Leopard 2A6: Γιατί ο Ελληνικός Στρατός διαθέτει το καλύτερο άρμα μάχης στον κόσμο

Ήδη τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κυριάρχησαν στα πεδία μαχών: Εδώ και περίπου 70 χρόνια αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των σύγχρονων τεθωρακισμένων δυνάμεων. Αλλά τι είναι αυτό που καθορίζει τη νίκη ή την ήττα στη μάχη των τεθωρακισμένων; Ποιό είναι το καλύτερο άρμα μάχης στον κόσμο;

Όταν κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα στον πόλεμο ανάμεσα στο Ισραήλ και τον Αραβικό Κόσμο, η 90η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία των  Ισραηλινών, η οποία θεωρούνταν από πολλούς ως ένας απός τους καλύτερους τεθωρακισμένους σχηματισμούς στον κόσμο, καταστράφηκε από Αιγύπτιους αγρότες εξοπλισμένους με ρωσικούς αντιαρματικούς πυραύλους, το Όπλο των τεθωρακισμένων θεωρήθηκε από τους στρατιωτικούς σε όλο τον κόσμο ως μια τελειωμένη υπόθεση.

Στον 21ο αιώνα δεν σκέφτονται πια το ίδιο. Για να κερδηθεί ένας πόλεμος «καθαρά», με «χειρουργικές» επιθέσεις από τον αέρα, έχει αποδειχετεί ως μια ψευδαίσθηση. Οι πόλεμοι δεν είναι ποτέ «καθαροί», αλλά πάντοτε «βρώμικοι», «πικροί» και με πολλούς νεκρούς.

Οι πόλεμοι κερδίζονται στο έδαφος. Και γι 'αυτό χρειάζονται τα τεθωρακισμένα: Λιγότερα, αλλά όλο και καλύτερα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τέσσερις σχεδιάσεις αρμάτων μάχης στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αλλά και η Ρωσία με το T-90 και το υπό ανάπτυξη Τ-14 αναμένεται να έχει στην διάθεσή της ένα ανταγωνιστικό μοντέλο των τεσσάρων του ΝΑΤΟ.

Δεν είναι και τόσο εύκολο να ειπωθεί τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει ένα τανκς ως καλό ή ως το καλύτερο μεταξύ των υπόλοιπων ανταγωνιστών. Τις περισσότερες φορές έχει τόσες θετικές παραμέτρους, όσες είναι ταυτόχρονα και οι αρνητικές του.

Αν θέλετε να προστατεύσετε ένα τανκς και την ομάδα του καλά, ο μόνος τρόπος είναι μέσω της θωράκισης. Το αποτέλεσμα: μεγάλο βάρος και συνεπώς μια περιορισμένη κινητικότητα.

Μια μεγάλη απόσταση από το έδαφος δίνει στο όχημα ένα ικανοποιητικό επίπεδο κινητικότητας σε κάθε έδαφος, αλλά από την άλλη αυξάνει το περίγραμμα της σχεδίασης, αποτελώντας έτσι και έναν καλό στόχο για τον αντίπαλο.

Ένα όπλο μεγάλου διαμετρήματος έχει μεγάλη εμβέλεια και υψηλή εκρηκτική δύναμη - αλλά λόγω του μεγέθους των πυρομαχικών, μόνο μια πολύ περιορισμένη ποσότητα από αυτά μπορεί να μεταφερθεί στο εσωτερικό διαμέρισμα.

Μια χαμηλή σιλουέτα είναι πιο δύσκολο να πληγεί από τον αντίπαλο, αλλά ταυτόχρονα το πλήρωμα υποφέρει με την κόπωση να έρχεται ταχύτερα.

Η ικανότητα να μεταφέρει πολλά καύσιμα ή πυρομαχικά το κάνει περισσότερο ανεξάρτητο στη χρήση, αλλά ταυτόχρονα και περισσότερο ευάλωτο εάν δεχτεί ένα πλήγμα.

Μέχρι τη δεκαετία του '60 υπήρχαν ακόμη μεγάλες διαφορές μεταξύ των κατασκευαστικών εθνών πάνω στην σχεδιαστική φιλοσοφία της κατασκευής των τεθωρακισμένων - σήμερα η απόδοση οποιουδήποτε άρματος μάχης είναι αρκετά κοντά με τα υπόλοιπα σχέδια.

