Το γιατί και πότε εξαφανίστηκε ο θρυλικός κολοσσός -που έχει αιχμαλωτίσει τη λαϊκή φαντασία ως «ο πραγματικός Κινγκ Κονγκ»- είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της παλαιοντολογίας.
Ο Γερμανοολλανδός παλαιοντολόγος G.H.R. von Koenigswald, όπως γράφει το CNNi αναγνώρισε για πρώτη φορά τον Gigantopithecus blacki πριν από περίπου έναν αιώνα από μεγάλα δόντια που πωλούνταν ως φαρμακευτικά «οστά δράκου» σε ένα φαρμακείο του Χονγκ Κονγκ. Περίπου 2.000 απολιθωμένα δόντια και τέσσερις γνάθοι από το εξαφανισμένο είδος έχουν έκτοτε ανακαλυφθεί σε σπήλαια στη νότια Κίνα.
Τώρα, η νέα έρευνα, αν και σε πρώιμο στάδιο, για πολλά από αυτά τα σπάνια απολιθώματα και τα σπήλαια όπου βρέθηκαν αποκαλύπτει ένα χρονοδιάγραμμα που ρίχνει περισσότερο φως στις ασύλληπτες συνθήκες γύρω από τον θάνατο του Gigantopithecus.
«Νομίζω ότι το παιδί μέσα μας θέλει να μάθει για αυτά τα εκπληκτικά πλάσματα και τι τους συνέβη», δήλωσε ο Renaud Joannes-Boyau, συνσυγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη (10/1) στο περιοδικό Nature. Ο Joannes-Boyau είναι καθηγητής στη σχολή θετικών επιστημών και μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Southern Cross της Αυστραλίας.
Οι συγγραφείς πιστεύουν ότι το ογκώδες πλάσμα εξαφανίστηκε μεταξύ 295.000 και 215.000 ετών πριν, αφού το κλίμα έγινε πιο εποχιακό και το φυτοφάγο πρωτεύον προσπαθούσε να προσαρμοστεί στη μεταβαλλόμενη βλάστηση.
Προτού οι πληθυσμοί του Gigantopithecus μειωθούν λόγω της κλιματικής αλλαγής, το είδος άκμασε ξεκινώντας από περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια πριν σε ένα πλούσιο και ποικιλόμορφο δασικό περιβάλλον, τρώγοντας κυρίως φρούτα, δήλωσε η συνσυγγραφέας της μελέτης Kira Westaway, καθηγήτρια και γεωχρονολόγος στο Πανεπιστήμιο Macquarie της Αυστραλίας.
«Γύρω στα (700.000 ή) 600.000 χρόνια πριν αρχίζουμε να βλέπουμε μεγάλες περιβαλλοντικές αλλαγές και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου βλέπουμε μια μείωση στη διαθεσιμότητα των φρούτων», εξήγησε η ίδια.
«Ο Giganto (έτρωγε) λιγότερο θρεπτικές εφεδρικές τροφές. Έχουμε αποδείξεις από την εξέταση της δομής των δοντιών», πρόσθεσε η Westaway. «Οι λακκούβες και οι γρατζουνιές στα δόντια υποδηλώνουν ότι έτρωγε πραγματικά ινώδη τροφή, όπως φλοιό και κλαδιά από το δάπεδο του δάσους».
Η έρευνα που κράτησε 10 χρόνια
Κατά τη διάρκεια σχεδόν μιας δεκαετίας, ομάδα Κινέζων και Αυστραλών επιστημόνων πήρε δείγματα ιζημάτων από 22 σπήλαια σε μια ευρεία περιοχή της περιοχής Guangxi στη νότια Κίνα που συνορεύει με το Βιετνάμ. Τα μισά από τα σπήλαια περιείχαν απολιθώματα Gigantopithecus, ενώ τα μισά όχι.
Αρχικά, οι ερευνητές έλαβαν ακριβείς ημερομηνίες για τα απολιθώματα και το ίζημα χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές.
