Ήρθε το πέρασμα από το σκοτάδι στο φως, από την σκλαβιά στην γη της επαγγελίας και την ελευθερία. Ήρθε ο Μεσσίας, ήρθε ο Χριστός, ο Εκλεκτός του Θεού, που ως άλλος Μωυσής άρπαξε τον λαό του Θεού από την χώρα του θανάτου και τον πέρασε στη χώρα της Ζωής. Ας βιώσουμε και εμείς φέτος την δικιά μας ανάσταση. Μια ανάσταση στην ψυχή μας, στην καρδιά μας.
Ζω εδώ στο Άγιο Όρος τα τελευταία 34 χρόνια της ζωής μου στο κελί του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Με τη χάρη του Θεού ζω την Ανάσταση κάθε χρόνο με δάκρυα στα μάτια, οι ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η αυστηρή νηστεία, οι όμορφες ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος με αποκορύφωμα την Ανάσταση του Χριστού μας, εδώ στο Άγιο Όρος είναι κάτι το ξεχωριστό, το μοναδικό, το ανέκφραστο, αλλά ταυτόχρονα τόσο ένθερμο στην καρδιά.
Φέτος το 2022 την Τρίτη του Πάσχα, έζησα κάτι το οποίο με συγκλόνισε, έζησα κάτι το οποίο με έκανε να γυρίσω πίσω στην Μεγάλη Εβδομάδα, νομίζοντας ότι τελικά δεν ήρθε ακόμα η Ανάσταση.
Μια «εξομολόγηση» μιας γυναίκας που με συνετάραξε, με έκανε να δακρύσω για το πως βίωνε κάθε χρόνο την Ανάσταση του Κυρίου μας, μια αλλιώτικη Ανάσταση από αυτή που ζούμε εδώ στο Άγιο Όρος, αλλά και σε πολλές οικίες ανθρώπων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πέρασαν 25 χρόνια από το γάζωμα του τουρκικού υποβρυχίου ανήμερα του Πάσχα-Ο πρωταγωνιστής μιλάει στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ
Τα λόγια αυτά της γυναίκας που ζει για πολλά χρόνια την βία από τον ίδιο της τον άνδρα, ήταν για εμένα μόνο στο άκουσμα τους, σαν να περνώ τα Πάθη του Χριστού. Όση ώρα την άκουσα, έκανα αυτό που έκανε ο Χριστός. Έβαλα το κεφάλι κάτω πιάνοντας το σταυρό που φορώ και απλά δεχόμουν τα «χτυπήματα» που μου περιέγραφε η γυναίκα αυτή. Μερικά από αυτά θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας, όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο, μα μόνο και μόνο για να κάνουμε όλοι μας προσευχή.
«Κάθε Ανάσταση είχα την ελπίδα ότι θα ήταν η τελευταία φορά που θα με ξυλοφορτώσει ο άντρας μου, η τελευταία φορά που θα δεχθώ σωματική και λεκτική βία. Πίστευα ότι όπως τελείωσε ο Γολγοθάς και η Σταύρωση του Χριστού και ήρθε η Ανάσταση, έτσι πίστευα πως θα γίνει και για μένα, θα είναι η τελευταία φορά. Η τελευταία φορά που θα βιώσω τον εφιάλτη και θα κρυφτώ από τους γύρω μου με την απειλή και τον φόβο μήπως μιλήσω στους οικείους μου ή έστω σε κάποια φίλη ή κάποια γνωστή. Αφού μετά από κάθε βίαιο επεισόδιο μου ζητούσε συγγνώμη, έκλαιγε, μου έλεγε ότι θα αλλάξει. Ακολουθούσε μια περίοδος που όλα ήταν φαινομενικά «υπέροχα», μέχρι να ξανακάνει την εμφάνιση της η βία (βλέπεις ο φόβος δεν σε εγκαταλείπει ποτέ, ούτε εφησυχάζεις).
Ήμουν και είμαι συνεχώς θλιμμένη, φοβισμένη και στεναχωρημένη. Ζούσα και ζω σε έναν άγνωστο κόσμο, τον κόσμο που ήθελε εκείνος να με έχει. Άκουγα συνέχεια την φράση που μου έλεγε “Θα σε σκοτώσω”. Πολλές φορές μάλιστα κατηγορούσα τον εαυτό μου για όσα συνέβαιναν, διότι έτσι σε κάνουν να αισθάνεσαι, για όλα φταίει το θύμα σύμφωνα με το σκεπτικό αυτών των χειριστικών ατόμων. Ρίχνει τις ευθύνες όλες πάνω μου, εγώ αυτό, εγώ εκείνο, εγώ προκάλεσα αυτό με τη συμπεριφορά μου, εγώ προκάλεσα το ξέσπασμά του, εγώ, εγώ εγώ...... για όλα εγώ. Βία, βία, βία, βία... βία σωματική, βία ψυχική, βία λεκτική, όλες οι μορφές βίας. Πώς είναι δυνατόν και με τι θράσος να δικαιολογεί τις εγκληματικές του πράξεις, λέγοντας ότι δήθεν με αγαπάει;;; Δεν μπορώ να ζω άλλο με μια τέτοια ψεύτικη αγάπη, που πίσω της κρύβεται μόνο η κακοποίηση σε εμένα όσο και μπροστά στα παιδιά μου. Η βία του και η κακοποιητική του συμπεριφορά για τον κόσμο έξω από το σπίτι μας, δεν υπάρχει... ξέρει να την κρύβει πολύ καλά. Θέλει να δείχνει προς τα έξω το καλό παιδί, ο σωστός οικογενειάρχης. Ο Χριστός άλλα μας δίδαξε για την αγάπη. Τέτοιου είδους κακοποιητικές συμπεριφορές είναι δυνατόν να πηγάζουν από αγάπη;
Πάτερ εδώ και 15 χρόνια προσπαθώ να ζήσω την Ανάσταση του Χριστού. Να κάνω αυτά που ζητά ο Χριστός στο Ευαγγέλιο. Να μεγαλώσω τα παιδιά μου σύμφωνα με τις ανθρώπινες αξίες και το Ευαγγέλιο. Όμως μάταια, με κυριεύει καθημερινά ο φόβος και ο τρόμος της τιμωρίας και της απειλής. Ανάσταση δεν έχω ζήσει εδώ και 15 χρόνια, δεν ξέρω τι πάει να πει Πάσχα, τι πάει να πει Χριστούγεννα, 15Αύγουστος κλπ. Θέλω να ζήσω κι εγώ την Ανάσταση του Χριστού. Πιστεύω ότι αν τη ζήσω θα ζήσω και τη δική μου ανάσταση».
