«Ἡ ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος ἠνέῳξε τῇ ἀνθρωπότητι τὰς πύλας τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καὶ ἔδωκε τὸ διαχρονικὸν νόημα εἰς τὴν ἐπίγειον ὕπαρξιν ἡμῶν» “αναφέρει μεταξύ άλλων στο Πασχαλινό μήνυμά του ο Πατριάρχης Ρωσιών Κύριλλος.
Ακολουθεί ολόκληρο το μήνυμα:
Σεβασμιώτατοι ἀρχιερεῖς, σεβαστοὶ ποιμένες καὶ διάκονοι, πανέντιμοι μοναχοὶ καὶ μονάζουσαι, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφαί μου ἀγαπητοί,
Κατ᾽αὐτὴν τὴν κλητὴν καὶ ἁγίαν ἡμέραν, τὴν πλήρη πασχαλινῆς χαρᾶς καὶ θαυμασίου φωτός, ἀπὸ στόματος εἰς στόμα ἀπὸ καρδίας εἰς καρδίαν μεταφέρεται τὸ ζωηφόρον ἄγγελμα:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Διὰ τῶν λόγων τούτων ὁμολογοῦμεν τὴν ἀκλόνητον πίστιν εἰς Ἐκεῖνον, μετὰ τοῦ Ὁποίου συνειστήκεμεν παρὰ τῷ Σταυρῷ τὴν Μεγάλην Παρασκευήν, μετ᾽ Ἐκείνου, τὸν Ὁποῖον ἐθρηνήσαμεν ὁμοῦ μετὰ τῶν μαθητῶν καὶ μυροφόρων γυναικῶν, δεόμενοι ἔμπροσθεν τοῦ Ἐπιταφίου. Σήμερον δέ, ὁμοῦ μετὰ τῆς Στρατιᾶς τῶν Ἀγγέλων, φανερώνοντας τὴν ἑνότητα τῆς ἐπὶ γῆς καὶ τῆς ἐπουρανίου Ἐκκλησίας, πανηγυρικῶς ἀνακηρύσσομεν: «Σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ, ὅτι ἀνέστη Χριστὸς ὡς παντοδύναμος» (Κανὼν τοῦ Πάσχα, ᾨδὴ δ', εἱρμός).
Τὸ Πάσχα Κυρίου εἶναι ἡ λαμπρὰ ἀπόδειξις τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἀπεράντου ἀγάπης τοῦ Πλάστου πρὸς τὸ ἀνθρώπινον γένος. Ἡ ἀρχὴ τῆς ἱστορίας, ὅπως γνωρίζομεν, ἀμαυρώθη ὑπὸ τῆς πνευματικῆς τραγωδίας: ἡ πτῶσις τῶν Πρωτοπλάστων ἔκλεισε τοῖς ἀνθρώποις τὰς πύλας τοῦ Παραδείσου, ἐνῶ αἱ ταλαιπωρίαι καὶ ὁ θάνατος ἔγιναν ἔκτοτε ἀναπόφευκτοι συνέπειαι τῆς ἁμαρτωλότητος τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ οὖν ἄνθρωποι, καίπερ ἀπολέσαντες τὴν πρὸς τὸν Θεὸν – Πηγὴν τῆς ζωῆς – κοινωνίαν, ὅμως τῆς ἀγαθότητος καὶ τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ οὐκ ἐστερήθησαν.
