Η Τουρκία και η ΠΓΔΜ ήταν και πάλι μέλος μιας δημόσιας τοποθέτησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η Τουρκία πρέπει να σέβεται το διεθνές δίκιο αν θέλει να έχει ευρωπαϊκή προοπτική, είπε μεταξύ άλλων ο Προκόπης Παυλόπουλος.
Δεν είναι μόνο η Συνθήκη της Λωζάνης αλλά κι εκείνη των Παρισίων από το 1947 που οφείλει η Τουρκία να σέβεται είπε ο Προκόπης Παυλόπουλος. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας υποδέχτηκε την Τρίτη (13.03.2018) στο Προεδρικό Μέγαρο τον πρόεδρο της Πορτογαλίας, Μαρσέλο ντε Σόουζα.
Για άλλη μια φορά, ο Προκόπης Παυλόπουλος διεμήνυσε στην Τουρκία ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε και ειδική αναφορά στην κυπριακή ΑΟΖ, καλώντας την Άγκυρα να σέβεται το Δίκαιο της Θάλασσας.
Όσον φορά στην ΠΓΔΜ, ο Έλληνας πρόεδρος επανέλαβε ότι η Αθήνα στηρίζει την ένταση των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Αλλά πρόσθεσε πως αυτό προϋποθέτει λύση στο θέμα του ονόματος. Και γι’ αυτό απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση…
Ο Προκόπης Παυλόπουλος για την Τουρκία
«Ως προς τις σχέσεις μας με την Τουρκία, επαναλαμβάνω, για πολλοστή φορά, ότι επιδιώκουμε σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας και ευνοούμε τηνευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Τούτο, όμως, προϋποθέτει εκ μέρους της Τουρκίας ειλικρινή σεβασμό του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου και του συνόλου τουΔιεθνούς Δικαίου. Άρα και οι διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάνης και της Συνθήκης των Παρισίων του 1947 -οι οποίες είναι απολύτως σαφείς και πλήρεις και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για γκρίζες ζώνες– πρέπει να γίνονται απ’ όλους πλήρως σεβαστές. Πολλώ μάλλον όταν η αμφισβήτησή τουςοδηγεί σε αμφισβήτηση των συνόρων όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης, αφού τα εξωτερικά σύνορα της πρώτης είναι και εξωτερικά σύνορα της δεύτερης. Επιπλέον, ιδίως ως προς την ΑΟΖ, η Τουρκίαοφείλει να σέβεται το Δίκαιο της Θάλασσας. Το οποίο την δεσμεύει, μολονότι δεν έχει προσχωρήσει σ’ αυτό, διότι, κατά τη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, παράγει πλέον γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου».
Και για την ΠΓΔΜ
«Ως προς την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, επίσης επιδιώκουμε σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας και ευνοούμε την ΝΑΤΟϊκή και Ευρωπαϊκή της προοπτική. Τούτο όμως προϋποθέτει επίλυση του ζητήματος του ονόματός της, κατά τρόπο συμβατό με την Ιστορία, το Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, ήτοι κατά τρόπο που εξαλείφει τον αλυτρωτισμό. Κατά συνέπεια, η ένταξη της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση προϋποθέτει συμφωνία, η οποία κατοχυρώνει εγγυήσεις εξάλειψης του αλυτρωτισμού ως προς το όνομα που θα επιλεγεί από κοινού. Πριν όμως από την υπογραφή και κύρωση της Συμφωνίας αυτής απαιτείται κατάλληλη αναθεώρηση του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, δοθέντος ότι -όπως και εσείς, έγκριτος Καθηγητής του Δημόσιου Δικαίου, γνωρίζετε κάλλιστα- ουδένα δημοκρατικό κράτος μπορεί να ισχυρίζεται, ότι νομιμοποιείται να υπογράφει δεσμευτικές γι’ αυτό Διεθνείς Συνθήκες, οι οποίες παραβιάζουν ευθέως το σύνταγμά του».
