Αυτοσυντηρούμενες χημικές αντιδράσεις που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη βιολογία ριζικά διαφορετική από τη ζωή όπως γνωρίζουμε μπορεί να υπάρχουν σε πολλούς διαφορετικούς πλανήτες χρησιμοποιώντας μια ποικιλία στοιχείων πέρα από τον άνθρακα στον οποίο βασίζεται η ζωή της Γης, διαπιστώνει μια νέα μελέτη.
Στη Γη η ζωή βασίζεται σε οργανικές ενώσεις. Αυτά τα μόρια αποτελούνται από άνθρακα και συχνά περιλαμβάνουν άλλα στοιχεία όπως υδρογόνο, οξυγόνο, άζωτο, φώσφορο και θείο. Ωστόσο, οι επιστήμονες έχουν από καιρό αναρωτηθεί εάν η εξωγήινη ζωή θα μπορούσε να εξελιχθεί με βάση σημαντικά διαφορετική χημεία. Για παράδειγμα, οι ερευνητές εικάζουν εδώ και καιρό ότι το πυρίτιο μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως ραχοκοκαλιά για τη βιολογία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΤΙΜΕ: Ο πρώτος Έλληνας επιστήμονας στη λίστα με τους 100 ανθρώπους που θα αλλάξουν τον κόσμο
«Είναι σημαντικό να διερευνήσουμε αυτές τις πιθανότητες, ώστε να έχουμε μια ιδέα για το πώς μπορεί να μοιάζουν όλες οι μορφές ζωής, όχι μόνο η ζωή στη Γη», η Μπετούλ Κασάρ, αστροβιολόγος, βακτηριολόγος και εξελικτική βιολόγος στο Πανεπιστήμιο Γουσκόνσιν-Μάντισον στις ΗΠΑ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Ένα είδος χημικής αλληλεπίδρασης που είναι το κλειδί για τη ζωή στη Γη είναι γνωστό ως αυτοκατάλυση. Οι αυτοκαταλυτικές αντιδράσεις είναι αυτοσυντηρούμενες, μπορούν να παράγουν μόρια που ενθαρρύνουν να επαναληφθεί η ίδια αντίδραση. Σκεφτείτε έναν αυξανόμενο πληθυσμό κουνελιών. Ζεύγη κουνελιών ενώνονται και παράγουν πλήθη από νέα κουνέλια και στη συνέχεια τα νέα κουνέλια μεγαλώνουν για να ζευγαρώσουν και να κάνουν ακόμα περισσότερα κουνέλια. Δεν χρειάζονται πολλά κουνέλια για να αποκτήσετε σύντομα πολλά περισσότερα κουνέλια.
«Ένας από τους σημαντικότερους λόγους που οι ερευνητές της προέλευσης της ζωής ενδιαφέρονται για την αυτοκατάλυση είναι επειδή η αναπαραγωγή, ένα βασικό χαρακτηριστικό της ζωής, είναι ένα παράδειγμα αυτοκατάλυσης. Η ζωή καταλύει το σχηματισμό περισσότερης ζωής. Ένα κύτταρο παράγει δύο κύτταρα, τα οποία μπορούν να γίνουν τέσσερα και ούτω καθεξής. Καθώς ο αριθμός των κυττάρων πολλαπλασιάζεται, ο αριθμός και η ποικιλομορφία των πιθανών αλληλεπιδράσεων πολλαπλασιάζονται ανάλογα» εξηγεί η Κασάρ.
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές έψαξαν για αυτοκατάλυση πέρα από οργανικές ενώσεις. Σκέφτηκαν ότι η αυτοκατάλυση θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη της αβιογένεσης, την προέλευση της ζωής από την έλλειψη ζωής από μη έμβια ύλη. Οι επιστήμονες εστίασαν σε αυτούς που ονομάζονται κύκλοι αναλογίας, οι οποίοι μπορούν να δημιουργήσουν πολλαπλά αντίγραφα ενός μορίου. Αυτά τα προϊόντα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υλικά έναρξης για να βοηθήσουν αυτούς τους κύκλους να επαναληφθούν, με αποτέλεσμα την αυτόματη κατάλυση.
«Η αναλογία είναι αναμφισβήτητα μοναδική επειδή είναι μια ενιαία αντίδραση που παράγει πολλαπλάσια μιας παραγωγής και μοιάζει πολύ με την αναπαραγωγήΛέει ο Ζεν Πενγκ εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Με απλά λόγια η ζωή που όπως ομολογούν όλοι οι επιστήμονες «είναι επίμονη» μπορεί να έχει βρει πολλούς τρόπους και μεθόδους για να κάνει την εμφάνιση της, να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί σε πολλών ειδών περιβάλλοντα και συνθήκες που στα δικά μας μάτια και γνώσεις θεωρούνται μη φιλικά στη ζωή και θα πρέπει να αναπροσαρμόσουμε πιθανώς τις μεθόδους και τα εργαλεία αναζήτησης εξωγήινης ζωής τα οποία βασίζονται στον εντοπισμό δεδομένων και στοιχείων της ζωής όπως εμείς την γνωρίζουμε και άρα να περνά κάτω από τα ραντάρ μας εξωγήινη ζωή που υπάρχει κάπου εκεί έξω.