Παραλλήλως, ὅπως γράφει ὁ Νικόλαος Καβάσιλος, ἅγιος τοῦ 14ου αἰ., «τὸ μὲν φίλτρον [τοῦ Θεοῦ] ὑπερφυὲς ἦν, τὸ δὲ σημεῖον ᾧ δῆλον ἂν ἦν οὐ προσῆν» (Περὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Λόγος ἕκτος (ς΄). Ἡ ἀγάπη ἀποκαλύπτεται διὰ τῆς ἀγαθοεργίας πρὸς τὸν πλησίον καὶ διὰ τῆς προθυμίας, τῆς ἑκουσίας ὑπὲρ αὐτοῦ ἀνοχῆς τῶν δυσκολιῶν, τῆς στενοχωρίας ἀκόμη καὶ τῶν παθημάτων, καὶ ὁ Σωτὴρ ἐπιδεικνύει καὶ τὸ μέν καὶ τὸ δέ. Ἐν τῇ Σαρκώσει Αὐτοῦ ἀνακαινίζει τὴν φθαρεῖσαν ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας ἀνθρωπίνην φύσιν, ἐν τῷ σταυρικῷ Αὐτοῦ ἀγῶνι μᾶς λυτρώνει ἀπὸ τῆς ἐξουσίας τοῦ κακοῦ. «Οὕτως ἐλάβομεν τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴν – συμπεραίνει ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος – τοῦ Κυριακοῦ Σώματος ἐγεύθημεν, ἀντὶ τῶν καρπῶν τοῦ δένδρου…ἐρραντισμένοι τῷ δικαίῳ Αὐτοῦ αἵματι ἀπὸ κατάρας καὶ δι᾽ἐλπίδος ἀναστάσεως…ζῶμεν τῇ ζωῇ Αὐτοῦ» (Ἑρμηνεία τοῦ Τετραευαγγελίου, 21).
Ἡ ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος ἠνέῳξε τῇ ἀνθρωπότητι τὰς πύλας τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καὶ ἔδωκε τὸ διαχρονικὸν νόημα εἰς τὴν ἐπίγειον ὕπαρξιν ἡμῶν. Ὁ Κύριος ἐδωρήσατο Ἑαυτὸν πᾶσι τοῖς πιστοῖς εἰς Τοῦτον, ὡς τύπον ἀρετῆς καὶ ἀπέκτησεν ἀφθαρσίαν, ἵνα τοῖς βήμασι Αὐτοῦ στοιχοῦντες πορεύσονται καὶ πάντες οἱ σῳζόμενοι, ὅπως γράφει σχετικῶς ὁ Ὅσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής (Ἀπορίαι, 42). Διὰ τὸν σκοπὸν τοῦτον, ἐντεῦθεν, ἀπὸ τῆς γῆς, ὀφείλομεν ἵνα διδαχθῶμεν ἀναπνέοντες τὸν ἀέρα τῆς αἰωνιότητος, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ (Κολ. 3. 9), οἰκοδομοῦντες τὴν ζωὴν ἡμῶν κατὰ τὸ Εὐαγγέλιον καὶ μετέχοντες τῶν Μυστηρίων τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας, κληρονόμου τῶν μεγάλων ἐπαγγελιῶν τοῦ Θεοῦ.
Ἡ πίστις εἰς τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος ἀποσβεννύει τὴν φλόγα τῶν τρικυμιῶν τοῦ βίου καὶ ἐπιτρέπει νὰ σταθῶμεν ὑπεράνω τῆς κοσμικῆς ματαιότητος, βοηθεῖ νὰ ἀποκρούσωμεν τοὺς πειρασμοὺς τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ ἀντιμετωπίζωμεν ποικίλας φοβίας. Ἀνταποκρινόμενοι εἰς τὴν Θείαν ἀγάπην, καλούμεθα νὰ φανερώσωμεν ἀγάπην «ἐκ καθαρᾶς καρδίας καὶ συνειδήσεως ἀγαθῆς καὶ πίστεως ἀνυποκρίτου» (Α᾽ Τιμ. 1.5). Ὡς ἀπάντησιν εἰς τὸ ἔλεος Αὐτοῦ νὰ ἐπιδεικνύωμεν τὸ ἔλεος εἰς τοὺς πέριξ ἡμῶν ἀνθρώπους. Εἰς ἀπάντησιν τῆς φροντίδος Αὐτοῦ, νὰ φροντίζωμεν τὴν κοινωνικὴν ζωὴν συμφώνως πρὸς τὰ ὑψηλὰ εὐαγγελικὰ ἰδεώδη.