Παρακάτω συγκρίνονται τέσσερα κύρια άρματα μάχης: Το Leclerc από την Γαλλία, το Leopard 2A6 από τη Γερμανία, το M1A2 Abrams από τις ΗΠΑ και το Challenger II από τη Βρετανία.

Οπλισμός:

Tα Leopard 2 A5/A6 και Leclerc της τελευταίας σειράς έχουν δύο ανεξάρτητα συστήματα θερμικής απεικόνισης στον πύργο και συνεπώς μπορούν κατ 'αρχήν να εντοπίσουν τους στόχους πιο γρήγορα από ό, τι τα Challenger ΙΙ και Μ1.

Το γερμανικό Leopard 2A6 και το γαλλικό Leclerc έχουν μεγαλύτερο σε μήκος πυροβόλο, με αποτέλεσμα μια υψηλότερη ταχύτητα εξόδου του βλήματος.

Από την άλλη πλευρά, όπως το αμερικανικό Μ1 και το βρετανικό Challenger II χρησιμοποιούν τα λεγόμενα βλήματα με απεμπλουτισμένο ουράνιο, έχουν τουλάχιστον 10 με 15% υψηλότερη διατρητική ικανότητα, αλλά παράλληλα η σταθερή χρήση αυτών των βλημάτων μολύνει το περιβάλλον λόγω της ακτινοβολίας που απελευθερώνεται.

Το βρετανικό Challenger II είναι το μόνο σε αυτή τη σειρά με ένα πυροβόλο ραβδωτής κάνης, ενώ όλα τα υπόλοιπα έχουν λεία πυροβόλα. Η διαφορά αυτή έχει μικρή επίδραση στις βαλλιστικές επιδόσεις, είναι περισσότερο ένα υλικοτεχνικό και οικονομικό πρόβλημα. Μετά από τρεις δεκαετίες μιας λανθασμένης απόφασης, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει μετατρέψει τα πυροβόλα των Challenger II σε λειόκανα.

Το πυροβόλο του βρετανικού Challenger II εξοπλίζεται με διαχωρισμένο το βλήμα από την προωθητική γόμωση - ένας μικρότερος ρυθμός εστίασης πυρός, αλλά παράλληλα και ένας μειωμένος κίνδυνος έκρηξης μετά από πλήγμα στο πεδίο μάχης. Το γαλλικό Leclerc έχει σύστημα αυτόματης επαναγέμισης βλημάτων, κάτι το οποίο έχει πλεονεκτήματα κατά τη διαδικασία του πυρ εν κινήσει.

Συμπέρασμα: Τα Leopard 2 A5/A6 και Leclerc μπορούν να αναγνωρίσουν πολύ γρήγορα. Σχετικά με την αποτελεσματικότητα των όπλων τους υπάρχουν μόνο πολύ μικρές διαφορές, δεδομένου ότι όλα έχουν ένα ιδιαίτερα εξελιγμένο σύστημα ελέγχου βολής και σκόπευσης, με εξελιγμένα ηλεκτρονικά και αισθητήρες.

Το μεγάλης ιπποδύναμης άρμα μάχης δεν σημαίνει ταυτόχρονα και μια υψηλή κινητικότητα. Η ιπποδύναμη δεν έχει σημασία εάν το όχημα διαθέτει ένα ακατάλληο σασί, το οποίο σε δύσκολο έδαφος αναπτύσσει ταχύτητα μόνο 25 χλμ/ώρα για παράδειγμα. Στον τομέα της κινητικότητας, στο επίκεντρο είναι η συμπεριφορά της κίνησης του κάθε άρματος στην όποια περιοχή, και κάτω από συνθήκες μάχης. Τα κριτήρια είναι τα εξής:

• Επιτάχυνση (να κάνουν ένα «άλμα» έξω από τον χώρο κάλυψης)
• Ικανότητα αντιμετώπισης των εμποδίων (διάφορα κωλύματα)
• Ικανότητα κίνησης (ειδικά η ελκτική ικανότητα σε μαλακό και υγρό έδαφος, επιδόσεις πρόσφυσης κ.τ.λ.)
• Η ανώτατη επιτρεπτή ταχύτητα σε έδαφος (απόδοσης της μονάδας ισχύος, μείωση της δόνησης).

