Ὁ βασικὸς προβληματισμός μας εἶναι ὅτι οἱ Ἕλληνες, ὅλο καὶ περισσότερο καθὼς περνοῦν τὰ χρόνια, ἀδιαφοροῦν κατὰ τὴν ὥρα τῆς ἄσκησης τοῦ ἐκλογικοῦ τους δικαιώματος γιὰ τὸ καλύτερο τῆς χώρας τους. Θεωροῦμε λοιπὸν ὅτι τρεῖς εἶναι οἱ κύριοι λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους συμβαίνει αὐτό:
Ὁ πρῶτος λόγος εἶναι λόγω τοῦ συναισθήματος τῆς ἠττοπάθειας ποὺ τοὺς ἔχει κυριεύσει, παρακολουθῶντας ἐπὶ χρόνια τὴν Ἑλλάδα στὸ δρόμο τῆς κατηφορικῆς πορείας στὰ χέρια ξένων δυνάμεων, οἱ ὁποῖοι τὴν ὁδηγοῦν χωρὶς κανένα εἰλικρινὸ ἐνδιαφέρον, κατανόηση καὶ συμπόνια γι’ αὐτὴ καὶ τὸν λαό της, παρὰ μόνο πρὸς ἰκανοποίηση τῶν δικῶν τους συμφερόντων, στὶς ὁποῖες παραδίδουν τὴν χώρα μας συνεχῶς ἄνευ ὅρων οἱ ἐγχώριοι κυβερνήτες της. Οἱ τελευταῖες κυβερνήσεις μας δὲν διεκδικοῦν ἀπολύτως τίποτα στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἔνωση, ἀκόμα καὶ γιὰ ζητήματα ποὺ δὲν ὑπάρχει ἀναγκαιότητα καὶ ὑποχρέωση. Ἀντιθέτως τρέχουν πρώτοι νὰ ἐφαρμόσουν νόμους ἀντίθετους στὸ φρόνιμα, στὴν πίστη καὶ στὰ ἤθη τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιὰ νὰ φανοῦν «ὑπάκουοι» καὶ «προοδευτικοῖ» στοὺς «προστάτες» τους στὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἔτσι νὰ ἔχουν τὴν εὔνοιά τους καὶ «τὸ κεφάλι τους ἥσυχο».
Ἔτσι πρώτοι ἦταν καὶ στὰ «lock down», πρώτοι στὸ κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν, πρώτοι στὴν ὑποχρεωτικότητα τῶν ἐμβολίων (μὲ ἀργία στὴν ἐργασία, πρόστιμο στὶς συντάξεις κ.τ.λ), πρώτοι στὴν ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες, τὴν στιγμὴ ποὺ σὲ πολλὲς ἄλλες χῶρες δὲν ἔχουν καν ταυτότητες, πρώτοι στὸ γάμο ὁμοφυλοφύλων, τουλάχιστον ἀνάμεσα σὲ ὅλες τὶς ὀρθόδοξες χριστιανικὲς χῶρες, πρώτοι καὶ στὰ ὅπλα που στείλαμε στὴν Οὐκρανία σὲ σχέση μὲ τὶς δυνατότητες τῆς χώρας μας, πρώτοι στὴν ἀνοχὴ τοῦ ἀπόλυτου ξεφτιλισμοῦ τῆς πατρίδας μας ἀπὸ ξένους γειτονικοὺς ἡγέτες μέσα στὴν ἴδια τὴν χώρα μας, ἐνῶ τὴν εἶχαν ἐπισκεφτεῖ. Καὶ τὸ χειρότερο ἀπὸ ὅλα πρώτοι στὴ δημογραφικὴ συμφορά. Ἔχουμε πραγματικὰ φθάσει πολὺ κοντὰ στὸν πάτο, ἄν δὲν ἔχουμε ἤδη ἀκουμπήσει σὲ ἀυτόν. Ὅσοι κυβερνοῦν τὴν Ἑλλάδα τὰ τελευταία χρόνια, ἕνα πράγμα μᾶς διδάσκουν καλὰ μὲ τὸ παράδειγμά τους, νὰ ξεχάσουμε τὴν ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια καὶ τὶς ἀξίες μας, καὶ νὰ γίνουμε ἀνοιχτοὶ σὲ ὅτι σκουπίδι μᾶς εἰσάγουν στὸ λαό μας στὸ πλαίσιο τῆς νεοταξικῆς ατζέντας «ἀφύπνισης» - στὴν πραγματικότητα ὅμως βαθιᾶς «ὕπνωσης» ἤ καλύτερα «νέκρωσης». Καὶ πράγματι ἡ νέα κουλτούρα ποὺ μᾶς πλασάρουν εἶναι καθαρὰ στὸ βάθος μιὰ κουλτούρα θανάτου, μὲ τὴν μανιώδη ὑποστήριξη τῶν ἐκτρώσεων, τῆς ἐλεγχόμενης γεννητικότητας, τῆς εὐγονικῆς, τῆς εὐθανασίας. Ἀλλὰ καὶ πνευματικοῦ θανάτου μέσω τῆς υἱοθεσίας παιδιῶν ἀπὸ ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια, τῆς παρένθετης μητρότητας, τῆς πρόωρης καὶ ἀκατάλληλης σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης.
