Δύο στρατιωτικοί χάρτες που είχαν εκδοθεί από τις υπερδυνάμεις έχουν τα νησιά στην εθνική επικράτεια και τα αναφέρουν με το όνομά τους.
Χάρτες-φωτιά αποδεικνύουν περίτρανα ότι τα Ιμια είναι ελληνικά, την ώρα που η Τουρκία «θερμαίνει»
επικίνδυνα τα νερά του Αιγαίου με ενέργειες που ανά πάσα στιγμή μπορούν να προκαλέσουν κρίση ανάλογη αυτής των Ιμίων.Η Αγκυρα αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησιών μας με διαφόρους τρόπους και ταυτόχρονα καλλιεργεί την πολεμική ρητορική. Ολα αυτά γίνονται με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία να παίζουν το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, ενώ στο παρελθόν έχουν πάρει σαφή θέση υπέρ της ελληνικότητας των Ιμίων!
Αλλά και οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων δεν έχουν επιδείξει «εθνική» γραμμή απέναντι στην Τουρκία, φροντίζοντας να εκμεταλλευτούν συγκυρίες και καταστάσεις για τη δημιουργία ερεισμάτων στις μεγάλες δυνάμεις.
Η κυβέρνηση Σημίτη φρόντισε να «γκριζάρει» την περιοχή των Ιμίων με τους χειρισμούς της τον Ιανουάριο του 1996, ενώ η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο Κύπριος ΥΠΕΞ της περιόδου 2003, εμπόδισε την κατοχύρωση ΑΟΖ στο Καστελόριζο, στη συμφωνία που υπήρξε μεταξύ Λευκωσίας και Καΐρου για την οριοθέτηση των ΑΟΖ τους. Η Σούδα, για παράδειγμα, είναι ένα μεγάλο «όπλο» στα χέρια της Ελλάδας προκειμένου να αναγκάσει τις ΗΠΑ να τηρήσουν θετική στάση στα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο έναντι των αξιώσεων της Τουρκίας, ενώ διαχρονικά οι σχέσεις της χώρας μας με τη Ρωσία ήταν καλές, αλλά…
Κι όμως, ΗΠΑ και Ρωσία με χάρτες που έχουν εκδώσει παλαιότερα αποδέχονται πλήρως τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο, στη βάση της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, της Συνθήκης των Παρισίων του 1947 και βεβαίως του Δικαίου της Θάλασσας. Ολες τις συνθήκες αυτές το καθεστώς Ερντογάν τις αμφισβητεί, θεωρώντας πως μπορεί να έχει δικαιώματα στα Ιμια, στην Καλόλιμνο, στο Φαρμακονήσι, στη Λεβίθα και σε μια σειρά άλλα ελληνικά νησιά.
Σύμφωνα με τον τέως δήμαρχο Καλυμνίων Δημήτρη Διακομιχάλη, οι χάρτες που έχουν εκδώσει παλαιότερα οι Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας εκθέτουν τις δύο δυνάμεις στην πολιτική ανοχή που δείχνουν στην Τουρκία και βεβαίως εκθέτουν τις ελληνικές κυβερνήσεις που δεν αξιοποιούν το βαρύ αυτό «όπλο». Συγκεκριμένα, ο χάρτης του ρωσικού ναυτικού με αριθμό 32208 και κλίμακα 1:275.000, που εκδόθηκε το 1974, αποτελεί πραγματικά ιστορικό ντοκουμέντο.
Είναι αποκαλυπτικός, γιατί διακρίνεται το κεντρικό υποβρύχιο καλώδιο που έχουν ποντίσει οι Τούρκοι ανατολικότερα των Ιμίων να διέρχεται εντός της ζώνης των τριών μιλίων από τις ακτές της Μικράς Ασίας.
Αναφέρουν μάλιστα τα Ιμια με το ελληνικό τους όνομα. Σημειώνεται πως όλα τα νησιά που βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη των τριών μιλίων από τις τουρκικές ακτές είναι ελληνικά.
Στον δε αμερικανικό χάρτη που εκδόθηκε το 1950, δύο χρόνια μετά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα, τα Ιμια αναφέρονται με την ελληνική ονομασία τους «Νήσοι Λίμνια».
