«Τοποθετημένη σε μια περιοχή που περιβάλλεται από κρίσεις, η Ελλάδα έχει καταφέρει να γίνει φάρος σταθερότητας», υπογράμμισε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, σε ομιλία του ενώπιον κυβερνητικών αξιωματούχων του Αγίου Μαρίνου στο Palazzo Pubblico κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του τη Δευτέρα.
Ακρογωνιαίος λίθος
«Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι ορισμένες χώρες επιλέγουν τη χρήση ή την απειλή χρήσης βίας, αντί της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών και του σεβασμού του διεθνούς δικαίου», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Δένδιας και σημείωσε:
«Καταδικάζουμε, με τον πιο έντονο τρόπο, κάθε μορφή επιθετικότητας, χρήσης ή απειλής χρήσης βίας και ρητορικής επίθεσης από οποιαδήποτε χώρα».
Όπως ανέφερε, σύμφωνα με το tribune.gr, ο «ακρογωνιαίος λίθος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και των θεμελιωδών αρχών του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.
»Όντας το παλαιότερο κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην Ανατολική Μεσόγειο, η χώρα μου φέρει μια ιδιαίτερη ευθύνη: να προωθήσει τη σταθερότητα και την ευημερία στη γειτονιά μας και στην Ευρώπη».
Αμοιβαία βούληση
Σημείωσε δε πως η Ελλάδα έχει αναπτύξει σταθερές μορφές συνεργασίας με ομοϊδεάτες εταίρους που μοιράζονται το όραμά της για διεθνείς σχέσεις βασισμένες σε αρχές.
Ανέφερε δε πως ο Άγιος Μαρίνος είναι μια χώρα «πολύ κοντά στην Ελλάδα, όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά, κυρίως, όσον αφορά τις κοινές μας αξίες:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Στη Βενετία ο Δένδιας - Επισκέφτηκε την πιο ιστορική εκκλησία της ελληνικής Διασποράς
»δημοκρατία, ισότητα, ελευθερία, σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου, γενικά ένα διεθνές σύστημα που βασίζεται σε κανόνες».
«Όλες αυτές είναι αξίες που διαμορφώνουν την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και καθοδηγούν την εξωτερική μας πολιτική», επεσήμανε.
«Οι σημερινές γόνιμες συζητήσεις μαρτυρούν το εξαιρετικό επίπεδο των διμερών μας σχέσεων και την αμοιβαία βούληση να ενισχύσουμε περαιτέρω τη συνεργασία μας», σημείωσε.
Άφθονες ευκαιρίες
Ανέφερε δε πως το Μνημόνιο Συνεννόησης για Πολιτικές Διαβουλεύσεις παρέχει το πλαίσιο για συστηματική ανταλλαγή απόψεων σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος, ενώ η διμερής συμφωνία για τον τουρισμό προσφέρει άφθονες ευκαιρίες για συνεργασία σε έναν τομέα με οικονομική σημασία και για τις δύο χώρες μας.
Ο υπουργός Εξωτερικών χαρακτήρισε τη διμερή συνεργασία των δύο χωρών σε διεθνή «υποδειγματική», όπως «και τη δέσμευση να αντιμετωπίσουμε πρωτοφανείς προκλήσεις».
«Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία υπενθυμίζει ότι οι αναθεωρητικές ατζέντες μπορούν να οδηγήσουν σε αποσταθεροποίηση και ένοπλες συγκρούσεις».
Κοινό μας σπίτι
Ο κ. Δένδιας ευχαρίστησε τη χώρα για τη στήριξη στην προσπάθεια της Ελλάδας να εκλεγεί ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (2025-2026) και επεσήμανε πως προσβλέπει επίσης στην ενίσχυση των συνεργειών στο πλαίσιο της ευρωμεσογειακής συνεργασίας.
«Η Ευρώπη και η Μεσόγειος Θάλασσα είναι το κοινό μας σπίτι.
»Η Ελλάδα υποστηρίζει απερίφραστα την ταχεία σύναψη της συμφωνίας σύνδεσης μεταξύ του Αγίου Μαρίνου και της ΕΕ», σημείωσε.
Ο Νίκος Δένδιας παρασημοφορήθηκε με το Μεγάλο Σταυρό Έφιππου Τάγματος της Sant’Agata (Προστάτιδας Αγίου Μαρίνου), ενώ απηύθυνε πρόσκληση στον υπουργό Εξωτερικών του Αγίου Μαρίνου, Λούκα Μπεκάρι να επισκεφθεί την Ελλάδα το συντομότερο δυνατό.
Άγιος Μαρίνος
Ο Άγιος Μαρίνος, ή Σαν Μαρίνο, επίσημα Δημοκρατία του Άγιου Μαρίνου, επίσης γνωστός ως Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου είναι περίκλειστο μικροκράτος, που περιβάλλεται από την Ιταλία και βρίσκεται στην κεντρική ιταλική χερσόνησο, στη βορειοανατολική πλευρά των Απεννίνων όρων.
Είναι το πέμπτο μικρότερο κράτος του κόσμου, με έκταση μόλις 61,19 τ.χλμ. και 33.615 κατοίκους σύμφωνα με επίσημα στοιχεία για τον Ιούνιο του 2020.
Ο Άγιος Μαρίνος συχνά αναφέρεται ως το παλαιότερο δημοκρατικό κράτος στον κόσμο.
Σύμφωνα με την παράδοση, ιδρύθηκε από τον Μαρίνο της Ραμπ, έναν χριστιανό λιθοξόο στις 3 Σεπτεμβρίου του έτους 301, όταν, προσπαθώντας να ξεφύγει από τον διωγμό του Διοκλητιανού, κατέφυγε στον τόπο που βρίσκεται σήμερα το κρατίδιο και έχτισε μια εκκλησία.
Πολιούχος αγία της χώρας είναι η Αγία Αγάθη.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Μαρίνος έφυγε από το νησί της Αδριατικής, Ραμπ (ιταλικά: Arbe), μαζί με τoν αδελφικό του φίλο Λέο και κατευθύνθηκε στην πόλη του Ρίμινι.
Μετά τον διωγμό λόγω των χριστιανικών του κηρυγμάτων, κατέφυγε στο κοντινό βουνό Μόντε Τιτάνο (Monte Titano), όπου έχτισε μια μικρή εκκλησία και με αυτόν τον τρόπο ίδρυσε την πόλη και ό,τι σήμερα αποτελεί το κράτος του Αγίου Μαρίνου.
Στα μέσα του 5ου αιώνα σχηματίστηκε μια κοινότητα· εξαιτίας της σχετικά απρόσιτης περιοχής και της ανέχειας, κατάφερε, με μερικές σύντομες «παρεμβολές», να διατηρήσει την αυτονομία της.
Το 1631 η ανεξαρτησία της αναγνωρίστηκε και από τον πάπα.
Κατά την πρώιμη φάση της διαδικασίας της ιταλικής ενοποίησης του 19ου αιώνα ο Άγιος Μαρίνος αποτέλεσε τόπο καταφυγίου για πολυάριθμους ανθρώπους οι οποίοι διώχθηκαν επειδή ήταν οπαδοί της Ιταλικής ενοποίησης.
Εις ανάμνησιν αυτής της υποστήριξης, ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι αποδέχθηκε την επιθυμία του κράτους του Αγίου Μαρίνου να μη συμπεριληφθεί στο νέο ιταλικό κράτος.
Ο Ναπολέων αρνήθηκε, μάλιστα, να καταλάβει τη χώρα. Ο ίδιος σχολίασε: «Μα γιατί είναι μια πρότυπη Δημοκρατία!».
