρα ένα πολύ πιο επιθετικό σενάριο από οτιδήποτε έχουμε δει τα τελευταία χρόνια", δήλωσε ο Ryan Gingeras, καθηγητής στη Σχολή Ναυτικών Σπουδών των ΗΠΑ, αναφερόμενος στη συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα.
Ο Τζίνγκερας είπε ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις πιθανότατα είναι τόσο τεταμένες ακόμα και από την περίοδο της δεκαετίας του 1990, όταν υπήρχαν φήμες για σύγκρουση για τις Βραχονησίδες Ίμια.
«Είναι σίγουρα πολύ κακό.Το ερώτημα είναι, πέρα από τη ρητορική, τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα για να το σταματήσει αυτό; " είπε ο Gingeras και συνέχισε "είναι σαφές ότι η Τουρκία είναι αρκετά σίγουρη ότι μπορεί να είναι τόσο επιθετική γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να πληρώσει απαραίτητα κανένα άμεσο κόστος και μέχρι στιγμής αυτό έχει αποδειχθεί σωστό. Το θέμα όμως είναι για πόσο ακόμη".
Είναι σαφές ότι η Άγκυρα χρησιμοποιεί αυτήν τη συμφωνία ως μέσο που θα επικυρώσει τις διερευνητικές προσπάθειές τους σε νομικά ζητήματα», δήλωσε ο Γκίνγκερας.
«Ίσως να μην επιτύχουν την πλήρη επίτευξη των φιλοδοξιών τους, αλλά έχοντας στοιχηματίσει από τώρα μια τέτοια αξίωση, μας δείχνουν ότι απαιτούν πολλά περισσότερα από ότι θεωρούν πολλοί»,τόνισε ο ειδικός.
Ο Gingeras βλέπει μια αυξανόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία συμβαδίζει με μια νέα προσέγγιση εξωτερικής πολιτικής που ονομάζεται “Γαλάζια Πατρίδα”, η οποία επιζητά πάση θυσία την τουρκική κυριαρχία σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Μαύρη Θάλασσα.
Αυτή η προσέγγιση ενσωματώνει επίσης την ιδέα ότι η Δύση, και ειδικότερα οι Ηνωμένες Πολιτείες, ευθυγραμμίζονται με την Ελλάδα στην προσπάθειά τους να περιορίσουν τις φιλοδοξίες της Τουρκίας στην περιοχή.
Ο αρχιτέκτονας της Γαλάζιας Πατρίδας, ο εν αποστρατεία Ναύαρχος του τουρκικού ναυτικού Cem Gürdeniz, ο οποίος συνελήφθη το 2011 ήταν μέλος της κλίκας των στρατιωτικών που ετοίμαζαν το σχέδιο “Βαριοπούλα”, το οποίο ήταν το κλειδί που χρησιμοποίησε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να τερματίσει τη στρατιωτική εξουσία στην Τουρκία.
Ο Gürdeniz καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 18 ετών, αλλά αθωώθηκε και απελευθερώθηκε το 2015.
Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα ένα χρόνο αργότερα, ο Gürdeniz εμφανίστηκε ως βασική εθνικιστική και αντιδυτική φωνή στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, καθώς η κυβέρνηση άρχισε να προωθεί έναν πιο εθνικιστικό όραμα σύμφωνο με αυτό του κοινοβουλευτικού εταίρου του, του ακροδεξιού Κόμματος (MHP).
Ο Τζίνγκερας είπε ότι πολλοί πρώην Τούρκοι στρατιωτικοί που ευθυγραμμίστηκαν με την πολιτική της Γαλάζιας Πατρίδας διακατέχονται από μια αντι-δυτική άποψη, κατηγορώντας πολλές από τις ασθένειες της Τουρκίας, το αποκαλούμενο Ατλαντικό Μέτωπο, δηλαδή τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της.
«Αυτά τα άτομα που έχουν υιοθετήσει αυτήν την ιδέα συχνά εκφράζουν την επιθυμία τους να αντιμετωπίσουν τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό», δήλωσε ο Γκίνγκερας, συγγραφέας πολλών βιβλίων, συμπεριλαμβανομένης του πιο πρόσφατου με τίτλο «Αιώνια Αυγή-Η Τουρκία στην εποχή του Ατατούρκ».