Η πρώτη παράμετρος για την εκτίμηση αντιπροσωπεύει το βαθμό της κίνησης - ισχύς kW ανά τόνο βάρους του οχήματος. Εδώ οι τιμές:

1. Leclerc: 1100 kW / 55 τόνους: έως 20,0 kW / τόνο
2. Leopard 2 A6: 1100 kW / 62,4 τόνους: έως 17.6 kW / τόνο
3. M1 Α2: 1100 kW / 62,8 τόνους: έως 17,5 kW / τόνο
4. Challenger II: 880 kW / 62, 5 τόνους: έως 14.1 kW /τόνο

Το βρετανικό Challenger II είναι λικάγι αργό, το γαλλικό Leclerc παρουσιάζει τις καλύτερες τιμές.

Στην υπέρβαση ενός εμποδίου δεν υπάρχει σημαντική διαφορά. Το Leopard 2 και το Leclerc, ωστόσο, μπορούν να διαβούν υδάτινο κώλυμα μέχρι και σε βάθος 4 μέτρων - τα άλλα δεν μπορούν να περάσουν μέσα από αυτό το βάθος.

Στον τομέα της κινητικότητας, η πίεση επί του εδάφους είναι ένα πρώτο αντιπροσωπευτικό μέγεθος - όσο μικρότερη αυτή η τιμή, τόσο καλύτερη:

1. Challenger II: 8,63 N/cm 2
2. Leclerc: 9.60 N/cm 2
3. Leopard 2A6: 9,92 N/cm 2
4. M1A2: 10,8 N/cm 2

Εδώ, το αμερικανικό M1 Abrams παρουσιάζει κάποια προβλήματα σε δύσκολο έδαφος.

Η κινητικότητα σε εύκολο έδαφος, δεν μπορεί να αποδοθεί με απλές παραμέτρους, αλλά βασικά και τα τέσσερα μοντέλα παρουσιάζουν επαρκές επίπεδο κινητικότητας. Iσως το Leopard 2 και το M1A2 έχουν ένα μικρό πλεονέκτημα, επειδή διαθέτουν ερπύστριες με 7 τροχούς.

Η επιχειρησιακή ευελιξία αφορά την ανάπτυξη σε απόσταση 50 έως 300 χιλιομέτρων - ως επί το πλείστον οδικώς. Εδώ πάλι, άλλα είναι τα σημαντικά κριτήρια:

Εμβέλεια, με γεμάτο ρεζερβουάρ.

Η αντοχή στην κόπωση των σχετικών υλικών στοιχείων. Για παράδειγμα η θερμική κόπωση των μερών οδήγησης όπως οι τροχοί, η κόπωση στα στοιχεία μετάδοσης στο κιβώτιο ταχυτήτων.

Χειρισμός του οχήματος

Ενδιαφέρον στο πλαίσιο αυτό είναι οι κατασκευαστικές προδιαγραφές και τα στοιχεία της αυτονομίας των αρμάτων κατά την μετακίνηση αυτών πάνω σε δρόμους - η πρακτική αξία αυτών των στοιχείων είναι μικρή, ως συνήθως τα άρματα αυτά δεν μετακινούνται έτσι και αλλιώς έως την τελευταία σταγόνα καυσίμου.

1. Leclerc: 550 χιλιόμετρα
2. Leopard 2A6: 540 χιλιόμετρα
3. M1A2: 460 χιλιόμετρα
4. Challenger II: 450 χιλιόμετρα

Tα Leopard 2, Challenger II και Leclerc έχουν χρεωθεί έναν 12-κύλινδρο ντιζελοκινητήρα, ο οποίος έχει μια σχετικά αποδεκτή συμπεριφορά κατανάλωσης, περίπου 220-350 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα δρόμου. Αντίθετα, οι Αμερικανοί, τέλος της δεκαετίας του '70 δεν είχαν διαθέσιμο έναν χρήσιμο ντιζελοκινητήρα, και ετοίμασαν για την παραγωγή έναν αεριοστρόβιλο, ο οποίος στην καλύτερη περίπτωση πρέπει να καταναλώνει περί τα 450 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα δρόμου. Πολύ πιο ουσιαστικά δημοσιευμένα συγκριτικά στοιχεία για την κατανάλωση είναι αυτά από τις σουηδικές δοκιμές το 1994, και τα οποία δόθκαν στη δημοσιότητα. Εδώ υπάρχουν ολοκληρωμένα στοιχεία για ολόκληρη την περίοδο δοκιμών, από το πεδίο δοκιμών:

