Ο Σεβασμιώτατος προσφωνών τον υποψήφιο προς χειροτονία εσημείωσε: «Κορυφαία αρετή της εν Χριστώ ζωής είναι η ταπεινοφροσύνη. Ο χριστιανός οφείλει να είναι ταπεινός, που σημαίνει να έχει επίγνωση του εαυτού του, της αμαρτωλότητας, των αδυναμιών και των ορίων του. Κατά τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο η ταπεινοφροσύνη είναι «στολή της θεότητος», αφού την περιεβλήθη με την ενανθρώπισή Του ο ίδιος ο Λόγος του Θεού «και ωμίλησεν ημίν δι αυτής».
Η ταπεινοφροσύνη είναι κατεξοχήν ιερατική αρετή που συμπληρώνει τον διακονικό χαρακτήρα του ιερατικού χαρίσματος. Είμεθα, φρονούμε και ενεργούμε πάντοτε ως διάκονοι του Θεού και της Εκκλησίας Του…
Ταπεινοφροσύνη όμως δεν υπάρχει χωρίς την υπακοή. Μέσα στην Εκκλησία δεν κάνουμε ό,τι θέλουμε ή ό,τι μας αρέσει. Όλοι μας οφείλουμε υπακοή. Μαθητεύουμε διά βίου για να μας δοθεί η επίγνωση της αληθινής σοφίας και της γνώσεως…
Το τρίτο στοιχείο του γνησίου ιερατικού φρονήματος είναι η ευλάβεια της ψυχής. Ο κληρικός θα πρέπει να έχει φόβο Θεού, να συνέχεται από δέος και να έχει αίσθηση της ιερότητας και της υπερβατικότητας όσων τελούνται εντός και εκτός της Εκκλησίας. Ο φόβος Θεού είναι το θεμέλιο και η προϋπόθεση όλων των ιερατικών αρετών….».
Και συνέχισε λέγων: «Η ιερωσύνη, τον πρώτο βαθμό της οποίας αναλαμβάνεις σήμερα, μην ξεχάσεις ποτέ ότι είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα, ότι είναι δρόμος προσφοράς, θυσίας, αυταπαρνήσεως και εργατικότητας αλλά και υπόθεση ευθύνης».
