Του Άγγελου Ρούσσου
Χθες γράφαμε πως “Η Αγιά Σοφιά ετοιμάζεται για επανακατάκτηση” και πως σύμφωνα με αναλυτές ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα μπορούσε να θέσει ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα προκειμένου να αυξήσει τα ποσοστά του πριν από τις πιθανές πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές.
Η εκτίμηση για το προεκλογικό αυτό τέχνασμα επιβεβαιώνεται αφού σύμφωνα με έρευνα το 73% των Τούρκων πολιτών τάσσεται υπέρ του μετασχηματισμού της Αγίας Σοφίας της σε τόπο για μουσουλμανική λατρεία και προσευχή. Η πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα θρέφει τη διαμάχη γύρω από το κτίριο, η οποία είναι ήδη στο επίκεντρο μιας έντονης συζήτησης αφότου ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ενέκρινε την απαγγελία μιας ισλαμικής προσευχής.
Σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε από την Areda Survey και δημοσιεύθηκε στις 11 Ιουνίου, το 73,3% των ερωτηθέντων σε δείγμα 2414 ατόμων απάντησε καταφατικά στην ερώτηση: "Πρέπει η Αγία Σοφία να μετατραπεί σε τζαμί και να είναι ανοιχτή σε λατρεία;". 22,4% απάντησε " όχι "και μόνο το 4,3% είπε ότι δεν είχε ακριβή γνώμη επί του θέματος.
Ως παράδειγμα για την Αγία Σοφία, οι εκφραστές της εθνικιστικής και ριζοσπαστικής ισλαμικής φατρίας - συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Ερντογάν, που ακολουθεί αυτό το φονταμενταλιστικό κύμα για να διατηρήσει την εξουσία - θυμούνται τις περιπτώσεις της εκκλησίας του Akdamar και του μοναστηριού της Παναγίας Σουμελά. Αυτοί οι δύο τόποι λατρείας, αρχικά Χριστιανικοί, μετατράπηκαν για πρώτη φορά σε μουσείο, αλλά σήμερα είναι γεμάτα τζαμιά.
Πρέπει επίσης να προστεθεί ότι η σημερινή κυβέρνηση, υπό την ηγεσία του κόμματος πλειοψηφίας , έχει επίσης δώσει σε άλλες θρησκείες την ευκαιρία να προσευχηθούν σε κτίρια που από καιρό απαγορεύονταν να τελούνται λατρευτικές τελετές και χρησιμοποιήθηκαν ως μουσεία ή τόποι πολιτισμού. Αυτές περιλαμβάνουν την αρμενική εκκλησία Surp Giragos στο Diyarbakır, τη μεγάλη συναγωγή της Edirne και το μοναστήρι του Aho στο Gercüş. Για πρώτη φορά φέτος, Εβραίοι από την Τουρκία γιόρτασαν την Χανουκά (το φεστιβάλ των φώτων) με δημόσιο τρόπο.
Εν τω μεταξύ, στο εσωτερικό, η πολιτική ελέγχου που επιθυμεί η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Ερντογάν ενισχύεται, μειώνοντας τη συναίνεση για τη διαχείριση της πανδημίας Covid-19 και την οικονομική και κοινωνική κρίση που προκάλεσε και τροφοδότησε ο ιός. Το νέο κύμα καταστολής ακολουθεί την έγκριση από το Κοινοβούλιο ενός αμφιλεγόμενου νόμου που ενισχύει τα καθήκοντα του «αστυνομικού γειτονιάς», μιας παράλληλης δύναμης που αποτελείται από περίπου 28 χιλιάδες άτομα. Χάρη στο νέο μοντέλο, οι αστυνομικοι μπορούν να επιθεωρήσουν τους περαστικούς και τα οχήματά τους, να επαληθεύσουν τις ταυτότητες και, εάν είναι απαραίτητο, να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους.
Ένας άλλος νόμος προβλέπει την υποχρέωση των χρηστών του Διαδικτύου να έχουν αριθμό αναγνώρισης για πρόσβαση σε κοινωνικά δίκτυα και σε προγράμματα ανταλλαγής μηνυμάτων. Δηλαδή ένα επιπλέον όπλο για την αντιμετώπιση της διαφωνίας και της διαδικτυακής κριτικής. Αυτή η εμμονή με τον έλεγχο αντιπροσωπεύει το τελευταίο σύνορο του Τούρκου προέδρου, σε μια προσπάθεια να ενδυναμώσει τη λαβή στο λαιμό της χώρας. Και αυτό συμβαίνει για έναν εκλογικό λόγο: σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν και το κόμμα του φαίνεται να έχουν χάσει συναίνεση, ψήφους και λαϊκή εξουσία πάνω στο έθνος.