1. Leopard 2A4: 720 λίτρα/100 χλμ.
2. Leclerc: 1380 λίτρα/100 χλμ.
3. M1A1: 1480 λίτρα/100 χλμ.
4. Challenger II : δεν συμμετείχε στον σουηδικό διαγωνισμό

Συμπέρασμα: Υπάρχουν μικρές διαφορές όσον αφορά την κινητικότητα. Το Leclerc λόγω του μικρότερου βάρους μάχης, είναι λίγο πιο ευέλικτο, τα 60-τονα λίγο πιο αργά, το βρετανικό Ccallenger 2 στερείται ισχύος. Ο αεριοστρόβιλος στο διαμέρισμα ισχύος για το M1 είναι ένα πραγματικό πρόβλημα: Στην πράξη, τα στοιχεία κατανάλωσης καυσίμου είναι δραματικά: Ο κινητήρας παρουσιάζει υψηλότατες απαιτήσεις συχνής συντήρησης, καθαρισμό του φίλτρου αέρος, γενικά μια υψηλή υλικοτεχνική προσπάθεια, ακόμη και με την εγκατάσταση ενός αυτοκαθαριζόμενου φίλτρου αέρος.

Προστασία - Θωράκιση

Για το θέμα αυτό, από τα παρά πολλά στοιχεία που είναι δημοσιοποιημένα, δύσκολα μπορεί να σχηματιστεί ένα συμπέρασμα. Αυτονόητο, επειδή τα πραγματικά σχετικά στοιχεία για όλα τα τεθωρακισμένα, αποτελούν βιομηχανικά μυστικά των εκάστοτε κατασκευαστών.

Όλα τα τανκς αναμένεται να παρουσιάζουν μετωπικά μια προστατευτική προσπάθεια του 2.05 με 3.05 τόνου ανά τετραγωνικό μέτρο. Για το αμερικανικό Μ1 είναι γνωστό ότι μετωπικά και πλευρικά διαθέτει ένα προστατευτικό κλάσμα από απεμπλουτισμένο ουράνιο (DU). Λόγω της υψηλής πυκνότητας του απεμπλουτισμένου ουρανίου, προσφέρει ένα ελαφρώς υψηλότερο επίπεδο προστασίας. Από την άλλη πλευρά, το Μ1 με περίπου 1800 λίτρα κεροζίνης μέσα στο όχημα, πολύ πιο ευαίσθητο καύσιμο από το πετρέλαιο στην ανάφλεξη, είναι ένα θέμα που το οδηγεί σε μεγαλύτερη τρωτότητα. Τα Leclerc και Leopard 2 A5/A6 έχουν αμιγώς ηλεκτρικά συστήματα. Το γαλλικό Leclerc έχει μπροστά του πύργου κάποια βαλλιστικά τρωτά σημεία.

Συμπέρασμα: Σε γενικές γραμμές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το αμερικανικό M1 έχει την υψηλότερη προστασία από τα βλήματα - το γερμανικό 2A6 Μ παρουσιάζει μια καλύτερη προστασία κατά των ναρκών. Το μπροστινό μέρος του πύργου στο Leopard 2A6 είναι ενάντια βλημάτων επίσης εξαιρετικά καλά προστατευόμενο, σε ορισμένες περιοχές η κατασκευή παρουσιάζει πάχος έως και 0,18 μέτρων.

Ένας σημαντικός παράγοντας για την εκτίμηση για το ποιό άρμα μάχης είναι το καλύτερο, είναι η διαθεσιμότητά του, η οποία καθορίζεται κυρίως από την αξιοπιστία και τις ιδιότητες των κατασκευαστικών υλικών του οχήματος. Σε τι χρησιμεύει το πιο ισχυρό τανκς όταν είναι συχνά στο συνεργείο λόγω βλαβών - ή αν το συνεργείο χρειάζεται ημέρες για την επισκευή του; Ιδιαίτερα στον τομέα αυτό, σκοράρει το γερμανικό Leopard 2:

Το γερμανικό όχημα παρουσιάζει μια συνολική αξιοπιστία ως ολοκληρωμένο σύστημα. Έχει να επιδείξει μια σειρά από ευνοϊκές ιδιότητες των κατασκευαστικών υλικών και της δομής αυτών, είναι εύκολα προσβάσιμα και τα βασικά συστατικά αντικαθίστανται γρήγορα. Χαρακτηριστικές τιμές για την αλλαγή του κινητήρα, όπως παρακάτω:

