Μόλις κατακαθίσει ο κουρνιαχτός από το συριακό παζάρι, ο Ερντογάν θα επιτεθεί στους επόμενους στόχους του: Στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Ποιος θα τον συγκρατήσει; Ποιος θα τον ανακόψει; Πάντως όχι οι Αμερικανοί, ούτε οι Ευρωπαίοι, ούτε το ΝΑΤΟ, ενώ οι Ρώσοι θα παρακολουθούν χαιρεκακούντες...
Στοχαστές, φιλόσοφοι και ακαδημαϊκοί συζητούν αδιάλειπτα τι προέχει στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις: Η στρατιωτική δύναμη ως μέσο επιβολής στον αντίπαλο ή η πολιτική ευστροφία του ηγέτη; Στην περίπτωση του μεγάλου παιγνιδιού για τη Συρία, ίσχυσαν και τα δύο: Και στρατιωτική δύναμη και ηγετική ικανότητα. Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, επιβεβαίωσε ξανά ότι είναι ικανός και μεγάλος ηγέτης, για τα συμφέροντα της χώρας του. Σε αντίθεση, φυσικά, με τον αναξιόπιστο πρόεδρο των ΗΠΑ, Τραμπ, ο οποίος εξευτέλισε και κατεδάφισε την όποια αξιοπιστία της χώρας του, προδίδοντας τους συμμάχους του, Κούρδους.
Από την άλλη, ο Τούρκος πρόεδρος, Ερντογάν, έπαιξε με τους δύο μεγάλους, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία και απεκόμισε σημαντικά κέρδη και οφέλη. Από τον Τραμπ πέτυχε να του ανάψει το πράσινο φως για την τρίτη τουρκική εισβολή στη ΒΑ Συρία. Η τουρκική διπλωματία είχε προετοιμάσει το έδαφος με το επιχείρημα ότι η Τουρκία ήθελε να δημιουργήσει μία «ζώνη ασφαλείας» έναντι των τρομοκρατών, όπως χαρακτήριζε τους Κούρδους μαχητές.
Στην πραγματικότητα, ο στόχος της ήταν διπλός. Πρώτον, να αποτρέψει τον διαχρονικό εφιάλτη της, δηλ. τη δημιουργία κουρδικού κράτους, το οποίο να περιλαμβάνει τη ΒΔ και ΒΑ Συρία, μέρος της τουρκικής Ανατολίας και το Β. Ιράκ (Μοσούλη, Κιρκούκ). Ο δεύτερος στόχος της τουρκικής εισβολής που, προς το παρόν περιορίζεται εξαιτίας της συμφωνίας του Σότσι της περ. Τρίτης (22.10.2019), είναι η κατάκτηση συριακού εδάφους. Ο σουλτάνος κέρδισε από τους Αμερικανούς αλλά περιορίστηκε σε όσα ο Ρώσος Πρόεδρος του επέτρεψε να αποκομίσει.
Οι δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών στη Συρία ανέδειξαν δύο σημαντικά δεδομένα, τα οποία επηρεάζουν αμεσότατα την Ελλάδα και την Κύπρο. Το ένα είναι η κατερείπωση της αξιοπιστίας των ΗΠΑ. Μετά την προδοσία των Κούρδων, φίλοι, αντίπαλοι και εχθροί των ΗΠΑ διερωτώνται πλέον ποια εμπιστοσύνη μπορούν να έχουν σε μια χώρα η οποία γελοιοποιείται από έναν ακαταλόγιστο Πρόεδρο και έπαυσε να είναι υπερδύναμη και παγκόσμιος ηγεμόνας.