Αυτή είναι μια από τις πολλές γυναίκες που ζει την βία από τον ίδιο της τον άνδρα. Ζει την σωματική και την ψυχική κακοποίηση. Ζει με τον δικό της φόβο. Ζει τον δικό της Γολγοθά και επιζητεί την δική της «ανάσταση». Μερικά λόγια από αυτά που της απάντησα:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πάσχα 2022 - Η Αυτοκεφαλία και ο πόλεμος στην Ουκρανία
«Μην σωπαίνεις, μην φοβάσαι να μιλήσεις. Διότι όλοι είμαστε ένας άνθρωπος απέναντι στον Θεό. Δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ ανδρών και γυναικών όπως γράφει και ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή Προς Γαλάτας “…οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ...”, όλοι σας γίνατε ένας καινούργιος άνθρωπος με το να ομοιάζετε προς τον Χριστό και να είστε ενωμένοι μαζί Του. Είσαστε ένα με τον Ιησού Χριστό. Η γυναίκα και ο άνδρας είναι «εις» εν Χριστώ Ιησού. Δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ ανδρός και γυναικός αλλά αμοιβαιότητα με τον ανδρα και αλληλοσυμπλήρωση “οὔτε ἀνὴρ χωρὶς γυναικὸς οὔτε γυνὴ χωρὶς ἀνδρὸς ἐν Κυρίῳ” (Α΄Κορ.ια,11). Η θέση της γυναίκας στην ορθόδοξη εκκλησία μας τιμάται στο πρόσωπο της Παναγίας στην υψηλότερη θέση που μπορούσε να πάρει ο άνθρωπος, είναι το δώρο της ανθρωπότητας στο Θεό. Καθώς και πλήθος Αγίες που τιμώνται και θαυμάζονται για τον ενάρετο βίο τους.
Μην υποτιμάς τον εαυτό σου και μην δέχεσαι κανένας να παρεμβαίνει στο σώμα σου. “Οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν” (Α’ Κορ. στ’ 16). «Δεν ξέρετε λοιπόν ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, το οποίο κατοικεί μέσα σας και το έχετε λάβει από τον Θεό;» Συνεπώς δεν ανήκει στον εαυτό σου, αλλά στον ίδιο τον Θεό και θα πρέπει να το τιμάμε και να το προστατεύουμε.
Με την πρώτη ευκαιρία να μιλήσεις σε όποιον μπορεί να σε βοηθήσει, Μέχρι και την εορτή της Αναλήψεως ο Χριστός παραμένει μαζί μας. Ζήτα Του βοήθεια και ξεκίνα να μιλάς. Ζήτα βοήθεια από Φορείς του Κράτους να ενεργήσουν. Μέχρι και την Ανάληψη του Χριστού μας, μπορείς κι εσύ να βιώσεις την Ανάστασή Του. Μην το αφήνεις άλλο. Θα κάνω κι εγώ προσευχή. Σήμερα, Τρίτη του Πάσχα, παρόλο που είμαι μοναχός στο Άγιο Όρος, βίωσα τα φρικτά Πάθη του Χριστού μας. Κάθε σου λέξη, κάθε σου φράση, κάθε σου πρόταση, κάθε σου ερώτημα για την αληθινή αγάπη, ήταν για εμένα και ένα μαστίγωμα.
Μπορώ να σου πω ότι αυτό που ζεις δεν είναι αγάπη... αυτός ο τύπος δεν ξέρει τι σημαίνει «αγάπη». Έχει πουλήσει την ψυχή του στον διάολο. Διότι ο ίδιος ο Χριστός είπε το εξής: «ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ιω. ιγ΄, 34,35). Σας δίδω μίαν νέα εντολή· να αγαπάτε με όλη σας την δύναμιν ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας ηγάπησα με πλήρη και τελεία αγάπη, έτσι και σεις με την ίδιαν αγάπη πρέπει να συνδέεστε μεταξύ σας. Με αυτό θα μάθουν και θα πεισθούν όλοι ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχετε αγάπη μεταξύ σας».
Ας αντλήσουμε δύναμη από τον Αναστημένο Ιησού Χριστό, για να ξεφύγουμε από την παγίδα του διαβόλου που κρύβεται πίσω από τα πάθη και τα αμαρτήματα όπως τη βία κ.α και ας βιώσουμε όλοι τη Ανάσταση του Χριστού που είναι αυτή που σκορπά τη ζωή, τη χαρά, την ευτυχία στη ζωή μας.
Να προσεύχεσθε καθημερινά και να ζητάτε από τον Χριστό μας, να βοηθήσει κι αυτούς τους ανθρώπους που ζουν Γολγοθά, να βιώσουν την Ανάσταση.
π. Θεοφύλακτος
Κελί Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου
Άγιο Όρος 2022
