Στην πρόσφατη συνέντευξή του στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ο κ. Λάμπρος Τζούμης, αντιστράτηγος ε.α. και διατελέσας σε καίριες θέσεις στον τομέα της Άμυνας έθεσε μεταξύ άλλων την “ανοιχτή πληγή” της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.
“Το μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα μας εστιάζεται στην Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία που δεν βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση, σε αντίθεση με την Τουρκία που 60 με 65% των οπλικών συστημάτων που χρησιμοποιούνται από τις τουρκικές Ε.Δ. κατασκευάζονται από την εγχώρια βιομηχανία” είχε αναφέρει.
Μάλιστα με όσα είπε στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ο Στρατηγός, λύσσαξαν οι Τούρκοι, απομονώνοντας το κομμάτι για την αμυντική βιομηχανία και ερμηνέυοντας τα πάντα κατά το δοκούν.
Τι συμβαίνει με τις αμυντικές βιομηχανίες
Το θέμα με την αμυντική βιομηχανία όμως και την σχέση της με τον προϋπολογισμό του εκάστοτε κράτους είναι ευρύτερο. Πρόσφατα γράψαμε πως νέο αμυντικό δόγμα είναι πλέον η αυτάρκεια και πως όλοι ποντάρουν στον Στρατό με τεράστιες αυξήσεις στις αμυντικές δαπάνες
Όπως είναι αντιληπτό η φιλοσοφία αρκετών κρατών πλέον έγκειται στην περιβόητη Total Defence κι ας αδειάσουν τα ταμεία.
Ενδιαφέρον έχει πρόσφατο Φόρουμ στην Ισπανία όπου τέθηκε μεταξύ άλλων το ζήτημα και επισημάνθηκε πως «πίσω από τις λέξεις πρέπει να υπάρχει κάτι άλλο που θα έχει οικονομικό αντίκτυπο, όπως επενδύσεις που πλαισιώνονται σε ένα πολυετές σχέδιο».
Ειδικοί από την διεύθυνση των πολιτικών εξοπλισμών, υλικών, έρευνας και βιομηχανικής καινοτομίας του ισπανικού Υπουργείου Άμυνας τόνισαν ότι «η εθνική κυριαρχία στην άμυνα έχει μια βιομηχανική συνιστώσα που πρέπει να προστατεύεται» , δήλωση που καταχειροκροτήθηκε. Στα βασικά συμπεράσματα ανήκει και η φράση: «μιλάμε για την απαραίτητη δημοσιονομική σταθερότητα και την ανάγκη για επενδύσεις στην αμυντική βιομηχανία».
Πότε, πώς και με ποιον τρόπο, παραμένει άγνωστο...
Τα τρέχοντα οπλικά συστήματα απαιτούν πολύ υψηλά επίπεδα επενδύσεων, όπως συμβαίνει με το πολύ φιλόδοξο ισπανογαλλο-γερμανικό πρόγραμμα FCAS που στοχεύει στην ανάπτυξη ενός συστήματος μάχης του μέλλοντος
Ο Ignacio Mataix, Διευθύνων Σύμβουλος Μεταφορών και Άμυνας της τεχνολογικής πολυεθνικής Indra, αναφέρθηκε επίσης στο θέμα . Επεσήμανε ότι για να τονωθεί η αμυντική βιομηχανία είναι απαραίτητο να «αποτιμηθεί» και να υπάρξει «σταθερότητα χρηματοδότησης και κεφαλαίων» που θα παρέχει τη δυνατότητα καλύτερης διάρθρωσης των εταιρειών, επενδύσεων και ανάπτυξης τεχνολογιών.
Στο ίδιο πνεύμα μίλησε και ο Miguel Angel García Primo, Διευθύνων Σύμβουλος της Hisdesat, της ισπανικής κυβερνητικής εταιρείας δορυφορικών υπηρεσιών. Επιβεβαίωσε ότι «είναι άχρηστο μέσα σε ένα, δύο ή τρία χρόνια να είμαστε στο 2% του ΑΕΠ σε αμυντικές επενδύσεις όπως ζητάει το ΝΑΤΟ και ότι δύο χρόνια μετά πέφτουμε στο 1%. Τόνισε ότι είναι σημαντικό να «αναπτύξουμε και να λάβουμε περισσότερη υποστήριξη», αλλά ότι είναι «ουσιώδες για να επιτευχθεί η βιωσιμότητα των επενδύσεων».
