Του Παύλου Σαββίδη, θεολόγου
Τα δειλινά και τα απόβραδα του αυγουστιάτικου Πάσχα του καλοκαιριού, όπου αρωματίζεται η ατμόσφαιρα και γλυκαίνει η πλάση από την πνευματική ευωδία της Κεχαριτωμένης Μητέρας του Θεού, σίγουρα ο αέρας φέρνει ελπιδοφόρα μηνύματα με τους γλυκόλαλους ήχους της καμπάνας, και οι πιστοί παίρνουν τον δρόμο για την Εκκλησία.
Ν’ ανταμώσουν τη Μεγάλη Μάνα σε λαμπροστόλιστους ναούς ή σε γραφικά ορεινά ή θαλασσινά εξωκλήσια και κεί μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα, που το σιγοντάρει το λιβανωτό, άλλου κόσμου, «άλλης βιοτής» κάτω από το αναμμένο καντήλι μπροστά στην Παναγιά στέκεται ο καθένας και σιωπηλά της μιλάει, κουβεντιάζει με δέος στη δική της γλώσσα με τη Μάννα του κόσμου, και καθώς ατενίζει τη πανάγια μορφή της τότε η συνομιλία μαζί της είναι αδίδακτη, αβίαστη κι’ αυθόρμητη. Και ο δεσμός ανάμεσα σ’ αυτήν και εμάς ένα μυστήριο ανερμήνευτο, αλλά πραγματικό. Μας ατενίζει και μας μιλάει για όλα τα προβλήματα. Μας χαμογελάει ή μας μαλώνει με μητρική στοργή. Είμαστε τα παιδιά της είναι η καταφυγή μας. Ακόμα ποιο πολύ : Εκείνη ακούει. Δέχεται τις προσευχές μας. Τις μεταφέρει στον Υιό της. και με τη δύναμή της έρχεται να μας βοηθήσει, και το ακόμα ποιο σίγουρο πώς απαντά με αγάπη. Πολλές φορές και θαυματουργικά! –«Παναγία μου, είπε μια μάνα που είχε δυό παιδιά και τα δυό χτύπησαν βαριά σε τροχαίο. Το ένα στην εντατική και το άλλο σε θάλαμο του νοσοκομείου. Παναγία μου πήγαινε στο θάλαμο να προσέχεις το ένα μου παιδί, γιατί εγώ πρέπει να είμαι στην εντατική. Και όταν ξέκλεψε λίγο χρόνο και βγήκε να πάει στο θάλαμο να δεί τι γίνεται, είδε την Παναγία που σκέπαζε το παιδί της»!
Πόσο δίκαιο έχει και ο αγιασμένος Γέροντας Παϊσιος όταν επιμένει :
Αν θέλουμε να σωθούμε, να πιάσουμε την Παναγία από το φουστάνι της, όπως το παιδί τη μάνα του. και να μην την αφήνουμε.
Μυριόλεκτη διαχρονική και αναντίλεκτη αλήθεια που βιώνεται μυστικά, καρδιακά, που όμως αυθόρμητα και ασυγκράτητα ομολογείται πώς, η Κυρία Θεοτόκος επάνω στην επίγεια ροή του βίου μας είναι «η αμετάθετη ελπίδα» όλων όσων έριξαν άγκυρα ασάλευτη στα αγιασμένα πόδια της! Έτσι δικαιώνεται και ο πιο παρήγορος λόγος: Η Παναγία είναι για όλους, για τον φτωχό και τον πλούσιο, για τον μικρό και τον μεγάλο, για τον δίκαιο και τον αμαρτωλό, για τον ράθυμο και τον αγωνιστή, γι’ αυτόν που ελπίζει αλλά και για κείνον που ψάχνει απεγνωσμένα νόημα στη ζωή του, για τον χαρούμενο αλλά και τον κάθε λυπημένο, για καθένα που φωνάζει: Παναγιά μου.
Χρέος μας παντοτινό και πάντοτε ανεξόφλητο στις αυγουστιάτικες εσπερινές Παρακλητικές συναντήσεις μας με τη Μητέρα του Θεού αλλά και του ανθρώπου, δοξολογικά να την υμνήσουμε, και ευχαριστιακά να την τιμήσουμε με αποκορύφωμα τον σεβαστικό μας ασπασμό στην «Ζωηφόρο Κοίμησή της». Δεκαπενταύγουστος και πόσο ανέλπιστα ξυπνάει η πίστη στις ψυχές! πόσο μεγαλώνει η ελπίδα συνειδητά ή χωρίς επίγνωση σιγοψάλλουν όλοι μπροστά στην Παναγία Μητέρα του Χριστού: «Δέσποινα αγαθή πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου».
Ο φωτισμένος αγιορείτικος λόγος έχει ιδιαίτερη βαρύτητα όταν αναφέρεται στην άγια μορφή της: «Ο δρόμος της ευλογημένης Μαρίας είναι δύσκολος, σταυρικός, αλλά οδηγεί στη φιλία με το Θεό και τους ανθρώπους και στη χαρά που δίδει αυτή η φιλία. Θέλει αγώνα, άσκηση, προσευχή. Αλλά δίδει ανάπαυση και ειρήνη στην ψυχή. Ευγνωμονούμε την Παναγία μας που μας άνοιξε αυτόν τον δρόμο…Οι ορθόδοξες χριστιανές γυναίκες έχοντας την Παναγία ως την αληθινή δόξα του ανθρώπου, αλλά και του γυναικείου φύλου γνωρίζουν ότι η απελευθέρωσίς τους βρίσκεται στην αγάπη, την θυσία, την μητρότητα».
Στις αβέβαιες ημέρες της κατάθλιψης, της πολυώνυμης κρίσης και τους απαράκλητους καιρούς μας που νιώθουμε έντονα τα χνώτα όλων των αντίχριστων σατανικών δυνάμεων να πολεμούν και να πολιορκούν τον θεοτοκόφιλο ορθόδοξο λαό μας, τίποτα και κανένας δεν μας φοβίζει. Αυτός ο λαός έχει ελπίδες γιατί αγαπάει το Χριστό και την Παναγία Μητέρα Του! Ακόμα περισσότερο, όπως το επεσήμανε ξένος περιηγητής «σε όλα τα σπίτια βλέπεις εικόνες της. Είναι η νοικοκυρά, η φρουρός του σπιτιού».
Η Παναγία είναι η κατά χάρη Μητέρα μας. Ο Κύριος μας δίνει την Μητέρα Του και για δική μας Μητέρα. Όπως ο Χριστός για να κατέβει ανάμεσά μας πέρασε από την Παναγία έτσι και εμείς για να ανέλθουμε στον ουρανό θα πρέπει να επικαλούμαστε την Παναγία.
Καλή και ευλογημένη Παναγιά!
