Ένας συγγενής του μοναχού Ευσέβιου αφού διαπίστωσαν οι γιατροί μετά από εξετάσεις ότι πάσχει από καρκίνο βαριάς μορφής, τα παράτησε όλα αμέσως και πήγε στο μοναστήρι αυτό του αγίου Αντωνίου.
Το μοναστήρι αυτό έχει μια ιδιαιτερότητα. Δίπλα ακριβώς στο Καθολικό του ναού και σε συνέχεια με αυτόν , επικοινωνία με μια πόρτα,
βρίσκεται ένα δωματιάκι με αλυσίδες. Εκεί τα παλιά τα χρόνια πήγαιναν τους ασθενείς από ψυχικά νοσήματα για να γιατρευτούν και
έδεναν με τις αλυσίδες αυτές όσοι ασθενείς θεωρούνταν επικίνδυνοι, ανάλογα με την ασθένεια τους.
Οι αλυσίδες υπάρχουν ακόμη και σήμερα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μέγας Αντώνιος: Ο καθηγητής της ερήμου
Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν τα παράτησε όλα και αφού πήγε στο μοναστήρι όπως μας διηγήθηκε ο μοναχός, κάθε μέρα δενόταν με τις αλυσίδες από το πρωί μέχρι το βράδυ και έκανε συνεχείς προσευχές και παρακλήσεις για την υγεία του.
Αφού πέρασαν δεκαπέντε ημέρες ο άνθρωπος ένιωσε καλύτερα. Έφυγε και επέστρεψε στους γιατρούς και ζήτησε εξετάσεις.
Οι γιατροί του είπαν ότι τα ταμεία δεν θα τον καλύψουν καθώς ο χρόνος που μεσολάβησε ήταν λίγος για να δικαιολογείται νέα εξέταση.
Με δικά του έξοδα έγιαναν οι νέες εξετάσεις και τον βρήκαν καθαρό από την αρρώστια.
