Μάλιστα στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήταν ακριβώς «ψεκασμένη», αφού με τα χρόνια αποκαλύφθηκε ότι οι περισσότεροι από όσους διακήρυσσαν ότι είναι ψέμα και συνωμοσία η κλιματική αλλαγή, χρηματοδοτούνταν από εταιρείες που είχαν συμφέροντα στη συνεχιζόμενη εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.
Βλέπετε πλέον η επιστημονική κοινότητα έχει καταλήξει με σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα ότι η αλλαγή του κλίματος του πλανήτη είναι ανθρωπογενής. Δηλαδή, οφείλεται στις ανθρώπινες δραστηριότητες.
Ωστόσο, απέχουμε ακόμη από το να αποκτήσουμε πλήρη επίγνωση του τι σημαίνει αυτό.
Και πιστεύω ότι το φετινό καλοκαίρι μας διδάσκει ένα οδυνηρό μάθημα.
Γιατί όλα αυτά που βλέπουμε, στο εξωτερικό αλλά και στη χώρα μας, δεν είναι απλώς «ακραία καιρικά φαινόμενα».
Δηλαδή, δεν είναι απλώς ακραίες διακυμάνσεις που αφορούν τη θερμοκρασία ή άλλα στοιχεία του κλίματος.
Αυτό που βλέπουμε είναι πλευρές μιας νέας «κλιματικής κανονικότητας».
Δηλαδή, εκείνης της κατάστασης όπου σταδιακά περιοχές του πλανήτη γίνονται αβίωτες.
Φανταστείτε αυτές τις θερμοκρασίες για πολύ μεγάλο διάστημα κάθε καλοκαίρι. Προσθέστε πολύ πιο συχνές πλημμύρες ή θύελλες. Αναλογιστείτε τη αύξηση της στάθμης των θαλασσών.
Σκεφτείτε τι σημαίνει διάφορες κρίσιμες σοδειές σε διάφορα μέρη να μην είναι πια εφικτές. Βάλτε με το μυαλό σας τη δημιουργία κυμάτων κλιματικών προσφύγων.
Και θα αρχίσετε να σχηματίζετε μια εικόνα ενός μέλλοντος πολύ κοντινού.
Και για αυτόν τον λόγο δεν έχουμε πια την πολυτέλεια να πούμε ότι «δεν ξέραμε ότι θα γινόταν».
Το ξέραμε, το βλέπουμε μπροστά μας, ζούμε τις αποδείξεις ότι είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη.
Δεν έχουμε κανένα άλλοθι να μην δράσουμε.
Και αυτό σημαίνει να δράσουμε σε όλα τα επίπεδα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, γιατί χωρίς παγκόσμιο συντονισμό και διεθνή αναδιανομή των πόρων και των τεχνικών που απαιτούνται δεν μπορούμε να έχουμε πραγματικό αποτέλεσμα. Όπως και γιατί θέλουμε ταυτόχρονα να προστατεύσουμε το περιβάλλον αλλά και να εξασφαλίσουμε ότι το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού μοιράζεται μια βασική ευημερία.
Σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο με την επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.
Αλλά και σε ατομικό, προσωπικό επίπεδο. Γιατί υπάρχει ατομική ευθύνη και για το περιβάλλον. Γιατί οι ατομικές συνήθειες, πρακτικές, το ατομικό μας ενεργειακό και περιβαλλοντικό αποτύπωμα μετράει. Και στο χέρι μας είναι να είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος.
Στην πανδημία μάθαμε ότι η ατομική στάση, από τη μάσκα μέχρι το εμβόλιο, είναι και πράξη αλληλεγγύης. Το ίδιο ισχύει και για την κλιματική αλλαγή. Ίσως και πολύ περισσότερο.
