Ο Σεβασμιώτατος με αφορμή το ευαγγελικό ανάγνωσμα της θεραπείας των δύο τυφλών και του δαιμονιζομένου κωφού, κηρύττων τον θείο λόγο, μεταξύ άλλων, σημείωσε: «Σέ κάθε ἀνθρώπινη περιπέτεια καί δοκιμασία παραμονεύει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γιά νά παρέμβει διακριτικά καί ἀποδοτικά. Καμία δύναμη καί κανένα ἐμπόδιο δέν μπορεῖ νά ἀνακόψει τήν παρέμβαση τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ μόνη προϋπόθεση πού τίθεται γιά τή θεϊκή παρέμβαση εἶναι ἡ ἀνθρώπινη συγκατάθεση. Εἶναι τό «ναί» τοῦ ἀνθρώπου στό «θέλω» τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός θέλει, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος συναινεῖ. Ὁ Θεός χαρίζει, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος ἀποφασίζει ἐάν θά δεχθεῖ τό χάρισμα. Αὐτό τό «ναί» τῶν δύο τυφλῶν τἦς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς σηματοδοτεῖ τή στάση τῶν πιστῶν ἀπέναντι στόν Κύριο κατά τήν καθημερινότητά μας. Εἶναι ἕνα «ναί» πού καλούμεθα νά τό λέμε πολλές φορές, καθώς πολλά εἶναι τά προβλήματα καί τά θέματα πού μᾶς ταλαιπωροῦν.
»Θά μποροῦσε ὁ Παντοδύναμος Χριστός νά ἐνεργεῖ χωρίς τό ἀνθρώπινο «ναί». Ἡ ἀρχοντιά Του καί τό ἐλεύθερο φρόνημα, ὅμως, μέ τό ὁποῖο μᾶς προίκισε, δέν Τοῦ ἐπιτρέπουν νά κάνει κάτι τέτοιο. Θέλει νά δώσει, και δίδει, μόνον ὅταν τό θέλουμε κι ἐμεῖς. Γιά νά ποῦμε στόν Χριστό αὐτό τό μεγάλο «ναί», χρειάζεται πρῶτον, νά διψάει ἡ ψυχή μας γιά τό πρόσωπό Του. Ἡ παρουσία Του νά εἶναι ἡ μοναδική καί ὑπέρτατη ἐπιθυμία τῆς ζωῆς μας. Ἡ ἀπουσία Του νά εἶναι τό ἀφόρητο μαρτύριο, ἀπό τό ὁποῖο θά σπεύδουμε νά ἀποδράσουμε. Ἡ δίψα γιά τόν Χριστό εἶναι ἀσίγαστη καί ἀκόρεστη γιά τόν ἀληθινά πιστό. Ἐάν αἰσθανόμεθα αὐτή τήν ἀκατάβλητη δίψα μέσα μας γιά τόν ἐράσμιο τῆς ζωῆς μας Ἰησοῦ, τότε Τοῦ ἀφήνουμε τό περιθώριο νά δουλέψει γιά μᾶς. Νά ἐνεργήσει τό πιό ὠφέλιμο καί χρήσιμο γιά κάθε περίσταση πού ἀντιμετωπίζουμε.
»Δεύτερον, γιά νά ποῦμε αὐτό τό σημαντικότατο «ναί» στόν Χριστό, εἶναι ἀπαραίτητο νά ἔχουμε ἀληθινή ταπείνωση. Ἡ ταπείνωση αὐτή ξεκινάει ἀπό τήν προϋπόθεση τῆς αὐτογνωσίας. Ὅταν μελετήσουμε μέ εἰλικρίνεια τόν ἑαυτό μας, τότε θά διαπιστώσουμε τά ἀμέτρητα λάθη, τά ἐλαττώματα, τά πάθη, τίς πτώσεις, τήν ἄγνοια καί τή μικρότητά μας· τότε θά παραδεχτοῦμε ὅτι μόνον ἐμεῖς εἴμεθα ἀποκλειστικά ὑπεύθυνοι γιά κάθε κακό πού μᾶς συμβαίνει…
»Τρίτον, γιά νά φωνάξουμε στόν Χριστό τό σωτήριο «ναί» εἶναι ἀπαραίτητο νά προσθέσουμε καί τό «Κύριε», ὅπως ἔκαναν οἱ δύο τυφλοί τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ μοναδικός Κύριος, ὁ παντοδύναμος Θεός. Ἡ ἀναγνώριση τῆς κυριότητάς Του δέν εἶναι τιμητική γιά Ἐκεῖνον, διότι Ἐκεῖνος δέν τό ἔχει ἀνάγκη. Εἶναι τιμητική γιά ἐμᾶς, πού ὑποκλινόμαστε μπροστά στήν παντοδυναμία Του καί στό ἀπροσμέτρητο μεγαλεῖο Του. Τό «Κύριε» εἶναι μία κραυγή δοξολογίας καί εὐχαριστίας, πού φανερώνει εὐγνωμοσύνη καί ἀναγνώριση τῆς θέσης τοῦ καθενός. Ὅταν ἀναγνωρίζουμε τόν Ἰησοῦ ὡς Κύριό μας, τότε θέλουμε καί νά μετανοήσουμε γιά τά λάθη μας, νά ὑποταχτοῦμε στήν παρουσία Του, νά ἀφεθοῦμε στή φροντίδα Του, νά μιμηθοῦμε τήν πρακτική Του, νά συμπορευθοῦμε στή δόξα Του».
Την Θεία Λειτουργία στα Κόμαρα παρακολούθησαν ο Διοικητής του 21ου Συντάγματος Συνταγματάρχης Βαρδής Χαρκιανάκης και ικανοποιητικό εκκλησίασμα.