Κάτω μάλιστα από την ονομασία αναγράφεται η λέξη «Greece», σε αντίθεση με την κοντινή τουρκική βραχονησίδα «Cavus», που στον χάρτη τη συνοδεύει η λέξη «Turkey». Ο εν λόγω χάρτης έχει αριθμό 54418 και κλίμακα 1:45.000. Επισημαίνεται ότι οι ναυτικοί χάρτες τελούν υπό την αιγίδα του Διεθνούς Υδρογραφικού Οργανισμού, που εδρεύει στο Μονακό και έχει 65 κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων την Ελλάδα και την Τουρκία.
Βάσει των κανονισμών του οργανισμού, κάθε κράτος-μέλος έχει δικαίωμα να εκδίδει και να διανέμει ναυτικούς χάρτες για οποιαδήποτε περιοχή της υδρογείου, σε συνεργασία με το παράκτιο κράτος του οποίου απεικονίζονται στον χάρτη οι εν λόγω περιοχές.
Συγκεκριμένα ο πρώην δήμαρχος Καλύμνου Δημήτρης Διακομιχαλάκης σε παλαιότερο άρθρο του γράφει:
Ο πόλεμος της Τσιπούρας τις τελευταίες ημέρες στα Ίμια καθώς και οι πρόσφατες προκλητικές δηλώσεις του Υπουργού των Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου ότι δεν έχει αλλάξει η πολιτική της χώρας του απέναντι στο ζήτημα των Ιμίων από το 1996 μέχρι σήμερα και ότι τα Ίμια είναι Τουρκικό έδαφος, ως Δήμαρχος της Καλύμνου την περίοδο 1995-2002 και μάλιστα ως ο άνθρωπος που ύψωσα την Ελληνική σημαία στα Ίμια του Ιανουάριο του 1996 που ανήκουν στα διοικητικά όρια του Δήμου Καλυμνίων και που κράτησα τον βοσκό Αντώνη Βεζυρόπουλο μαζί με τα κατσίκια του μέχρι το έτος 2002 που είχα την ευθύνη του Δήμου Καλύμνου, με αναγκάζει να απαντήσω στον Υπουργό των Εξωτερικών της γειτονικής χώρας.
Του επισημαίνω ότι οι απόψεις αυτές είναι εκτός πραγματικότητας και έρχονται σε αντίθεση με τις διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει η χώρα του και που αποδεικνύουν ότι η Ελληνική κυριαρχία στα Ίμια και σε όλα τα άλλα Ελληνικά νησιά που διατείνεται η Άγκυρα ότι τις ανήκουν, είναι αδιαμφισβήτητη.
֞Στοιχεία της ίδιας της Τουρκικής Δημοκρατίας επιβεβαιώνουν ότι τα Ίμια και όλα τα άλλα νησιά που διατείνεται η Άγκυρα ότι της ανήκουν, ανατρέπουν αυτούς τους ισχυρισμούς τόσον του Ταγίπ Ερντογαν όσον και του Μεβλούτ Τσαβούσογλου.֦
Από τη συνθήκη-συμφωνία της Λωζάνης του 1923, της Ιταλο-Τουρκικής Συνθήκης-Συμφωνίας του 1932, της Συνθήκης των Παρισίων του 1947 και της Βιέννης το 1978 καταρρίπτονται οι ισχυρισμοί της Άγκυρας ότι τα Ίμια ανήκουν στη Τουρκία.
Μετά τον Ιταλο-Τουρκικό πόλεμο 1911-1912, με τη Συνθήκη Ειρήνης του Οκτωβρίου του 1912, η Ιταλία διατήρησε στη κατοχή της τα Δωδεκάνησα. Η οριστική παραχώρηση τους στην Ιταλία έγινε με τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 της οποίας οι σχετικές διατάξεις ορίζουν ότι:
Άρθρο 15: ֞… η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των νήσων …. κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ’ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου…֦ και στο άρθρο12 αναφέρεται ρητά:֞…. εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, οι νήσοι οι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλίων της ασιατικής γης παραμένουσι υπό την τουρκική κυριαρχία….֦ Κατ’ ακολουθία, η εκ μέρους της Τουρκίας εκχώρηση προς την Ιταλία της κυριαρχίας εφ’ όλου του Δωδεκανησιακού συμπλέγματος (άρθρο 15) και η παραίτηση της από τα κυριαρχικά της δικαιώματα εφ’ όλων των νήσων των ευρισκομένων σε απόσταση μεγαλύτερη των τριών μιλίων από την ασιατική ακτή (άρθρο 12), σε συνδυασμό με την θέση των Ιμίων που βρίσκονται σε απόσταση 3,65 μιλίων από την τουρκική ακτή προσδιορίζουν ένα αδιαμφισβήτητο νομικό πλαίσιο, το οποίο αποκλείει οποιοδήποτε δικαίωμα της Τουρκίας και επί των δύο συγκεκριμένων βραχονησίδων.
