Στην προμετωπίδα του Διοικητηρίου της Στρατιωτικής Σχολής Ευλεπίδων, όπου τώρα στεγάζεται η Σχολή Εθνικής Αμύνης, υπήρχε ο θυρεός της σχολής και η βασική αρχή την οποία πρέπει να κάνει κτήμα του και να ενστερνιστεί ο κάθε Εύελπις, για να μπορεί να γίνει ένας χρήσιμος ηγήτορας του Ελληνικού Στρατού. Πρόκειται για το ρητό «Άρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει», που αποδίδεται στον Σόλωνα, τον νομοθέτη της αρχαίας Αθήνας, το οποίο επί τέσσερα χρόνια, μέρα και νύχτα, υπενθυμίζει στον εύελπι ότι για να μάθει να διοικεί, να ασκεί εξουσία, πρώτα πρέπει να μάθει να άρχεται.
Δηλαδή να διοικείται, να υπακούει και να ενστερίζεται τους νόμους, τις αρχές και τους κανόνες της διοίκησης, για να είναι σε θέση να τις επιβάλει, ως ηγήτορας και ως διοικητής.
Ένα άλλο ρητό που βλέπαμε ως μικροί αξιωματικοί στα γραφεία των διοικητών ήταν το «Διοικείν εστί προβλέπειν», που αποδίδεται στον Αλκιβιάδη, το οποίο αποτελεί τη διαχρονική αρχή του «μάνατζμεντ» προτού καν ανακαλυφθεί από τους Δυτικούς αυτός ο όρος.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η πεμπτουσία της διοίκησης είναι η πρόβλεψη και ότι χωρίς πρόβλεψη είναι αδύνατον να διοικήσεις.
Η Ελλάδα ως κρατική υπόσταση και κατ’ επέκταση το ελληνικό έθνος, που δυστυχώς επηρεάζεται από τον τρόπο με τον οποίο το εκφράζει, το υποστηρίζει και το προστατεύει το ελληνικό κράτος, πάσχει και αντιμετωπίζει τεράστιες απειλές, ακριβώς επειδή οι διοικητές-κυβερνήτες της, όχι μόνο δεν εμφορούνται από τις παραπάνω αρχές, αλλά είναι και πολέμιοί της.
Κι αυτό γιατί οι κυβερνήτες της διαχρονικά, με αποκορύφωμα τον σημερινό πρωθυπουργό και μεγάλο μέρος του υπουργικού συμβουλίου, μεγάλωσαν και ανδρώθηκαν με... νάματα εντελώς ξένα και εξ αντικειμένου ανθελληνικά, αντί των δυο που προαναφέρθηκαν.
Δηλαδή η «καριέρα» τους, αντί του άρχεσθαι μαθόντες, για να μάθουν να κυβερνούν, ξεκίνησε με αμφισβήτηση των παραπάνω αρχών, με καταλήψεις, «απειθαρχίες και ανυπακοές» στο κράτος και το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να μην έχουν σχέση με αυτό που λέγεται ηγεσία και άσκηση εξουσίας, μια κατάσταση τα αποτελέσματα της οποίας τα βλέπουμε σήμερα και δυστυχώς θα δούμε και χειρότερα.
Επίσης, το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ ενστερνίζονται ξένες και διεθνώς χρεοκοπημένες ιδεολογίες, σε συνδυασμό με την ανικανότητα της διοίκησης, δεν τους επιτρέπει να προβλέψουν, με αποτέλεσμα η πατρίδα μας να αντιμετωπίζει σοβαρές απειλές, με πιο σοβαρή αυτή που προέρχεται από τις ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές, που τείνουν να διαλύσουν αυτό που λέγεται ελληνικό κράτος και ελληνική κοινωνία.
Στη βάση του «διοικείν εστί προβλέπειν», καλέσαμε πολλές φορές το ΣΥΡΙΖΑ, από τότε που ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση και πετούσε τις «ρουκέτες» περί ανοικτών συνόρων, να εγκαταλείψει αυτές τις επικίνδυνες εξαγγελίες και να προσαρμοστεί στη σκληρή πραγματικότητα, γιατί αν εφαρμοστεί η συγκεκριμένη πολιτική, η χώρα μας θα καταστεί ελκυστικός προορισμός για τους δυστυχισμένους όλης της γης, κάτι που αφ’ ενός μεν δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί και αφ’ ετέρου θα θέσει σε κίνδυνο τις ζωές τους αλλά και τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας.
Δεν μας άκουσαν και τώρα από τη μια μετράμε εκατοντάδες νεκρούς, με ηθικούς αυτουργούς τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, την κ. Χριστοδουλοπούλου, τον κ. Δρίτσα και άλλους συναρμόδιους υπουργούς, και από την άλλη είμαστε θεατές της καταστροφής της πατρίδας μας και των τραγικών συνεπειών της πολιτικής αυτής, που θα θέσουν σε κίνδυνο ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Μάλιστα, είχαμε επανειλλημμένως απευθύνει αγωνιώδεις εκκλήσεις προς τους ανεύθυνους, ανίδρωτους εξουσιομανείς καταληψίες, ότι αν εφαρμόσουν την πολιτική τους είναι ορατός ο κίνδυνος «να χάσουμε την πατρίδα μας χωρίς να πέσει μια ντουφεκιά».
Κλείνοντας, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι άλλη μια αναλλοίωτη αρχή της διοίκησης, είναι η παραδοχή των λαθών και η εξαγωγή συμπερασμάτων και διδαγμάτων, για τη διόρθωση της πορείας. Δυστυχώς, ούτε η αρχή αυτή εφαρμόζεται, αφού βλέπουμε τους κυβερνώντες, αντί να παραδεχτούν με γενναιότητα τα λάθη τους και να διορθώσουν την πολιτική τους, να παραπλανούν και να παραπληροφορούν τον ελληνικό λαό, ρίχνοντας τις ευθύνες σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό τους...
Δεν είναι στραβός ο γιαλός σύντροφοι, πολύ απλά, στραβά αρμενίζετε και ήλθε η ώρα να αλλάξετε ρότα.