Στη συνέχεια, η ομάδα ανέλυσε ίχνη γύρης στα δείγματα ιζημάτων για να κατανοήσει ποια φυτά και δέντρα κυριαρχούσαν στο τοπίο. Η ισοτοπική ανάλυση στοιχείων όπως ο άνθρακας και το οξυγόνο που περιέχονται στα δόντια του Gigantopithecus βοήθησε τους ερευνητές να κατανοήσουν πώς μπορεί να άλλαξε η διατροφή του ζώου με την πάροδο του χρόνου.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι ο γιγάντιος πίθηκος δεν προσαρμόστηκε καλά στις μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες και εμφάνισε χρόνιο στρες και μείωση του αριθμού του, δήλωσε η Westaway.
Δεν έχουν βρεθεί και τεκμηριωθεί ποτέ απολιθώματα του Gigantopithecus από το λαιμό και κάτω. Δεδομένου ότι ο Gigantopithecus περιπλανιόταν σε μέρη της Ασίας για περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια, η Westaway δήλωσε ότι αυτό προκαλεί έκπληξη.
Οι γιγάντιοι πίθηκοι δεν έζησαν ποτέ σε σπηλιές, σύμφωνα με τους συγγραφείς. Πιστεύεται ότι τα τρωκτικά μετέφεραν τα λείψανά τους σε αυτές, συχνά μέσω μικρών σχισμών βράχων στο χαρακτηριστικό βραχώδες καρστικό έδαφος της περιοχής, δήλωσε ο συνσυγγραφέας της μελέτης Wang Wei, καθηγητής στο Ινστιτούτο Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Πανεπιστημίου Shandong στο Qingdao της Κίνας.
«Τα δόντια ή οι κάτω γνάθοι των μεγάλων πιθήκων (με βάση τα απολιθωμένα στοιχεία που έχουν βρεθεί) πέρασαν από μια εξαιρετικά πολύπλοκη διαδικασία θανάτου, αποσύνθεσης, διάβρωσης, μεταφοράς και απόθεσης πριν ενσωματωθούν στα ιζήματα των σπηλαίων», εξήγησε.
«Ως αποτέλεσμα, μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός από τα πιο σκληρά μέρη του σώματος του Gigantopithecus θα είχαν γίνει απολιθώματα κατά τη διάρκεια της γεωλογικής ιστορίας».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΗΠΑ: Στη φυλακή για κατασκοπεία υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού επ’ ωφελεία της Κίνας
Δεδομένης της έλλειψης μη κρανιακών απολιθωμάτων, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς πώς θα έμοιαζε ο Gigantopithecus. Οι άνω γομφίοι του είναι κατά 57,8% μεγαλύτεροι από εκείνους ενός γορίλα και οι κάτω γομφίοι κατά 33% μεγαλύτεροι, γεγονός που υποδηλώνει ότι το σωματικό του βάρος θα ήταν 200 έως 300 κιλά.
Το μέγεθος μαμούθ του πιθήκου δείχνει ότι πιθανότατα ζούσε στο έδαφος, περπατώντας με τις γροθιές του. Μια ανάλυση του Νοεμβρίου 2019 των πρωτεϊνών που βρέθηκαν σε ένα απολίθωμα του Gigantopithecus υπέδειξε ότι ο πλησιέστερος ζωντανός συγγενής του είναι ο ουρακοτάγκος του Βόρνεο.
Ο Homo erectus, ένας πρώιμος πρόγονος του ανθρώπου, είναι γνωστό ότι ζούσε στη βόρεια Κίνα και νοτιότερα στην Ινδονησία την ίδια εποχή που ο γιγαντιαίος πίθηκος ζούσε στα δάση της σημερινής νότιας Κίνας.
Ο Wang σημείωσε ότι κοντά σε ένα σπήλαιο όπου βρέθηκαν απολιθώματα του Gigantopithecus, οι αρχαιολόγοι έχουν αποκαλύψει μεγάλο αριθμό λίθινων εργαλείων που χρονολογούνται πριν από περίπου 800.000 χρόνια. Ενώ οι επιστήμονες δεν έχουν άμεσες απολιθωμένες αποδείξεις ότι ο Homo erectus και ο γιγαντιαίος πίθηκος συνυπήρχαν στην περιοχή, ήταν πιθανό ότι αυτοί οι πρόγονοι του ανθρώπου μπορεί να είχαν μια συνάντηση «με τον μεγάλο τύπο», είπε.