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, ο Τούρκος Ναύαρχος C. Gürdeniz παροτρύνει την Τουρκία να οικοδομήσει βαθύτερους δεσμούς με τη Ρωσία και την Κίνα, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει την αγορά των ρωσικών πυραυλικών αμυντικών συστημάτων S-400 από την Άγκυρα πέρυσι, παρά τις διαμαρτυρίες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Τουρκία και Ρωσία υποστηρίζουν τις αντιτιθέμενες πλευρές στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, αλλά η προσωρινή μεταστροφή της Τουρκίας προς τη Ρωσία, με τον αγωγό TurkStream,την εκεχειρία που εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη, τις επιτυχημένες κοινές περιπολίες στην επαρχία Idlib της Συρίας, καθώς και την συμφωνία S-400, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως μέρος μιας αντι-δυτικής “Γαλάζιας” προσέγγισης.
«Η τουρκική πολιτική έχει και άλλες πτυχές με την έννοια ότι επισημαίνει μια πολύ πιο επιθετική και πιο μεγαλοπρεπή προσέγγιση σε θαλάσσια ζητήματα», δήλωσε ο Gingeras, προσθέτοντας ότι αυτό δεν ήταν εντελώς καινούργιο, καθώς η Τουρκία ακολουθεί συχνά μια πολεμική στάση, τουλάχιστον προς την Ελλάδα.
Ακόμα πιο εκπληκτικό είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν κάνει τόσο λίγα για να αντιμετωπίσουν τις κινήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αγνοώντας την στρατιωτική επέμβαση της Άγκυρας στη Λιβύη ή την επαρχία Idlib της Συρίας.
Ο Vit Novotny, ειδικός σε θέματα μετανάστευσης στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Ινστιτούτου Wilfriend Martens, ήλπιζε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να βοηθήσει στη δημιουργία μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από το Idlib, χαράσσοντας μια ασφαλή ζώνη εγκεκριμένη από τα Ηνωμένα Έθνη, πιθανώς με ευρωπαϊκές δυνάμεις στο έδαφος.
«Οποιαδήποτε στρατιωτική δράση, δυστυχώς, νομίζω ότι φαίνεται να είναι αδιανόητη στην ΕΕ, ακόμη και μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, η οποία δεν θα απαιτούσε χερσαία δύναμη, απλώς και μόνο επειδή οι Ευρωπαίοι απέχουν πλέον από την άσκηση δυναμικής αμυντικής πολιτικής στο εξωτερικό», είπε ο ίδιος.
«Χωρίς πιο ενεργή συμμετοχή της ΕΕ στην Τουρκία, στη Συρία, στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, θα δούμε την τουρκική επέκταση να συνεχίζεται», δήλωσε ο Novotny.
Η Τουρκία θυμίζει πολύ έντονα την Γερμανία της περιόδου 1938-39, όταν αυτή προέλαυνε προς νέες κατακτήσεις παντού, και πολλοί πολιτικοί με "ειρηνικές διαθέσεις" στην πολιτισμένη Ευρώπη δεν κατανοούσαν τι έκρυβε το μέλλον από τα σχέδια του Βερολίνου.
Η συνέχεια όμως έφερε στο προσκήνιο τους καταλλήλους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες ( ανάλογα με τις περιστάσεις) οι οποίοι ισοπέδωσαν στην κυριολεξία τα όνειρα τότε των Γερμανών για την Ευρώπη.
Νομίζουμε ότι κάτι αντίστοιχο θα λάβει χώρα και στην Ευρώπη σήμερα με την νυν γενιά των πολιτικών ηγετών της, οι οποίοι θα αντικατασταθούν νόμιμα από άλλους πολιτικούς, οι οποίοι θα διαθέτουν πυγμή κατά της διασάλευσης της τάξης πραγμάτων που επικρατούσε μέχρι σήμερα στην ΕΕ.
Νομίζουμε όμως ότι σύντομα, η χώρα μας μόνη της θα αντιμετωπίσει την εταιρεία "Μουσουλμανική Αδελφότητα ΑΕ" που έχει συστήσει ο Ερντογάν, η οποία βαδίζει σαφώς προς την απόλυτη καταστροφή της μαζί με το τουρκικό κράτος ότι και να κάνουν εκεί στην Άγκυρα.