Εἶναι λογικὸ λοιπὸν ὅτι ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ἔχει ἀποπροσανατολιστεῖ μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν καὶ μὲ ὅλη αὐτὴ τὴν νεοταξικὴ προπαγάνδα ἀπὸ τὰ ΜΜΕ καὶ χάνει τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα του ὅτι κάτι μπορεῖ νὰ ἀλλάξει πρὸς τὸ καλύτερο. Ὅμως αὐτὸ εἶναι μεγάλο λάθος, γιατὶ ἄν κρατήσει τὴν πίστη του καὶ τὴν ἐλπίδα του, εἶναι ἀπολύτως βέβαιο ὅτι τὰ πάντα μποροῦν νὰ ἀλλάξουν πρὸς τὸ καλύτερο: «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε, … κἂν τῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε, ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν, γενήσεται· καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε», Μτ. 21,21-22. Τὸ μεγάλο βουνὸ ποὺ λέει ὁ Κύριος θὰ πέσει στὴν θάλασσα ἄν ἔχουμε πίστη εἶναι τὰ μεγάλα ἐμπόδια ποὺ συναντάμε στὴν πορεία μας προς το καλύτερο.
Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ἡ ἀδιαφορία καὶ ἡ ἀθεΐα. Δυστυχῶς ὑπάρχουν πολλοὶ Ἕλληνες μὲ φιλότιμο πρὸς τὸ Θεὸ καὶ στὸν συνάνθρωπο, ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ πολλοὶ ἄλλοι τῆς φιλοσοφίας «τὶ μὲ μέλλει ἐμένα;» καὶ τοῦ «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριο ἀποθνήσκομεν!». Ἄν ὅμως βρίσκονταν στὸ δρόμο χτυπημένοι ἀπὸ κάποια αἰτία καὶ δὲν τοὺς βοήθαγε κανένας ἀπὸ τοὺς περαστικοὺς θὰ τοὺς ἄρεσε; Καὶ ποὺ ξέρουν ὅτι θὰ φθάσουν καὶ μέχρι τὸ «αὔριο» γιὰ νὰ ἀποθνήσκουν; Ἥ ποὺ ξέρουν ὅτι θὰ ἔχουν φαγητό καὶ νερὸ αὔριο καὶ μεθαύριο καὶ δὲν θὰ τὰ στερηθοῦν ἀναγκαστικά; Αὐτὸς ὁ τρόπος σκέψης εἶναι ἐγωιστικός, κοντόφθαλμος, δὲν ἔχει προοπτικὴ καὶ δὲν σὲ πάει πολὺ μακρυά. Ὅλο τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἡ ζωὴ τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ καὶ ἠ ζωὴ τῶν ἐνδόξων προγόνων μας, ποὺ θυσίασαν τὴν ζωή τους προ Χριστοῦ «ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν» καὶ μετὰ Χριστοῦ «ὑπὲρ πίστεως τοῦ Χριστοῦ καὶ πατρίδος», ἀπορρίπτουν αὐτὸν καὶ τὸν θέτουν ὡς παράδειγμα πρὸς ἀποφυγεῖν.
