O στρατηγικός ρόλος της Αλεξανδρούπολης στη γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής μας αναδεικνύεται συνεχώς, ενώ αναμένεται πως θα αποτελέσει σημείο-"κλειδί" για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας και γενικώς, αποκτά όλο και πιο σημαντικό ρόλο ως κόμβος για το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη.
Οι παίκτες στη γεωπολιτική σκακιέρα μπορεί να είναι ίδιοι, έχει αλλάξει, όμως, ο ρόλος τους. Και οι εξελίξεις βρίσκουν την Ελλάδα αναβαθμισμένη. Έχει δυναμώσει η φωνή μας και η επιρροή μας. «Η Ελλάδα απέκτησε ένα στρατηγικό λιμάνι για τη Δύση, το οποίο ονομάζεται Αλεξανδρούπολη. Με ένα τριπλό αποτύπωμα, ενεργειακό, στρατιωτικό, εμπορικό», λέει στο podcast του Newsbeast ο Σωτήρης Σέρμπος.
Ο καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης μίλησε για την επόμενη μέρα των εκλογών στην Τουρκία και τι προσδοκά η χώρα μας από τη νέα θητεία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. «Θεωρώ ότι δε θα αλλάξουν πολλά», απάντησε. Για να προσθέσει: «Αν το πάρουμε πολύ βραχυπρόθεσμα, δε θα έχουμε αυτά τα ζητήματα έντασης, επί του πεδίου. Καλό είναι και αυτό, καθώς μεταξύ άλλων, δίνει και στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις τη δυνατότητα να κάνουν και άλλα πράγματα. Αλλά το βασικό δεν είναι το περιτύλιγμα, αλλά το τι περιλαμβάνει το κουτί μέσα. Για εμένα είναι πολύ απλά τα πράγματα. Όλα αυτά που βάζει η Τουρκία στο τραπέζι, αν εξαιρέσουμε το ζήτημα των θαλάσσιων ζωνών, είναι γεωπολιτικός αναθεωρητισμός και αρκετά ανορθολογικός. Δεν είναι ιδιαίτερα επεξεργασμένος. Αν όντως αυτές είναι οι προθέσεις της, σημαίνει ότι η Τουρκία θεωρεί ότι δεν έχει τον ανάλογο ζωτικό χώρο που θα έπρεπε να έχει, ως μια περιφερειακή δύναμη».
«Η Τουρκία θα συνεχίσει να είναι μια απειλή για όσο δεν αλλάζει μυαλά, αλλά μπορείς να τη δεις και ως ένα παράθυρο ευκαιρίας, άρα έχεις έναν επιπλέον λόγο να παραμείνεις δεσμευμένος στον πυρήνα του αξιακού παραδείγματος. Να αντιληφθείς ότι είσαι και εσύ ένας παίκτης. Να δούμε ότι σε αυτή την τόσο ταλαιπωρημένη γειτονιά μας, στο περιφερειακό μας οικοσύστημα, η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει το ακρωτήριο της καλής ελπίδας για τη Δύση. Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό, που πέρα από δικαιώματα, σημαίνει και υποχρεώσεις από την πλευρά μας. Το λιγότερο, όμως, απαιτεί να παραμείνεις ενεργητικός, προκειμένου να διεκδικείς συνεχώς το κάτι παραπάνω», εξηγεί ο κύριος Σέρμπος.