Το άλλο δεδομένο είναι η ανάδειξη του Ρώσου Προέδρου, Πούτιν, ως του αδιαμφισβήτητου νικητή στη Μεσανατολική Σκακιέρα. Η Ουάσιγκτον, μετά την ταπεινωτική αποχώρηση των Αμερικανών από τη Συρία, άφησε το πεδίο ελεύθερο στους Ρώσους για να συμπληρώσουν το κενό. Με τις δύο τεράστιες βάσεις τους στο συριακό έδαφος, ο Ρώσοι διαθέτουν πλέον κρίσιμα στρατηγικά ερείσματα. Ο Πούτιν εναγκαλίζεται ακόμα πιο σφικτά τον Τούρκο Πρόεδρο για να προκαλέσει εντονότερα προβλήματα στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πόσο θα διαρκέσει ο ρωσο-τουρκικός υμέναιος; Όσο θα διαρκεί η σύγκλιση των εθνικών και άλλων συμφερόντων Ρωσίας-Τουρκίας. Και το Ιράν, που αποτελεί το τρίτο σκέλος της εξίσωσης; Φαίνεται πως ήδη μαζεύονται σύννεφα αντίδρασης, μετά από υποδείξεις της Τεχεράνης προς την Άγκυρα να σεβαστεί την κυριαρχία της Συρίας και οργίλη αντίδραση του Ερντογάν. Όμως, η αναγνώριση από την Άγκυρα του καθεστώτος Άσαντ είναι ευκαιρία για εκμετάλλευση από το Ιράν.
Μέσα σε όλο αυτό το πρωτοφανές σκηνικό στη Μεσανατολική Σκακιέρα, πού βρίσκεται το Κυπριακό; Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης προβληματίζεται για τις όποιες πιθανές προοπτικές επανέναρξης των συνομιλιών. Επιμένει να ελπίζει ότι μπορεί να συνεννοηθεί με έναν ασυγκράτητο και υπερφίαλο Ερντογάν. Αλλά πώς είναι δυνατόν να επαναρχίσει διάλογος, μετά τον εθνικιστικό παροξυσμό στην Τουρκία και τις συμφωνίες που ο σουλτάνος έκανε με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία;
Ο Τούρκος ΥπΕξ, Τσαβούσογλου, σε συνέντευξή του στο πρακτορείο «Ανατολού», είναι ωμά και κυνικά ξεκάθαρος: Η Τουρκία απαιτεί διαπραγματεύσεις με τους δικούς της όρους. «Η επιχείρηση ‘πηγή ειρήνης’», είπε, «είναι τόσο σημαντική όσο και η ‘επιχείρηση Κύπρου’» (το 1974). Υποστήριξε ότι «η Τουρκία στέλνοντας στην περιοχή (της κυπριακής ΑΟΖ) τα γεωτρύπανά της, άλλαξε ριζικά τις ισορροπίες στην ανατολική Μεσόγειο». Την περ. Πέμπτη επανήλθε με εννιά όρους που απαιτεί να υλοποιηθούν πριν από πιθανή έναρξη συνομιλιών.
Στο Αιγαίο, η Τουρκία αναβάθμισε τις προκλήσεις. Με παράνομες navtex και δέσμευση περιοχών μεταξύ Ρόδου και Κρήτης, επιχειρεί να αμφισβητήσει και να γκριζοποιήσει ελληνική θαλάσσια κυριαρχία και ειδικά το Καστελόριζο. Αθήνα και Λευκωσία φαίνονται να παρακολουθούν αμήχανες μια Τουρκία σε εθνικιστικό παραλήρημα και έναν Ερντογάν ασυγκράτητο πλέον στις διεκδικήσεις του. Οι νεο-οθωμανικές ονειρώξεις του επεκτείνονται και στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Αν πιστέψουμε τουρκικό χάρτη που δημοσιοποιήθηκε στο διαδίκτυο, ο σουλτάνος, ως νέος Χίτλερ (τον οποίο θαυμάζει) επιδιώκει να επανακτήσει τα περισσότερα εδάφη που κατείχε η άλλοτε Οθωμανική Αυτοκρατορία. Είναι περισσότερο από βέβαιο πως, μόλις κατακαθίσει ο κουρνιαχτός από το συριακό παζάρι, ο Ερντογάν θα επιτεθεί στους επόμενους στόχους του: Στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Ποιος θα τον συγκρατήσει; Ποιος θα τον ανακόψει; Πάντως όχι οι Αμερικανοί, ούτε οι Ευρωπαίοι, ούτε το ΝΑΤΟ, ενώ οι Ρώσοι θα παρακολουθούν χαιρεκακούντες...
Πηγή: Σημερινή (Σάββας Ιακωβίδης)
