Ἕνα πολύ γνωστό θαῦμα, τό θαῦμα τῆς θεραπείας τῶν δύο δαιμονιζομένων στή χώρα τῶν Γεργεσηνῶν, ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Δέν θά σταθοῦμε ὅμως σέ αὐτό, γιατί δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά κατά τήν ὁποία ὁ Χριστός ἐκβάλλει δαιμόνια καί θεραπεύει ταλαίπωρους ἀνθρώπους πού βασανίζονται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα.
Θά σταθοῦμε στήν ἀντίδραση τῶν κατοίκων τῆς πόλεως, ὅταν εἶδαν τούς χοίρους τους, στούς ὁποίους κατά παραχώρηση τοῦ Χριστοῦ εἶχαν εἰσέλθει τά δαιμόνια, νά πέφτουν στόν γκρεμό καί νά πνίγονται στή θάλασσα. Ἐνῶ θά περίμενε κανείς νά τόν εὐχαριστήσουν γιά τή θεραπεία τῶν δύο συμπολιτῶν τους καί νά τόν παρακαλέσουν νά μείνει στήν πόλη τους, αὐτοί τοῦ ζητοῦν νά φύγει καί μάλιστα ὅσο τό δυνατόν μακρύτερα.
«Καί ἰδόντες αὐτόν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπό τόν ὁρίων αὐτῶν».
Παράδοξο τό αἴτημά τους καί ὅμως ἀληθινό, γιατί οἱ Γεργεσηνοί προτιμοῦσαν τά χρήματα, ἔστω καί ἄν αὐτά προερχόταν ἀπό μία δραστηριότητα πού ἦταν ἀντίθετη πρός τόν Μωσαϊκό νόμο, ἀπό τόν Χριστό. Προτιμοῦσαν νά διώξουν μακριά αὐτόν πού τούς ὑπέδειξε μέ τόν ἔμμεσο αὐτό τρόπο τήν παρακοή καί τήν παρανομία τους, παρά νά διορθωθοῦν.
Ἄς μήν βιαστοῦμε ὅμως, ἀδελφοί μου, νά τούς κατηγορήσουμε, γιατί πολύ συχνά βρισκόμαστε καί ἐμεῖς στήν ἴδια ἀκριβῶς θέση μέ τούς Γεργεσηνούς.
Γνωρίζουμε τή σημασία πού ἔχει ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας καί τήν ψυχή μας. Γνωρίζουμε πόσο μεγάλη εὐλογία εἶναι νά τόν ἔχουμε κοντά μας καί νά τόν ἀκολουθοῦμε. Γνωρίζουμε ἀκόμη ὅτι ὁ Χριστός μένει στήν ψυχή μας, ἐφόσον καί ἐμεῖς ἀκολουθοῦμε τίς ἐντολές καί τό θέλημά του, κι ὅμως ὄχι μόνο δείχνουμε μέ τήν παρακοή τοῦ θελήματός του ὅτι μᾶς εἶναι ἀνεπιθύμητος, ἀλλά καί ἀπομακρυνόμαστε ἀπό αὐτόν μέ κάθε τρόπο.
Καί ὁ λόγος εἶναι ὅτι ἡ παρουσία του μᾶς ἐλέγχει γιά τίς πράξεις μας, ὅπως ἤλεγχε καί τούς Γεργεσηνούς. Μᾶς ἐλέγχει γιά ὅσα κάνουμε καί εἶναι ἀντίθετα ἀπό τό θέλημά του, ἀλλά καί γιά ὅσα παραλείπουμε ἤ ξεχνοῦμε νά κάνουμε.
Ὅμως ἄς μήν λησμονοῦμε ὅτι ὁ Χριστός δέν μᾶς ἐλέγχει γιά νά νᾶς τιμωρήσει, ἀλλά γιά νά μᾶς βοηθήσει νά μετανοήσουμε καί νά διορθωθοῦμε. Ἄν δέν τόν θέλουμε, τότε θά μᾶς ἐγκαταλείψει, ὅπως συνέβη καί μέ τούς Γεργεσηνούς, καί εἶναι ἄγνωστο ποιά θά εἶναι ἡ τύχη μας καί ἡ ἐξέλιξή μας.
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς ἐλέγχουμε τίς πράξεις μας καί τή ζωή μας, γιά νά εἴμαστε κάθε φορά βέβαιοι ὅτι δέν ζητοῦμε μέ τόν τρόπο καί τή συμπεριφορά μας ἀπό τόν Χριστό νά φύγει ἀπό κοντά μας. Καί ἄς ἐλέγξουμε καί τή συνείδησή μας, γιά νά βροῦμε τί εἶναι αὐτό πού μπορεῖ νά μᾶς κάνει νά διώχνουμε τόν Χριστό ἤ νά ἀπομακρυνόμαστε ἀπό αὐτόν.
Καί αὐτό εἶναι πολλές φορές ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τό θέλημά του, εἶναι ἡ ἀνυπακοή μας στίς ἐντολές του. Κάνουμε, δηλαδή, αὐτό ἀκριβῶς πού ἔκαναν καί οἱ Γεργεσηνοί. Ζοῦμε μέ βάση τούς δικούς μας κανόνες καί τίς δικές μας ἀρχές, γι᾽αὐτό δέν θέλουμε τόν Χριστό στή ζωή μας. Γι᾽ αὐτό ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τή λειτουργική ζωή της· γι᾽ αὐτό ἀπέχουμε ἀπό τή μυστηριακή της ζωή· γι᾽ αὐτό ἐγκαταλείπουμε τή μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί τήν προσευχή. Γιατί ὅλα αὐτά μᾶς ἐλέγχουν γιά τίς πράξεις μας καί τήν παρακοή μας· γιατί νομίζουμε ὅτι, ἄν διώξουμε τόν Χριστό ἀπό τή ζωή μας, θά μποροῦμε νά κάνουμε μέ τήν ἄνεσή μας ὅ,τι θέλουμε.
Ὅμως ὅσο καί ἄν ἔχουμε τήν ἐντύπωση ὅτι χωρίς τόν Χριστό εἴμαστε ἐλεύθεροι, ἡ ἐλευθερία αὐτή θά μᾶς ὁδηγήσει ἀργά ἤ γρήγορα ἐκεῖ πού ὁδήγησαν τά πονηρά πνεύματα καί τούς χοίρους ἀνάγνωσμα, δηλαδή στόν γκρεμό καί στήν καταστροφή.
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς προσπαθήσουμε νά κρατήσουμε τόν Χριστό κοντά μας. Καί ἄς τόν παρακαλοῦμε νά μήν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ, ἔστω καί ἄν ἡ ἀνθρώπινη ἀδυναμία μας μερικές φορές τόν διώχνει, γιατί ἡ παρουσία του μᾶς προφυλάσσει καί μᾶς προστατεύει ἀπό τήν παρέκκλιση στήν ἁμαρτία, ἀλλά καί μᾶς προσφέρει τό δῶρο τῆς σωτηρίας μας.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