Ὁ τρίτος λόγος εἶναι ὅτι ὁ χῶρος τῆς πολιτικῆς ἔχει κυριευθεῖ ἀπὸ ἕνα πλήθος πολιτικάντες, ποὺ ἄν προσπαθήσουν ποτὲ νὰ κάνουν κάποιο πραγματικὸ καλὸ γιὰ τὸν τόπο τους εἶναι ἐπειδὴ ταίριαξε μὲ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν μικροσυμφερόντων τους, ποὺ εἶναι ὅλη τους ἡ ἀσχολία καὶ τὸ ἐνδιαφέρον. Ποὺ θεωροῦν τὸν λαό: α) ὡς μιὰ ἀποθήκη ψήφων, ποὺ τὴν χρειάζονται γιὰ νὰ παραμένουν στὴν εξουσία, β) ὡς ἕνα σύνολο ἠλιθίων, ποὺ τοὺς χειραγωγοῦν μὲ ψυχολογικές, ἐπικοινωνιακὲς προσεγγίσεις μέσω τῶν ΜΜΕ, πλήρεις ψευδῶν ὑποσχέσεων, ὑποκριτικῶν ἐξηγήσεων καὶ τεχνασμάτων ἐξαπάτησης, ἀλλὰ καὶ γ) ὡς μιὰ ἑτερόκλητη μάζα, ὅπου τὰ πιστεύω τῶν Ἑλλήνων, οἱ προσδοκίες τους, οἱ ἀξίες τους, τὰ ἰδανικά τους, οἱ πόθοι καὶ οἱ ἰδέες τους, δὲν τοὺς ἀπασχολοῦν αὐτοὺς τοὺς πολιτικούς, παρὰ μόνο στὸ βαθμὸ ποὺ μποροῦν νὰ ἐμπορευματοποιηθοῦν καὶ νὰ τοὺς ἀποδωθεῖ μιὰ ἐμπορικὴ ἀξία. Ὁπότε ἔτσι καταλήγουμε στὸ «ὅλα πουλιοῦνται καὶ ὅλα ἀγοράζονται». Ἀκόμα καὶ κατεψυγμένα ἔμβρυα, βρέφη, μήτρες γιὰ παρένθετη μητρότητα, ἀνθρώπινα ὄργανα, βουλευτὲς κομμάτων, ἀξιωματοῦχοι, ἀκαδημαϊκοὶ τίτλοι, ἐθνικὰ ὀνόματα, ἐθνικὸ ἔδαφος, ὅπλα καὶ στρατός, δημοσιογράφοι καὶ πληροφορίες. Ὅπως ἄλλωστε καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὸν Ἰούδα.
Ἡ κατάντια αὐτὴ τῶν πολιτικῶν μας εἶναι βέβαια ἕνα γεγονὸς συνειδητοποιημένο ἀπὸ τὸν λαό. Ὡστόσο ὅμως χρειάζεται προσοχή, γιατὶ μέσα σὲ αὐτὴν τὴν ἀποπνικτικὴ ἀτμόσφαιρα στὸν χῶρο τῆς πολιτικῆς δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένας ἀληθινὸς πατριώτης, ποὺ νὰ ἀγαπάει τὸν τόπο του καὶ νὰ θέλει νὰ βοηθήσει πραγματικὰ τοὺς συμπατριώτες του, που νὰ κοιτάει μὲ τὸ βλέμμα του μακρύτερα καὶ νὰ στρέφει τὸν νοῦ του ὑψηλότερα. Θὰ λέγαμε μάλιστα ὅτι στὴν παρούσα χρονικὴ στιγμὴ ὑπάρχουν ἀρκετοί τέτοιοι, ὡς δῶρο τοῦ φιλάνθρωπου Θεοῦ στὸ ἔθνος μας. Καὶ πάλι ὅμως μποροῦν νὰ κάνουν κάτι μέσα σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν κατρακύλα ποὺ ζεῖ ἡ χώρα μας; Πάντα ὁ ἄνθρωπος ποὺ συντάσσεται μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ ἔχει ἁγνοὺς σκοπούς γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ μπορεῖ νὰ πετύχει πολλά μέσα σὲ ὁποιεσδήποτε συνθήκες, γιατὶ συμμαχεῖ μαζὶ του ὁ Θεός καὶ τὸν ἐνδυμώνει. Μόνο καὶ μόνο ἡ καλὴ ὁμολογία αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου μπορεῖ νὰ εἶναι σὰν ἕνα μεγάλο μπουρλότο ποὺ πέφτει μέσα στὸ ὠκεανὸ τοῦ ψεύδους τῶν ἡμερῶν μας καὶ τὸν συνταράσσει ἐκ βάθους. Καὶ τότε μένει ἐλεύθερος χῶρος στὸν Θεὸ γιὰ νὰ ἐπέμβει μὲ νέους τρόπους. Ἄς τρέξουμε λοιπὸν στὶς κάλπες καὶ νὰ ψηφίσουμε, χωρὶς φόβο καὶ πάθος, αὐτοὺς ποὺ πραγματικὰ μᾶς λέει ἡ καρδιά μας, αὐτοὺς ποὺ μᾶς φωτίζει ὁ Θεός, τοὺς ἀνθρώπους τῆς καλῆς ὁμολογίας, τῆς ἀγάπης καὶ τοῦ φωτός!
