Δεν έχουν τέλος οι τουρκικές προκλήσεις κατά της Ελλάδος το τελευταίο διάστημα και μετά την κατηγορία ότι κλείνουμε μειονοτικά σχολεία στην Ξάνθη και την Κομοτηνή, τώρα σειρά πήραν τα Δωδεκάνησα.
Η τουρκική εφημερίδα Yeni Safak αναφέρει ότι παρά το ότι τα νηπιαγωγεία περιλαμβάνονται στην υποχρεωτική εκπαίδευση, η Ελλάδα δεν επιτρέπει την έναρξη των δίγλωσσων παιδικών σταθμών της μειονότητας, αναγκάζοντας έτσι τα παιδιά των μειονοτικών οικογενειών να παρακολουθήσουν ελληνικά σχολεία.
Πέραν των διαμαρτυριών της μειονότητας, τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει επίσης κλείσει αρκετά δημοτικά σχολεία της μειονότητας, επικαλούμενη χαμηλή εγγραφή ως πρόσχημα.
"Δωδεκανήσιοι Τούρκοι"
"Τα νησιά Ρόδος και Κως (Ιstankoy), που ανήκουν στα Δωδεκάνησα, φιλοξενούν περίπου 6.000 μουσουλμάνους Τούρκους.
Η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματα του τουρκικού πληθυσμού που ζει εκεί, καθώς αυτά τα νησιά βρίσκονταν αρχικά υπό ιταλική κυριαρχία κατά τη διάρκεια της Συνθήκης της Λωζάννης.
Αυτοί οι Τούρκοι δεν έχουν και δεν μπορούν να ιδρύσουν τα δικά τους σχολεία στα νησιά και υπόκεινται σε πολιτικές που φαινομενικά αποσκοπούν στην αφομοίωσή τους.
Οι ιδιότητες των ευσεβών μουσουλμανικών κληροδοτημάτων (βακούφια) στα Δωδεκάνησα ελέγχονται επίσης από Έλληνες συμβούλους, όπως στη Δυτική Θράκη.
Τα περιουσιακά στοιχεία αυτών των Βακουφίων στα Δωδεκάνησα πωλούνται συχνά από τα διοικητικά συμβούλια, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα για τα έξοδα αποκατάστασης των τζαμιών.
Τον Ιούνιο για παράδειγμα, 34 στρέμματα αγροτεμαχίων που ήταν βακούφια στην Κω πωλήθηκαν σε μια τουριστική εταιρεία για μόλις € 181.000. Το ίδιο οικόπεδο είχε προχωρήσει σε πλειστηριασμό πριν από 10 χρόνια και είχε κερδίσει προσφορά 350.000 ευρώ, σχεδόν διπλάσια από το πρόσφατο ποσό αλλά δεν ήταν δυνατό να πωληθεί στη συνέχεια.
Για 44 χρόνια περίπου 60.000 δυτικοθρακιώτες και ορισμένοι Δωδεκανήσιοι Τούρκοι στερήθηκαν την ελληνική τους ιθαγένεια σύμφωνα με το άρθρο 19 του Κώδικα Ελληνικής υπηκοότητας, που θεσπίστηκε το 1955.
Το άρθρο αυτό ίσχυσε μόνο για τους 60.000 Έλληνες πολίτες τουρκικής καταγωγής που ταξίδεψαν ή μετανάστευσαν στο εξωτερικό, οι οποίοι έχασαν την ιθαγένεια τους λόγω της ερμηνείας νόμου του ελληνικού κράτους, χωρίς να μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Το άρθρο 19 καταργήθηκε το 1998, αλλά όχι αναδρομικά, αφήνοντας έτσι τους 60.000 Τούρκους που είχαν χάσει την ελληνική τους ιθαγένεια χωρίς το δικαίωμα να την ανακτήσουν.
Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα είναι το ελληνικό κράτος εμποδίζει το δικαίωμα της μειονότητας στη δημοκρατική εκπροσώπηση.
Το 1993, η Ελλάδα εισήγαγε εθνικό κατώτατο όριο στις βουλευτικές εκλογές το ποσοστό του 3%, το οποίο ισχύει τόσο για τα πολιτικά κόμματα όσο και για τους ανεξάρτητους υποψηφίους, προκειμένου να αποφευχθεί η εκλογή ανεξάρτητων βουλευτών από την τουρκική μειονότητα.
Καθώς το κατώτατο όριο παραμένει σε ισχύ, ο μόνος τρόπος που μπορούν να εκλεγούν οι υποψήφιοι της τουρκικής μειονότητας είναι δια μέσου άλλων ελληνικών μεγάλων κομμάτων. Επιπλέον, εκτός της περιοχής της Δυτικής Θράκης, η Ελλάδα δεν διαθέτει αλλού λειτουργικά τζαμιά.
Η κατάσταση αυτή δίνει στην Αθήνα την αμφίβολη διάκριση ότι είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς τζαμί. Ο φαινομενικά ατελείωτος σχεδιασμός και κατασκευή ενός Τζαμιού στην Αθήνα έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετές δεκαετίες. Ωστόσο το τζαμί που είναι υπό κατασκευή δεν έχει ακόμη εγκαινιαστεί ή χρησιμοποιηθεί για προσευχές.
Επίσης το όλο κατασκεύασμα έχει επιστήσει την κριτική από τους τοπικούς μουσουλμάνους , διότι αυτό το "τζαμί είναι χωρίς μιναρέδες", καταλήγει η τουρκική εφημερίδα"
Αυτά μας κατηγορούν οι Τούρκοι, οι οποίοι στο παρελθόν σκότωσαν, λήστεψαν, κατάσχεσαν τις περιουσίες και τις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων, έπραξαν τα μύρια όσα και τώρα ζητάνε τα ρέστα από μια άκρως δημοκρατική χώρα όπως η Ελλάδα.
Εκτιμήσεις ειδικών αναφέρουν ότι κάτι πολύ σοβαρό ετοιμάζουν οι Τούρκοι και γι'αυτό τον λόγο δημιουργούν κλίμα έντασης περί δήθεν αιτημάτων της τουρκικής μειονότητας.