Η Ισπανίδα Υπουργός Άμυνας, Esperanza Casteleiro, είναι υπεύθυνη για τη διεύθυνση των αμυντικών πολιτικών όπλων, υλικού, έρευνας και βιομηχανικής καινοτομίας. Μίλησε για την απαραίτητη δημοσιονομική σταθερότητα και την ανάγκη για επενδύσεις στην αμυντική βιομηχανία
Η σημασία του ζητήματος έγκειται και στο γεγονός πως η Ισπανίδα υπουργός Εξωτερικών ήταν παρούσα καθ' όλη τη διάρκεια του Φόρουμ που διοργάνωσε η εφημερίδα El Economista και άκουγε τα αιτήματα και το σκεπτικό των συμμετεχόντων.
Το γαλλικό μοντέλο
Σίγουρα το ιδανικό για παράδειγμα είναι αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία, με πολυετείς νόμους για τον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεών τους που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1970. Ήταν ο Πρόεδρος Ζωρζ Πομπιντού που ενεργοποίησε ένα σύστημα σχεδιασμού στρατιωτικών επενδύσεων μως αντίκτυπο των σχεδίων του εν ενεργεί, στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ. Χρόνια αργότερα, ο Ζακ Σιράκ μετονόμασε το σύστημα σε Νόμο Στρατιωτικού Προγραμματισμού, ο οποίος τώρα καλύπτει επενδύσεις που έχουν προγραμματιστεί για έξι χρόνια - στην προκειμένη περίπτωση για την περίοδο 2019-2025 - και ενημερώνεται κάθε δύο χρόνια.
Σταθερό πλαίσιο
Στο φόρουμε πρόεδρος της Navantia, Ricardo Domínguez, δήλωσε ότι η βιομηχανία απαιτεί ένα σταθερό δημοσιονομικό πλαίσιο με την πάροδο του χρόνου, το οποίο να επιτρέπει τον προγραμματισμό, την επένδυση στην Άμυνα και τη μη απώλεια πνευματικών ικανοτήτων, ανθρώπινων ή υλικών πόρων.
Η Navantia είναι μια ισπανική κρατική ναυπηγική εταιρεία, η οποία προσφέρει τις υπηρεσίες της τόσο στον στρατιωτικό όσο και στον πολιτικό τομέα. Είναι το πέμπτο μεγαλύτερο ναυπηγείο στην Ευρώπη και το ένατο μεγαλύτερο στον κόσμο με ναυπηγεία σε όλο τον κόσμο.
Η πολιτική διάσταση
Αυτό που συμβαίνει στην Ισπανία σε πολιτικό επίπεδο δεν απέχει πολύ από τα δικά μας ελληνικά δεδομένα.
Στην Ισπανία για την εκτέλεση των Γενικών Προϋπολογισμών του Κράτους, κάθε είδους νόμου ή μεγάλου θεσμικού σχεδίου, η κυβέρνηση συνασπισμού υπό την προεδρία του Pedro Sánchez απαιτεί την κοινοβουλευτική υποστήριξη και τις ψήφους των ακροαριστερών, αντισυστημικών, Καταλανών , ανεξάρτητων κομμάτων, Βάσκων κλπ.
Κι οι περισσότεροι εξ αυτών ό , τι μυρίζει αμυντική βιομηχανία τους προκαλεί «απώθηση». Με έναν ιδιαίτερο τρόπο, περιφρονούν οτιδήποτε σημαίνει βελτίωση της χρηματοδότησης μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα για την απόκτηση και τη διατήρηση των οπλικών συστημάτων των Ισπανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτό φαίνεται να προκύπτει από τη συμπεριφορά των περισσότερων βουλευτών της στην Επιτροπή Άμυνας του Κογκρέσου, στις συνεδριάσεις της οποίας δεν έχουν φανεί τα μαλλιά τους.
Σας θυμίζει τίποτα;