Ὁ πασχαλινὸς θρίαμβος, πέραν τῶν ἐθνικῶν καὶ κρατικῶν ὁρίων, συνενώνει πνευματικῶς ἑκατομμύρια χριστιανούς, τοὺς κατοικοῦντας εἰς διαφόρους χώρας. Ὁ πολύφωνος ἐπίγειος οὗτος χορὸς ὁμοῦ μετὰ τῆς χορείας τῶν Ἀσωμάτων Ἐπουρανίων Δυνάμεων αἶνον ἀναπέμπει τῷ Κυρίῳ Ἰησοῦ, σὺ γὰρ ὑπὲρ πάντων, ἐξέχεας τὸ αἷμά σου Χριστέ, καὶ ζωηφόρῳ τιμήματι, κόσμον ἐξηγόρασας (Ἀπόστιχα τῶν Αἴνων Νεκρώσιμα, Ἦχος πλ. β', εἰς τὸν Ὄρθρον τοῦ Σαββάτου).
Ἡ εὐχαριστία αὕτη ἀπὸ ἐνιαυτοῦ εἰς ἐνιαυτὸν, ἀπὸ αἰῶνος εἰς αἰῶνα, ἀπὸ χιλιετίας εἰς χιλιετίαν ἠχεῖ νικηφόρως ἐφ᾽ὅλης τῆς γῆς, ἠχεῖ ἀνεξαρτήτως οἱουδήποτε πειρασμοῦ, δυσκολίας ἢ δοκιμασίας. Δὲν παύει αὕτη καὶ σήμερον, ὅτε ὁ κόσμος πάσχει ἀπὸ φονικῆς λοιμώξεως.
Εἰς τὸν σημερινὸν οὐχὶ ἁπλοῦν καιρὸν εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικὸν νὰ στηρίζωμεν ὅσους ἀσθενοῦν καὶ ἀδυνατοῦν, ὅσους θλίβονται ἐξαιτίας τῆς ἀπωλείας τῶν συγγενῶν τε καὶ οἰκείων αὐτῶν, ὅσους ἐστερήθησαν τῶν μέσων πρὸς τὸ ζῆν, ὅσους δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ προσέλθωσιν εἰς ναόν. Ἂς παράσχωμεν τὴν κατὰ δύναμιν βοήθειαν εἰς τοὺς τεταλαιπωρημένους, ἂς μὴν φανῶμεν ἀδιάφοροι ἔναντι ὅσων χρῄζουν τῆς ἀνθρώπινης συμμετοχῆς, τοῦ ἐνδιαφέροντος καὶ τῆς φροντίδος.
Μόλις προσφάτως ἐξαιτίας τῶν μέτρων κατὰ τῆς ἐπιδημίας πολλοὶ ἐξ ἡμῶν ἀδυνατοῦσαν νὰ ἐκκλησιάζωνται. Ἡ ἀποκτηθεῖσα ὑφ᾽ἡμῶν ἐμπειρία κατέδειξε τὸ κατὰ πόσον εἶναι σημαντικὸν νὰ ἐκτιμῶμεν καὶ νὰ χρησιμοποιῶμεν κάθε δυνατότητα πρὸς συμμετοχὴν εἰς τὴν κοινὴν προσευχήν, εἰς τὰς ἱερὰς ἀκολουθίας καὶ τὰ ἅγια Μυστήρια, καὶ πρωτίστως εἰς τὴν Θείαν Εὐχαριστίαν, ἥτις μᾶς ἑνώνει μετὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀλλήλων.
Ἀγαπητοί μου, ἐπὶ τῇ μεγάλῃ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα ἐγκαρδίως συγχαίρω ὑμᾶς καὶ εὔχομαι ὑμῖν ὑγείαν ἀδιάπτωτον καὶ οἰκτιρμοὺς παρὰ τοῦ Ζωοδότου Ἰησοῦ. Ὁ Ἐλεήμων Κύριος καταξιούτω πάντας ἡμᾶς ἐκτυπώτερον Αὐτοῦ μετασχεῖν ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς Βασιλείας Αὐτοῦ καὶ γηθοσύνως μαρτυρεῖν:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!