«Υπάρχει ένας λόγος, ανεξαρτήτως με το αν αλλάξει η Τουρκία, ή όχι, μυαλά, που μακάρι να αλλάξει αλλά δεν μπορούμε εμείς να της το επιβάλλουμε, να έχουμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στον πυρήνα του δικού μας παραδείγματος. Είναι η μεγάλη εικόνα που, δυστυχώς, δεν την συζητάμε συχνά – πυκνά στην Ελλάδα, ούτε τόσο, ενόψει και των εκλογών που είχαμε. Είναι η μεγάλη εικόνα και οι περιφερειακές της διαθλάσεις, ο αντίκτυπος σε ζητήματα ελληνοτουρκικού ενδιαφέροντος, ξεκινώντας από τα ελληνοτουρκικά, που έχουν πλασάρει την χώρα μας σε μια περισσότερο ευνοϊκή θέση, όσον αφορά το εθνικό της συμφέρον. Όπως και στο αξιακό, που εκεί είμαστε 100% με την Ουκρανία. Εξαιτίας αυτής της μεγάλης εικόνας, και λόγω αυτού που έχασε η Τουρκία, την αξιοπιστία και τη διάρρηξη της εμπιστοσύνης έναντι των δυτικών, χάθηκε η δικλείδα ασφαλείας των στενών, που έχουν πλέον πολύ μεγαλύτερο γεωπολιτικό ενδιαφέρον, ξεκινώντας από το 2014 και μετά, σίγουρα μετά το 2017-2018, απλώς είναι ο πόλεμος που λειτουργεί ως επιταχυντής. Η Ελλάδα απέκτησε ένα στρατηγικό λιμάνι για την δύση, το οποίο ονομάζεται Αλεξανδρούπολη. Με ένα τριπλό αποτύπωμα, ενεργειακό, στρατιωτικό, εμπορικό».
Ο κύριος Σέρμπος συνέχισε την ανάλυσή του, λέγοντας: «Μακάρι να τελειώσει πολύ γρήγορα ο πόλεμος στην Ουκρανία, χωρίς, όμως, να αναθεωρηθούν οι κανόνες του παιχνιδιού και, μεταξύ άλλων, και λόγω αυτού του λιμανιού, η Ελλάδα θα έχει ρόλο στο mega project της οικονομικής ανασυγκρότησης της Ουκρανίας. Η Ελλάδα, πλέον, μπορεί να απευθύνεται με άλλη φωνή και επιρροή σε χώρες της κεντρικής ανατολικής Ευρώπης, στις βαλτικές δημοκρατίες, να μιλάει αλλιώς με τον Πολωνό και την Γερμανίδα Υπουργό Εξωτερικών. Επιπλέον, η εξωτερική πολιτική δεν εξαντλείται μόνο στην άμυνα, που και εκεί έχουν γίνει πολλές κινήσεις από την Ελλάδα με όρους αμυντικού ρεαλισμού, όσον αφορά την εξωτερική εξισορρόπηση, αλλά επηρεάζουν και μια σειρά άλλων τομεακών πολιτικών, γι’ αυτό και αναφέραμε την ενέργεια και τις επενδύσεις. Ακόμα και σιγά-σιγά, κάποια ζητήματα για τις δικές μας ανάγκες αμυντικής βιομηχανίας».
Και κλείνει, λέγοντας: «Αυτόν τον πατριωτισμό θέλουμε. Έναν εξωστρεφή πατριωτισμό, όχι έναν μυγιάγγιχτο εθνοκεντρισμό που βγάζει μια ανασφάλεια. Αυτός είναι ο κόσμος μας, μπορεί να μην επιστρέψουμε ποτέ σε μια κανονικότητα αργότερα, αλλά δίνει και ευκαιρίες και ενισχύει το εθνικό συμφέρον, ειδικά, απέναντι στη Τουρκία, αλλά όχι μόνο. Από τα δυτικά Βαλκάνια, έως την ανατολική Μεσόγειο, αυτό το ακρωτήριο της καλής ελπίδας, που μπορεί να ακουμπήσει και άλλους τομείς της πολιτικής που κάθε άλλο παρά εξαντλούνται στην σκληρή άμυνα και ισχύ, που περιλαμβάνουν τη μεσαία τάξη και στο τέλος της ημέρας, δείχνουν την άριστη σχέση που πρέπει να είσαι ενεργητικός, να είσαι οικονομικά εύρωστος και ειδικά σε αυτό τον κόσμο που έχουμε σήμερα, αταλάντευτα αξιόπιστος. Διότι η Ελλάδα, σε αντιδιαστολή με άλλες χώρες, ίσως πιθανότατα και με την Τουρκία, δεν έχει τις εναλλακτικές στρατηγικές επιλογές. Άρα, αυτή την ευκαιρία που της δόθηκε, πρέπει να την φέρει εις πέρας, να μην χαθεί ούτε μια ίντσα, ώστε να δείξει στους άλλους πολύ περισσότερους λόγους για να αναβαθμιστεί η περιοχή μας».
