Οι υπόγειες δομές σχηματίστηκαν από 65 έως 800 χρόνια πριν και βρίσκονται στο απόλυτο σκότος, καθώς οι ακτίνες του Ήλιου δε φτάνουν εκεί. Περιέχουν τοξικά αέρια και ορυκτά, παρόλα αυτά αποικίες μικροβίων ευδοκιμούν σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.
Οι επιστήμονες σύγκριναν 70 δείγματα RNA και κανένα δεν ταίριαζε με ήδη γνωστά γονιδιώματα. Τα μικρόβια αποτελούν τη μεγαλύτερη βιομάζα του πλανήτη, εξαιτίας όμως του μικρού μεγέθους τους και των ακραίων συνθηκών στις οποίες ζούνε, δεν έχουμε πολλές πληροφορίες για αυτά. Μάλιστα, πρόσφατες εκτιμήσεις λένε πως το 99.999% των ειδών των μικροβίων παραμένουν άγνωστα και για αυτό το λόγο πολλοί τα αποκαλούν ως την “σκοτεινή ύλη” του πλανήτη μας.
Διάδρομοι λάβας ηλικίας 500-800 ετών έκρυβαν μεγαλύτερη ποικιλία πληθυσμών από ακόμα ενεργά γεωθερμικά μέρη με ηλικία μικρότερη των 400 ετών. Στις νεότερες σπηλιές, τα μικρόβια είχαν μικρότερη συγγένεια, κάτι που αποκαλύπτει πως υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός σε πιο ακραία περιβάλλοντα, μειώνοντας τις πιθανότητες να ζουν συγγενικά είδη δίπλα-δίπλα.
Αυτό οδηγεί στο ερώτημα αν το ακραίο περιβάλλον βοηθά στη δημιουργία πιο αλληλένδετων μικροβιακών κοινοτήτων, με τους μικροοργανισμούς να εξαρτώνται περισσότερο ο ένας από τον άλλο. Κι αν είναι έτσι, ποιες είναι οι ακραίες συνθήκες που βοηθούν στη δημιουργία τους;
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως ορισμένα μικρόβια λειτουργούν ως συνδετικός κρίκος, φέρνοντας άλλα μικρόβια μαζί, προσφέροντας πηγές άνθρακα στο οικοσύστημα. Αλλά αυτό αποτελεί απλά μία υπόθεση.
Συνολικά, η μελέτη βοηθά στο να δείξουμε πόσο σημαντική είναι η μελέτη των μικροβίων σε συμβιωτικό περιβάλλον, σε αντίθεση με τη μεμονωμένη μελέτη τους στο εργαστήριο. Στο φυσικό κόσμο τα μικρόβια δεν αναπτύσσονται σε απομόνωση. Μεγαλώνουν, ζουν και αλληλεπιδρούν με πολλούς ακόμα μικροοργανισμούς σε μία θάλασσα χημικών σημάτων από άλλα μικρόβια. Αυτό μπορεί να αλλάξει την έκφραση των γονιδίων, επηρεάζοντας το ρόλο τους στο οικοσύστημα.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Microbiology.
