Το μήνυμα της Αθήνας είναι ότι για να έχει επιτυχία ο στρατιωτικός διάλογος θα πρέπει να αποφεύγονται προκλητικές συμπεριφορές που υπονομεύουν κάθε προσπάθεια οικοδόμησης εμπιστοσύνης, την ώρα που η Άγκυρα πυροδοτεί την ένταση στο Αιγαίο με τις συνεχείς παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και τις υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά.
Παράλληλα, η κυβέρνηση διαμηνύει σε όλους τους τόνους την επιθυμία της να κρατήσει ανοιχτό το παράθυρο διαλόγου με την Τουρκία και ταυτόχρονα επιδιώκει την ανάδειξη των «κόκκινων» γραμμών αναφορικά με την προάσπιση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Ωστόσο, οι ενέργειες της Άγκυρας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο αποδεικνύουν τη φράση «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» και αυτό γιατί τους τελευταίους δύο μήνες το γεωπολιτικό «θερμόμετρο» ανέβηκε επικίνδυνα.
Ειδικότερα, στις 14 Ιανουαρίου είχαμε τον αριθμό ρεκόρ των 27 υπερπτήσεων πάνω από οκτώ ελληνικά νησιά σε μία ημέρα, ενώ τις τελευταίες δύο εβδομάδες οι υπερπτήσεις τουρκικών F-16 αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, όπως γράφει ο Γιώργος Φωκιανός στη Ναυτεμπορική. Επιπλεόν, το τελευταίο διάστημα το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Oruc Reis» εισήλθε στην ελληνικη υφαλοκρηπίδα, με την κυβέρνηση να σημειώνει πως αυτό συνέβει πιθανότατα λόγω «καιρού», αλλά δεν μπορεί κανείς να «προσπεράσει» το γεγονός πως η εν λόγω κίνηση αποτέλεσε «συνέχεια» της επιθετικής ρητορικής μετά την υπογραφή των τουρκο-λιβυκών μνημονίων.
Στα γεγονότα των τελευταίων ημερών αξίζει να προστεθούν οι αναφορές του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για τα Ίμια, που προκάλεσαν ένα «μπέρδεμα» στο Μαξίμου, όπως και οι δηλώσεις αξιωματούχων της γείτονος για την αποστρατικοποίηση ελληνικών νησιών. Στο τελευταίο, βέβαια, δόθηκε η απάντηση πως η αμυντική θωράκιση των νησιών της χώρας στο Αιγαίο είναι υποχρέωση έναντι της τουρκικής προκλητικότητας.
Η Τουρκία συντηρεί την ένταση και είναι κάτι παραπάνω από εμφανές πως δεν σκοπεύει να χαμηλώσει τους τόνους, δεδομένης της «ανοχής» που λαμβάνει διεθνώς και παρά τα «σημάδια» που την καθιστούν ταραξία της περιοχής. Το ερώτημα που τίθεται -για πολλοστή φορά- είναι αν θα καταστεί δυνατή η δημιουργία μίας κάποιας ελληνοτουρκικής εμπιστοσύνης (sic) ή το εν λόγω οικοδόμημα θα «καταλήξει» ένα ...Γεφύρι της Άρτας. «Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν» λέει το δημοτικό τραγούδι. Θα χτιστεί άραγε; Και αν ναι, θα χρειαστεί να θυσιαστεί και η «γυναίκα του πρωτομάστορα» ή το «γεφύρι» θα έχει διαφορετική κατάληξη;