1. Leopard 2: 12 λεπτά
2. Leclerc: 25 λεπτά
3. Challenger 2: 25 λεπτά
4. Abrams M1 A2: 40 λεπτά

Και επιπλέον: Το Leopard 2 έχει εκτιμώμενο λειτουργικό κόστος περίπου 100 ευρώ /χλμ δρόμου - περιλαμβάνει καύσιμο και λιπαντικά, αλλά και το κατά αναλογία κόστος συντήρησης και επισκευής. Το Leclerc είναι ένα από τα πιο ακριβά αντικείμενα προς υλικοτεχνική υποστήριξη στο Γαλλικό Στρατό, περί τα 362.000 ευρώ ανά άρμα μάχης ετησίως, στη βάση των 20.000 λειτουργικών ωρών ανά έτος, για ένα στόλο από 254 Leclerc.

Το Leopard 2 είναι σχετικά εύκολο στη χρήση, για την εκπαίδευση των πληρωμάτων και του προσωπικού συντήρησης, με εκτεταμένο περιφερειακό υλικό, όπως εξομοιωτές, εξοπλισμός κατάρτισης, κ.λπ.

Τελικό συμπέρασμα

Η επιμέρους ανάλυση των τεχνικών παραμέτρων απόδοσης που περιλαμβάνουν ταυτόχρονα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, οδηγεί σε μεγαλύτερη σύγχυση παρά στην απόκτηση μιας καλύτερης γνώσης. Πολύ πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι, όπου το γερμανικό Leopard 2 είχε τη δυνατότητα να συμμετάσχει σε διεθνείς διαγωνισμούς, έχει πάντα κερδίσει.

Καλές επιδόσεις στις τεχνικές παραμέτρους παρουσιάζουν όλα τα άρματα μάχης, αλλά σημαντικό είναι η συνολική αξιοπιστία και τα λειτουργικά έξοδα. Και από αυτή την άποψη κερδίζει καθαρά το γερμανικό Leopard. Το 1999 η αμερικανική εταιρία Forecast International, μετά από εξέταση χιλιάδων επιμέρους αντικειμένων, παρουσίασε στις ΗΠΑ μια ολοκληρωμένη ανάλυση, και την σχετική τελική κατάταξη:

1. Leopard 2A6
2. M1A2 Abrams
3. Typ 90 (Ιαπωνία)
4. Leclerc
5. Challenger II

Η ίδια κορυφαία αναλυτική εταιρεία παρουσίασε το 2004 την κατάταξη των πέντε καλύτερων αρμάτων μάχης στον κόσμο, όπως παρακάτω:

1. M1A2 Abrams
2. Merkava Mk4 (Ισραήλ)
3. Typ 90 (Ιαπωνία)
4. Leopard 2A6
5.  Challenger II

Στη συνέχεια, Ρώσοι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες εξέφρασαν βαθιές αμφιβολίες σχετικά με την κατάταξη, και ανακοίνωσαν στην συνέχεια την δική τους «λογική» κατάταξη, δηλαδή το ρωσικό Τ-90 στην πρώτη θέση, αν και πολλοί Ρώσοι αναλυτές εξέφρασαν τις βαθιές αμφιβολίες σε σχέση με την κατάταξη των συμπατριωτών τους, εξηγώντας ότι το Τ-90 έρχεται για μια σειρά από λόγους πίσω από τα κύρια δυτικά άρματα M1A2, Leopard 2A6, Challenger 2 και Leclerc, με κυριότερο, το ρωσικό T-90 να υπολείπεται των δυτικών μοντέλων όσον αφορά την προστασία αλλά και τη δύναμη πυρός των πυρομαχικών.

1. T-90A(S), (Ρωσία)
2. Leopard 2A6
3.  Leclerc
4.  Challenger II
5.  M1A2 Abrams

Το 2012, Αμερικανοί στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες δημοσίευσαν εκ νέου μια λίστα κατάταξης των καλύτερων αρμάτων μάχης στον κόσμο:

1. Leopard 2A6
2. Challenger II
3. M1A2 SEP Abrams
4. Merkava Mk4
5. K1A1 (Νότια Κορέα)

–έως σήμερα δεν υπάρχει κάτι άλλο ολοκληρωμένο και επίσημα δημοσιοποιημένο, συγκριτικό κείμενο για το θέμα–

vukentra.gr