Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
Του ΗΛΙΑ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΙΑΣ «ΧΡΟΝΙΑΣ» ΑΔΙΚΙΑΣ, ΜΙΑΣ ΕΜΜΕΣΗΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ!
Και η αδικία αυτή, περνάει ύπουλα μέσα από το Δυτικό έθιμο, που θέλει τον Άγιο Βασίλειο να κατάγεται από την Φιλανδία, ενώ και τα μικρά παιδάκια που λένε τα Κάλαντα γνωρίζουν την πραγματική του πατρίδα, την Καισάρεια της Καππαδοκίας!
Μιλούσε Ελληνικά και είχε τα χαρίσματα της ευστροφίας και της μνήμης, που τον βοήθησαν να κατακτήσει όλες τις επιστήμες της εποχής του!
Δεν είχε καμία σχέση με τον παχουλό γέρο με την κόκκινη στολή που κατεβαίνει από τις καμινάδες και φέρνει δώρα στα μικρά παιδιά, όπως τον παρουσιάζουν στον Δυτικό κόσμο!
Ασφαλώς και καμία σχέση με την μειωμένη ηθική, που τον πλασάρουν σε κάτι απεικονίσεις των κάτι ξένα κέντρα!
Είναι τα ίδια κέντρα που τερατουργούν συνεχώς και επάνω στην Ελληνική μας Μυθολογία, παρουσιάζοντας Μυθικούς μας ήρωες όπως τον Ηρακλή, τον Οδυσσέα κλπ, κοντά στην Ζήνα και στον Αλή Μπαμπά!
Είναι κι αυτό μια τεχνική μείωσης και αυτοί που το κάνουν γνωρίσουν πολύ καλά την δουλειά τους!
Είναι οι άνθρωποι που μισούσαν ανέκαθεν τον Ελληνισμό και που όταν η Ελλάδα έγινε μία συμπαγής Χριστιανική χώρα, απέκτησαν ένα λόγο περισσότερο να την μισούν!
Επεκράτησαν όμως στη Δύση, εισχωρώντας στα άδυτά της και τα διέφθειραν όλα!
Ο Μέγας Βασίλειος δεν πρόλαβε να γεράσει. Πέθανε σε ηλικία μόλις 49 ετών και τα γένια του μόλις είχαν αρχίσει να ασπρίζουν!
Ήταν ένας ισχνός άνθρωπος.
Καταγόταν από ευσεβή και πολύτεκνη οικογένεια με δύο αδελφούς του επισκόπους, τον Γρηγόριο Νύσσης και τον Πέτρο Σεβαστείας, ένα άλλο μοναχό τον Ναυπάκτιο καθώς και μία μοναχή, την μεγαλύτερή του αδελφή του Μακρίνα!
Ανοικτό μυαλό όπως ήταν, ήξερε να παίρνει το νέκταρ και τη γύρη όπου την εύρισκε, ήρθε για τις ανώτερες σπουδές του στην ειδωλολατρική Αθήνα! Που αλλού να πήγαινε άλλωστε!
Μέσα σε τέσσερα χρόνια σπούδασε φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, αστρονομία και ιατρική, έχοντας συμφοιτητές του τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό (τον θεολόγο) και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.
Λέγεται πως κατά την παραμονή του στην Αθήνα, έμενε με τον Άγιο Γρηγόριο σε μία σπηλιά πάνω στο Λυκαβηττό κάπου εκεί που είναι σήμερα οι Άγιοι Ισίδωροι!
Μετά τις σπουδές του γύρισε στην Καισάρεια και δίδασκε την ρητορική τέχνη. Αλλά η ψυχή του ζήταγε άλλα πράγματα. Ήθελε να μάθει για τον μοναχισμό και γι αυτό πέρασε από τα σύγχρονά του κέντρα μοναχισμού, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, την Συρία και τη Μεσοποταμία. Γυρίζοντας, αποσύρθηκε σε μια Μονή του Πόντου και ασκήθηκε με κάθε αυστηρότητα για πέντε χρόνια (357 - 362 μ.Χ.).
Αργότερα ώριμος πια μπήκε στην ιεροσύνη με τους πρώτους βαθμούς του διακόνου και του πρεσβυτέρου.
Οκτώ χρόνια αργότερα κατ’ απαίτηση του λαού της Καισαρείας, μετά τον θάνατο του Ευσεβίου (370 μ.Χ.), του Επισκόπου που τον είχε χειροτονήσει στους δύο πρώτους βαθμους, τον διαδέχεται στον Επισκοπικό του θρόνο!
Στηλίτευσε την αίρεση του Αρειανισμού και δεν ενέδωσε στις κολακείες του Βασιλιά Ουάλεντα που είχε πάει αυτοπροσώπως να τον συναντήσει και να τον πάρει στον Αρειανισμό!
Δεν πτοήθηκε ούτε από τις απειλές του Μόδεστου που μίλαγε για δήμευση της περιουσίας που δεν είχε, ούτε για την αφαίρεση της ζωής του που δεν τον απασχολούσε!
Και όμως αυτός ο φτωχός επίσκοπος έκτισε ένα ευαγές συγκρότημα, την Βασιλειάδα, με φτωχοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, ξενοδοχείο και νοσοκομείο για χιλιάδες αναξιοπαθούντες κάθε ηλικίας, γένους και φυλής, ότι η τότε Αιρετική ή άθεη όπως και σήμερα πολιτεία δεν είχε κάνει!
Άφησε ένα τεράστιο συγγραφικό έργο για το οποίο αν θα μιλούσα θα προκαλούσα την υπομονή σας και ιδιαίτερα σε όσους διάβασαν μέχρις εδώ!
Το μήνυμα είναι πως η Ελλάδα δεν έχει βγάλει μόνο ήρωες αλλά έχει και σοφούς Αγίους, που από εκεί που βρίσκονται πολεμάνε με το κακό αλλά και τους κακούς που θέλουν την εξαφάνισή μας!
