Την στιγμή που ανεβαίνει η ένταση σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο, θα περίμεναμε όπως είναι λογικό, οι σύμμαχοι του Ελληνισμού, ΕΕ, ΗΠΑ, να μας στηρίξουν, στέλνοντας ένα τελεσίγραφο στην Άγκυρα.
Δυστυχώς βλέπουμε μόνο λόγια. Τόσο από την ΕΕ, όσο και από τις ΗΠΑ. Ναι μεν η Ουάσινγκτον όλο αυτό το διάστημα έδειχνε πως στήριζε Ελλάδα-Κύπρο, όμως θα πρέπει να καταλάβουμε πως αυτή την στιγμή, παίζεται ένα τεράστιο γεωπολιτικό παιχνίδι, το οποίο θα έχει νικητές και χαμένους.
Όπως έχουμε αναφέρει στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ, η Ελλάδα πρέπει να έχει ισχυρούς δεσμούς με τις δύο υπερδυνάμεις, την ίδια στιγμή όμως θα πρέπει να κερδίζουμε και κάτι από την στήριξή που τους δίνουμε.
Αυτό όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα και πρέπει να καταλάβουμε ότι είμαστε μόνοι μας, όπως πάντα.
Win win συμφωνία λέει ο Πάιατ
Ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρεϊ Πάιατ, σε Συνέδριο που οργάνωσε η Πολεμική Αεροπορία στο Τατόι, σχετικά με την τουρκική προκλητικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και την κυπριακή ΑΟΖ, μίλησε για διάλογο και φιλία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, για συμφωνίες win-win για όλους.
Ο Αμερικανός πρέσβης εννοεί, δηλαδή, ότι οι ενεργειακοί πόροι πρέπει να μοιραστούν και στις δυο κοινότητες της Κύπρου και για την ανάγκη σταθερότητας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που είναι και ο βασικός στόχος των ΗΠΑ.
Ίσως κάποιοι να περίμεναν ότι θα ΄λεγε κάτι παραπάνω ,όπως για παράδειγμα ότι οι ΗΠΑ αν χρειαστεί θα αυξήσουν τη στρατιωτική τους παρουσία στην περιοχή ή κάτι ανάλογο τέλος πάντων.
Να προσθέσουμε επιπλέον, ότι χθες, όπως αποκάλυψε πρώτο το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ, ο Βρετανός υπουργός χαρακτήρισε την περιοχή που βρίσκεται το τουρκικό γεωτρύπανο, ως περιοχή «υπό αμφισβήτηση», δηλαδή, ο Βρετανός κυβερνητικός αξιωματούχος, αμφισβητεί τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου!
Η ελληνική κυβέρνηση μέχρι τώρα δοκίμασε να απαντήσει κυρίως με την διαμόρφωση αξόνων συμμαχιών που θα διαμόρφωναν έναν συσχετισμό και έναντι της Τουρκίας. Όμως, μέχρι τώρα αυτή η στρατηγική δεν φάνηκε να αποδίδει ως διαδικασία κατευνασμού της τουρκικής πολιτικής.
Ούτε η επένδυση στην ευρωπαϊκή αντίδραση φάνηκε να αποδίδει ιδιαίτερα. Οι διακηρύξεις «είμαστε όλοι Κύπριοι» δεν μεταφράστηκαν σε κάποια απτά μέτρα για μια αμφισβήτηση των – με την ευρύτερη έννοια – κυριαρχικών ορίων της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλωστε, η μη διακύβευση της συμφωνίας με την Τουρκία για τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές μάλλον ιεραρχείται ως πλέον σημαντική.
Ακόμη και οι αμερικανικές πιέσεις είναι ένα ερώτημα πόσο αποδίδουν ιδίως όταν στην πραγματικότητα ούτως ή άλλως έχουμε μια εν εξελίξει διαπραγμάτευση ανάμεσα στην Τουρκία και τις ΗΠΑ που αφορά τις συνολικές πλευρές των διμερών σχέσεων.
Μάλλον κάτι ήξερε ο τότε ΓΕΕΘΑ και νυν Υπουργός Εθνικής Άμυνας όταν δήλωνε πως μην περιμένουμε τίποτα από κανέναν στην κρίση με την Τουρκία , όπου κι αν αυτή εκδηλωθεί.
