Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του μάρτυρος Ευτυχίου, της Αγίας Μάρτυρος Ελικωνίδας, του Νεοϊερομάρτυρος Ζαχαρία από την Προύσα της Μ. Ασίας και του Αγίου Ανδρέα του δια Χριστόν σαλού.
Ο Άγιος Ανδρέας καταγόταν από τη Σκυθία και βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη γύρω στα μέσα του 5ου αιώνα μ.Χ., ως υπηρέτης κάποιου ευλαβούς και εύπορου Χριστιανού, του Θεόγνωστου. Με τη βοήθεια του αφέντη του, πήγε σε σχολείο και διακρινόταν μάλιστα για την επίδοσή του.
Μελετούσε με μεγάλη προθυμία τους βίους των Αγίων και βαθμιαία άναβε μέσα του η επιθυμία να τους μιμηθεί. Μετά από άσκηση και καθοδήγηση του πνευματικού του, αποφάσισε να ακολουθήσει τη δύσκολη και παρεξηγημένη οδό της σαλότητας. Μέχρι την κοίμησή του, σε ηλικία 66 ετών, υπέμεινε ταπεινώσεις και πολλές ταλαιπωρίες, χωρίς ποτέ να διαμαρτυρηθεί, αφού ο Κύριος τον ενίσχυε με τη διαρκή παρουσία και προστασία Του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Άγιος Ισαάκιος Δαλματών ο Ομολογητής
Ο Άγιος Ανδρέας και ο μαθητής του Επιφάνιος αξιώθηκαν με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να είναι τα κεντρικά πρόσωπα κατά τη θαυμαστή εμφάνιση της Υπεραγίας Θεοτόκου στο ναό των Βλαχερνών, γεγονός που τιμάται κατά τη γιορτή της Αγίας Σκέπης.
Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Ζαχαρίας γεννήθηκε στην Προύσα από ευσεβείς γονείς και χειροτονήθηκε ιερέας. Κάποια ημέρα μέθυσε και υπό το κράτος της μέθης αρνήθηκε το Χριστό το 1801 μ.Χ. Αργότερα, συνήλθε από την πλάνη, παρουσιάσθηκε στον κριτή και, αφού απέρριψε κατά γης το σαρίκι που φορούσε, ομολόγησε την πίστη του στο Χριστό. Αμέσως ο κριτής διέταξε τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Ο Άγιος προσευχόταν διαρκώς εξαιτούμενος την εξ ύψους ενίσχυση και θεία βοήθεια. Όταν τον οδήγησαν ενώπιον του κριτού και των αγάδων, ο Ιερέας έμεινε με πνευματική ανδρεία ακλόνητος στην πίστη του. Ως εκ τούτου, τον έριξαν και πάλι στη φυλακή, όπου τον βασάνισαν ανηλεώς. Μετά από φρικτά βασανιστήρια, οδηγήθηκε και πάλιν ενώπιον του κριτού, όπου ομολόγησε την πίστη του προς το Χριστό και έλεγξε τη μωαμεθανική θρησκεία. Όταν εκδόθηκε η απόφαση για τον αποκεφαλισμό του, ο Άγιος κλείσθηκε και πάλιν στη φυλακή, με σκοπό να αρνηθεί την πίστη του από το φόβο του θανάτου. Αφού οδηγήθηκε και πάλι στο κριτήριο, διετράνωσε με γενναιότητα το αμετάθετο της πίστεώς του. Έτσι ο Ιερέας Ζαχαρίας αποκεφαλίσθηκε το 1802 μ.Χ., σε ηλικία τριάντα οκτώ ετών και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου, ομολογώντας πίστη στο Χριστό, ο οποίος επί Σταυρού λύτρωσε όλο το ανθρώπινο γένος.
Επιβεβαιώνεται ότι η ρωμιοσύνη μέσα στα σκοτεινά χρόνια της σκλαβιάς γέννησε αγίους ανθρώπους, μάρτυρες της πίστεως και της πατρίδας (Νεομάρτυρες και Εθνομάρτυρες), αλλά και Οσίους Αγίους ασκητές. Ο μάρτυρας Ευτύχιος, που επίσης εορτάζουμε, είναι άγνωστο από που καταγόταν και πότε άθλησε. Σύμφωνα με την παράδοση, λόγω της Χριστιανικής δράσεως του συνελήφθη, αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα και, μετά από πολλά βασανιστήρια, ρίχθηκε στο νερό, όπου βρήκε δια πνιγμού μαρτυρικό θάνατο.