Στις 4 Ιανουαρίου 1932 υπεγράφει στην Άγκυρα ֞Συμφωνία εν σχέσει με την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων μεταξύ της νήσου Καστελλορίζου και της Ακτής της Ανατολίας֦ , η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 10 Μαΐου του 1933 και με Ιταλική πρωτοβουλία πρωτοκολλήθηκε στη Γραμματεία της ΚτΕ (24 Μαΐου 1933). Με την ιταλοτουρκική αυτή Συμφωνία η οποία περιελάμβανε επτά μόνο άρθρα, διευθετήθηκε το θέμα της κυριαρχίας επί όλων των νησίδων και οριοθετήθηκαν τα γύρω από αυτές χωρικά ύδατα.
Μετά από αυτή την εξέλιξη συναντήθηκαν οι εμπειρογνώμονες στην Άγκυρα στις 28 Δεκεμβρίου του 1932 (από ιταλικής πλευράς ο ναυτικός ακόλουθος στην Άγκυρα Ρομπέρτο Σολντάτι και από Τουρκικής πλευράς, ο σύμβουλος Σαΐπ Μπέη, οι πλοίαρχοι Ερτογούλ και Χεϊρεττήν και ο διοικητής του επιτελείου Ασήμ Μπέη), και υπέγραψαν το σχετικό Πρωτόκολλο οριοθετήσεως των τμημάτων των υδάτων μεταξύ της τουρκικής ακτής και των Δωδεκανήσων τα οποία (κατά την ορολογία του Πρωτοκόλλου) δεν αποτελούν αντικείμενο οποιασδήποτε αμφισβήτησης, ορίζοντας παράλληλα εις το πρώτο άρθρο ότι η περιεχόμενη ρύθμιση καθορίζει και τις ανήκουσες εις τα δύο κράτη αντίστοιχες θαλάσσιες περιοχές. Η διαγράμμιση των θαλάσσιων συνόρων έγινε επί των υδρογραφικών χαρτών του Βρετανικού Ναυαρχείου (υπ’ αρ.236, 872 και 1546) και με αυτή χαράχθηκε, με βάση 37 ορισθέντα σημεία, η οριοθετική γραμμή μεταξύ των νησίδων που ανήκαν στο Δωδεκανησιακό σύμπλεγμα. Μεταξύ δε των 37 αυτών σημείων χαράξεως, το υπ’ αρ. 30 όρισε τη μεθοριακή γραμμή (θαλάσσιο σύνορο) ως διερχόμενη στο μέσο της αποστάσεως μεταξύ του συμπλέγματος των βραχονησίδων Ίμια (στη Τουρκική γλώσσα Kardak) που ανήκαν στην Ιταλία και της νήσου Κάτο που άνηκε στη Τουρκία.
Απόσπασμα χάρτη που συνοδεύει τη χάραξη των θαλάσσιων συνόρων Ιταλίας-Τουρκίας το έτος 1932.
Είναι σαφές λοιπόν ότι η Ελλάδα ως διάδοχος της Ιταλίας στις δύο συμφωνίες του 1932 δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί ούτε από την Τουρκία ούτε από κανένα άλλο ότι έχει αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα στις βραχονησίδες Ίμια και σε όλα τα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου (Καλόλιμνος, Ψέριμος κ.λ.π)
Σε επίσημο πολιτικό Τουρκικό χάρτη του 1971, βλέποντας που είναι χαραγμένη με γκρίζα διακεκομμένη η οροθετική γραμμή, τόσον η Καλόλιμνος όσον και οι βραχονησίδες Ίμια με τις γεωγραφικές τους συντεταγμένες αποδεικνύεται ότι βρίσκονται δυτικά της οροθετικής γραμμής και εντός των Ελληνικών Χωρικών Υδάτων.
Σε επίσημο χάρτη του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού του 1990 σημειώνονται οι δύο βραχονησίδες με την Ελληνική τους ονομασία ֞Nisoi Limnia֦ και με επισήμανση εντός παρενθέσεως ότι ανήκουν στην Ελλάδα (GREECE)
Στο βρετανικό χάρτη του Royal British Academy, London March 1995, οι νησίδες Ίμια αποτυπώνονται εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων ως ανήκουσες στη Ελλάδα.
